De
laatste paar jaar komt steeds meer de 'vechtscheiding' in de media.
Steeds weer wordt benadrukt dat ouders moeten leren met elkaar om te
gaan na scheiding en aan hun kinderen denken. Ik zal hier in dit
artikel niets aan afdoen. Wel wil ik, met een voorbeeld, de rol van
onze eigen overheid: politiek, rechters, kinderbescherming en
jeugdzorg belichten. Ik zal ook komen met een oplossing.
Als
voorbeeld neem ik mijn eigen scheiding uit 1993. Het ging in grote
lijnen als volgt.
Op
8-9-93 vertrekt moeder met medeneming van onze dochter in het volste
vertrouwen. Ca. 1 week later komt een brief van een advocate met een
dagvaarding om op 4-10 bij een rechtbank te komen. Ik was nooit bij
een rechter geweest en was na afloop 'met stomheid geslagen': geen
enkel onderzoek, moeder vraagt alimentatie (50% van mijn juist
vrijwillig gehalveerde inkomen) en het kind en krijgt alles. Geen
onderzoek en de leugens: 'kind heeft nu de rust gevonden' en 'kind
heeft nu zoveel vriendinnen' ...'in die rust mag geen verandering
komen'. 'Vergeten' is dat moeder geen werk, geen inkomen en geen
huisvesting heeft, maar dat is niet erg. Op mijn verzoek komt er
raadsonderzoek no.1. De Raad (totaal 1 gesprek met vader): 'kind leed
onder de ruzies tussen de ouders' (er is nooit of te nimmer ruzie
geweest!), 'kind heeft zo veel vriendinnen' (ze klaagde dat ze
niemand had, en dat bleek na 15 jaar nog, de waarheid!) en 'kind
veranderde weer in het gelukkige kind dat ze altijd geweest was'
(werkelijkheid: heeft niemand gezien wél werd er
zelfs een melding kindermishandeling gedaan vanuit de omgeving van
moeder! Deze meldingen zijn genegeerd.) De leugens van de Raad
zegevierden bij de rechter. De bewijsstukken vanuit de omgeving vader
werden genegeerd. Ouders moesten, aldus de rechter, 'werken aan hun
communicatie'. Moeder weigerde. Dit bleek een vrijbrief om naar hartenlust de omgang kind-vader te stoppen. Ik moest
voor ieder uurtje omgang naar de rechter. Deze omgang beviel niet zo,
moeder deed maar een valse incest-beschuldiging: goed voor 4,5 jaar
omgangssabotage +extra Raadsonderzoek: de Raad negeerde alle bewijs
over de 'leefomstandigheden van vader' en had slechts één
vraag voor mij: 'waarom wil moeder u niet zien...er moet toch
wat gebeurd zijn..?' Mijn antwoord 'moet u aan moeder vragen' kon
de raadsonderzoeker niet begrijpen! Wel bleek ik 'geen zelfinzicht in
mijn handelen' te hebben. Uiteraard moest er een OTS komen en het
kind bij moeder blijven met als argument:
'moeder laat de meest ruime omgangsregeling met de ander ouder,
ruimer dan vader zou doen als het kind bij hem zou wonen' … Deze
'ruime omgangsregeeling' bleek uiteindelijk geen enkele, sterker
nog, de gezinsvoogdijinstelling, Leger des Heils, nam na VRIJSPRAAK
de valse incestbeschuldiging van moeder in een officieel stuk over.
Later wisselde de gezinsvoogdijinstelling in wat later BJZ-Overijssel
ging heten. Deze kwam zelfs, na 1 jaar zeer vernederende 'begeleide
bezoeken' op hun kantoor, tot de conclusie dat mijn kind bang zou
zijn voor mij en geen contact met mij zou willen. Gelukkig stond al
mijn 'omgang' op video. Met die video' s ben ik bij 4 orthopedagogen
geweest die alle 4 het tegendeel rapporteerden en ik ben opnieuw
(moeten) beginnen met procederen: zowaar kreeg ik voor het eerst in 5
jaar een onbegeleide omgang van zowaar 28 uur per 6 weken.... Ieder
uur had mij ondertussen ca. f500,- gekost aan advocaats en
bijkomende kosten..... Ondertussen waren er uiteindelijk ca. 28
rechtszittingen geweest, en ja, ik moest zélf
mijn advocaten betalen.
Soms
neemt de praktijk zijn loop buiten alle rechters om: ik was in
de buurt van mijn kind gaan wonen en wederom na een ernstig negatieve
uitlating van moeder over mij tegenover ons kind vluchtte mijn
dochter naar mij toe..... Moeder heeft haar wraakhouding nog lang
volgehouden: ik heb 'samen' met mijn dochter gestudeerd en haar
vrijwillig een bijdrage in haar studiekosten gegeven... toen zij 24
was stopte haar moeder de vrijwillige
bijdrage aan ons kind en zei daarbij: 'ga je geld maar bij je vader
halen van wat hij van mij GESTOLEN heeft'
Pardon: WAT heb ik gestolen? Maar ja, zo kan je als moeder eindeloos
in een wraakhouding blijven. Overigens heb ik geen woede richting
moeder, eerder medelijden en begrip: zij moet zich verantwoorden
tegenover ons kind.
Ik
heb, voor de leesbaarheid, enige feiten en schandalige stukken van de
jeugdzorgsector weggelaten. Ik wil alleen maar illustreren hoe een
ouder, met de volledige hulp van zowel Raad, jeugdzorg als rechters
een kind kan gebruiken als wapen en als inzet voor een scheiding,
alles TEN KOSTE van een KIND.
Een
opsomming van het falen:
- Rechter 1: Waarom onderzocht hij geen feiten en nam klakkeloos de woorden van moeder + de Raad aan die simpelweg zei: 'dat is het beste voor het kind'? Treurig is dat er een griffieformulier was met daarop voorgedrukt bij 'uitspraak': 'Voogdij moeder' … (vraag maar aan Joep Zander www.joepzander.nl )
- Raadsonderzoek 1: Geen enkel feitenonderzoek, moeder mocht geheime stukken inbrengen die vader niet mocht zien en doet beweringen die zelfs aantoonbaar onjuist zijn.
- Rechter na raadsonderzoek 1: negeerde volledig wat vader en zijn advocaat inbrachten, ook aangevoerde getuigen werden genegeerd. Rechter excuseerde zich met 'de Raad is de bij wet aangewezen deskundige' .
- Raadsonderzoek 2: De Raad had als opdracht van het Hof te 'onderzoeken welke omstandigheden vader te bieden heeft' De Raad negeerde dit bevel en had slechts één vraag: 'waarom wil moeder u niet zien?' Alleen voor deze vraag reed een raadsonderzoeker 400 km! Ook deze Raad weigerde getuigen te horen, weigerde zelfs de buurt en de kamer van ons kind te bekijken en kwam wederom met pertinente leugens over moeder, bijvoorbeeld dat zij 'werkzoekend' zou zijn (ze ging juist scheiden omdat ze absoluut niet werken wilde, zelfs geen part-time baantje!)
- Het Hof: wees op geen enkele manier de Raad terecht wegens het niet houden aan de opdracht van het onderzoek. Het Hof liet zich wederom leiden door moeder door te vragen hoeveel omgang zij voorstond. Moeder: 'geen enkele omgang'. Het Hof vraagt aan de Raad wat die er van vindt. De Raad: 'Dit was ook de bedoeling van onze advisering' ... Herinner u hun rapport, waarbij ze ons kind aan moeder toewezen, omdat zij zo'n ruime omgang met vader zou toestaan!!). Aldus geschiedde voor de 4 daaropvolgende jaren... ik mocht in die 4 jaar onze dochter ca. 64 UUR bezoeken onder zeer vernederende omstandigheden en vervolgens zeggen dat ik haar nooit meer zou mogen zien!
- De gezinsvoogdijinstellingen: werkten niet aan de omgangsregeling zoals de rechter die had opgelegd, maar gingen volledig met moeder mee en namen zelfs de valse beschuldigingen van moeder over in hun rapportages voor de rechter en gebruikten die om vooral geen normale omgang vader-kind te verkrijgen.
- Uiteindelijk gingen 2 medewerkers van voogdijinstelling 2 samen met 2 medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming met elkaar in overleg en schreven een rapport waaruit zou blijken dat mijn kind bang voor mij zou zijn en omgang met vader niet in het belang van het kind zou zijn! (Let wel: het kind schreef een brief aan de rechter met 6 jr. en met 7 jr. aan de Koningin omdat ze naar haar vader wilde! Ook dit is volledig genegeerd.) 3 Van deze 4 'deskundigen' hadden mijn kind nooit of te nimmer gezien of gesproken en geen van die 4 was orthopedagoog of kinderpsycholoog: amateurs dus!
(De
reden dat ik daarna, na het opstarten van volledig nieuwe procedures,
toch een onbegeleide omgang kreeg zat 'm in het feit dat een
kinderrechter te Zwolle eens iets unieks deed: hij ging eens praten
met mijn kind, toen 8 jaar en 7 mnd oud! Het kind gaf een heel ander
beeld dan die papieren van de Raad en BJZ! Ook nam die rechter de 4
verklaringen van orthopedagogen serieus. Deze hadden namelijk wel
mijn omgang bestudeerd vanuit hun professie!)
Uit
bovenstaande moge duidelijk zijn hoe een 'vechtscheiding' wordt
gemaakt: door gewoonweg rechters die niet onderzoeken en
gezinsvoogdijinstellingen, 'jeugdzorg' die volstrekt partijdig en
ondeskundig werken en een overheid die hier niets
aan doet, sterker nog:een wetgeving heeft gecreëerd die dit alles mogelijk maakt!
'Een
kind heeft recht op TWEE OUDERS punt'
De titel van dit item heb ik vaak gebruikt als adagium,
actiekreet en uitgangspunt.
Het lijkt misschien simpel, maar ieder kind begint met
een vader en een moeder. Voor een kind maakt het niet uit of ouders
samenwonen, getrouwd zijn of niet, het kind erkend is of niet dan wel
dat hij / zij de liefde, aandacht en (ver)zorg(ing) krijgt van BEIDE
ouders. Dit eenvoudige uitgangspunt staat in schril contrast met wat
de wetgever c.q. Overheid van dat recht van kinderen gemaakt heeft.
Zo zijn er ca. 5 verschillende soorten kinderen
in Nederland. Er was zelfs een verschillende rechter en rechtsgang
over de kwestie of een kind omgang met zijn vader mag hebben of niet.
In het ene geval de kinderrechter, andere gevallen de gewone civiele
rechter en in weer andere de kantonrechter dan wel strafrechter (bij
valse beschuldiging kan de strafrechter een ouder een contactverbod
met zijn/haar kind opleggen, buiten de kinderrechter om!)
Voor mij blijft het recht van een kind op zijn haar
beide ouders buiten iedere discussie. Ook in het geval van detentie
van een ouder dan wel misbruik of mishandeling. In het eerste geval
is het vreemd hoe krom er geredeneerd wordt: zit een moeder in de
gevangenis, zelfs wegens moord op vader, dan wordt gezegd dat men een
kind niet de moeder kan ontnemen, anders heeft het niemand meer en
wordt er soms voor gepleit om de kinderen in de gevangenis te laten komen, heeft een vader moeder vermoord, dan wordt geredeneerd dat men
het kind niet in de gevangenis kan laten komen bij zo'n brute
vader..... In het tweede geval van misbruik of mishandeling, blijkt
vaak dat een kind toch de ouder een en ander vergeeft en het juist op
de lange duur van belang is om een verantwoord contact te
onderhouden, desnoods onder toezicht of begeleiding: alles beter dan
een levenslange doorsnijding van de band met die ouder.
Oplossingen
U, geachte lezer, zal het met mij eens zijn dat er eens
gewerkt wordt aan een oplossing voor wat nu zo populair
'vechtscheidingen' heet.
Ik bekijk even de rol van de wetgever: vele jaren hebben
ouders geprotesteerd tegen de rol van Raad voor de Kinderbescherming,
'jeugdzorg' en rechters over de vader-discriminatie en het juist
aanwakkeren van strijd tussen ouders. Nu weer worden vooral de
ouders de schuld gegeven hier over: ouders moeten beter gaan
communiceren en ouders moeten in therapie om tot elkaar te komen.
BJZ-Noord-Brabant had zelfs een project 'expeditie scheiden' dat er
op gericht was om 'ouders tot elkaar te brengen' . Dit laatste
gebeurde onder leiding van een medewerkster die tevens coördinator uit huisplaatsingen was en geen opleiding tot mediator of zo
had...wederom amateurisme dus!
De overheid heeft diverse keren de wet proberen aan te
passen zoals op 1-1-1998 toen na scheiding beide ouders altijd het
gezag zouden behouden... rechters dwarsboomden dit, vervolgens de wet
'scheiding en gelijkwaardig ouderschap': wederom gedwarsboomd door
rechters die een onderscheid als 'zorgend ouder' en 'niet verzorgend
ouder' creëerden. Wederom onwil van de politiek om hier een einde
aan te maken. (En dat terwijl ik het nog geheel niet over
alimentatiestrijd heb gehad!)
Kortom: de politiek heeft gefaald in het waarborgen van
de rechten van kinderen op beide ouders: steeds maar weer komen er
uitvluchten door zowel rechters als jeugdzorg, zogenaamd 'in het
belang van het kind'.
Een voorstel
De volgende oplossing heb ik in meerdere artikelen (zie
o.a. 23-09-2013 'De
vechtscheiding oorzaken...' en 27-07-2014 'De
vechtscheiding, een oplossing?!' ) en toegelicht, toch zal ik
deze hier nogmaals toelichten, ookal weet ik dat er bij de politiek
een grote onwil zal bestaan om mijn voorstel in overweging te nemen:
het zal namelijk veel 'werk' ontnemen en mensen brodeloos maken...
De oplossing bestaat uit de toevoeging van slechts
2 wetsartikelen in de NL-wetgeving:
- Burgerlijk Wetboek
“Bij de geboorte van een kind krijgen beide
biologische ouders van rechtswege het ouderlijk gezag en de plicht
tot verzorging van hun kind, waarbij iedere ouder verantwoordelijk is
voor 50% van die taak en de kosten daarvan.″
- Wetboek van Strafrecht
“Het verzaken van de zorgplicht ten aanzien van de
aan zijn of haar gezag onderworpen kinderen dan wel het dwarsbomen
van de zorgtaak van de andere ouder, wordt gestraft met
(strafmaat.....) alsmede de ontzetting uit het ouderlijk gezag.″
Deze beide artikelen maken een eind aan het onderscheid
voor de kinderen of de ouders getrouwd zijn of niet, of er sprake is
van erkenning of niet, niets mee te maken: een kind heeft gewoonweg
recht op TWEE OUDERS!
Deze artikelen maken een eind aan ieder
'kinderopvangprobleem' en ongelijkheid in zorgtaak: het is de taak
van beide ouders, ongeacht hun relaties of
burgerlijke status.
Er zal ook geen alimentatiestrijd zijn: beide ouders
kunnen ook 50 % werken!
Ook zullen ouders in de buurt van elkaar moeten blijven
wonen en wordt het gesol met kinderen verminderd.
Ook de strijd om omgangsregeling wordt beëindigd: je
zal wel uitkijken als ouder om de zorgtaak van de ander te
dwarsbomen!
Ik waardeer de inspanning van het Tweedekamerlid
Bergkamp ten zeerste die ze doet voor vaders die nooit getrouwd zijn
geweest en wel hun kinderen hebben erkend: als ze uit elkaar gaan
wordt er alles aan gedaan om juist die vader buiten te sluiten ten
aanzien van hun kinderen. Treurig is dat er ambtenaren van gemeenten
zijn die ronduit zeggen bij aangifte van geboorte: 'het gezag is
meteen geregeld' als je als vader je kind komt erkennen.... tot er
gescheiden wordt....
Geachte mw Bergkamp en andere politici: er is nog véél
meer mis in het recht op familie om maar niet over ´familierecht´
te spreken!
Nico Mul
Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
