Rond het einde van ieder jaar komt weer het circus op gang over de ‘inkoop zorg’, zowel bij ziektekosten-verzekeraars als bij gemeenten waar het om de ‘inkoop jeugdzorg’gaat. Alhoewel ik mij verre houd van politiek en zeker geen stemadvies zal geven, wil ik hier toch een paar kanttekeningen maken met dit mijns inziens volledig onzinnige gebeuren. De ‘inkoop’ wordt veelal goed gepraat met de ‘zorg voor de juiste trajecten dan wel hulpverlening’. Deze ‘zorgen’ lijken mij de laatste jaren doorgeschoten in een soort controle waar menig terreurstaat een voorbeeld aan zou kunnen nemen.
Ter illustratie het volgende van een onbekende schrijver dat ik kreeg doorgestuurd. Lachen is niet verboden….alhoewel het eigenlijk om te huilen is…
Hier het stukje ‘groentesoep’:
De zorg door de jaren heen doet mij denken aan mijn groentesoep.
Al jarenlang kook ik soep. Lekkere groentesoep. Niks mis mee.
Een paar jaren geleden kwam er een kennis die zei: “Schrijf het eens op, hoe je die soep maakt” .
Ik vond het een goed idee, en ik noemde het “protocol voor soep”.
Als ik soep ging koken, deed ik dat precies volgens mijn protocol.
Toen kwam er iemand die zei: “als je nou eens precies opschrijft wat je erin doet, dan kun je de ingrediënten afvinken op een lijst”.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik noemde de lijst “ Huffels”, en vergat niets toe te voegen. Het kostte wel meer tijd, maar dat nam ik maar voor lief.
Als ik eens van huis moest, vroeg ik één van de kinderen in de soep te roeren. Dat ging prima. Toen zei mijn dochter: “ Mam, je moet opschrijven wanneer je precies roert, hoelang, en hoe vaak”.
“Dat is goed”, zei ik, en ik noemde het de “soep-rapportage”. Voortaan schreef ik eerst een overdracht voordat ik de deur uitging.
Mijn buurman, die bij de vrijwillige brandweer is, kwam langs. Hij vroeg of ik wel dacht aan de veiligheid. “Houd je wel aan de voorschriften, voor je het weet heb je de vlam in de pan”.
Daar had ik wel van gehoord, dus ging ik op cursus brandveiligheid, en, om het meteen maar goed te doen, leerde ik ook EHBO en reanimatie. We hadden die week geen tijd voor de soep.
Na de scholing, waarvoor wij een certificaat kregen, hoorde ik dat niet iedereen zomaar mee mocht helpen met mijn soep. Men moest bevoegd en bekwaam zijn. Ik noemde de nieuwe regels de BIG registratie: Bijzondere Instructies Groentesoep. Voortaan werd eerst bekeken of men een certificaat had voor er geroerd mocht worden. Helaas mochten mijn kinderen niet meer helpen. Maar we vormden een gespreksgroep, we evalueerden, controleerden, en hielden team-overleg. En als er tijd over was, maakte ik gauw nog wat soep.
Toen kwam mijn tante eens langs. Ze was op vakantie geweest, en had iets nieuws geleerd: JCI.
“Dat betekent: Je Controleert Intensief”, zei ze. “Er zijn lijsten over hoe groot de pan moet zijn, hoe lang de pollepel, de potjes voor de ingrediënten, en richtlijnen voor de inrichting van de keuken”. “Ook mag je niet je keukenschort meer aan, maar moet je in je eigen kleding soep maken, dat is huiselijker”.
“En hier heb ik lijsten voor de rapportage, het links- of rechtsom roeren, het vet-percentage, de calorieën, en natuurlijk de protocollen, de BIG-registratie, de observatielijsten, en de veiligheid- certificaten.” “En al deze lijsten worden periodiek gecontroleerd en ge-update”. “En we hebben een accreditatieplan, dat wil zeggen dat we bij elkaar in de pan gaan kijken”. “we houden evaluaties, en intervisies, kortom, aan álles wordt gedacht!”
U begrijpt, dit is allemaal erg handig, en er is veel voor te zeggen.
Maar ik denk wel tijdens het invullen van al die lijsten: “Wie bekommert zich nog om de soep?”
—--------------- met dank aan de onbekende schrijver —------------------
Vult u voor ‘soep’ ’gezondheidszorg’ of ‘jeugdzorg’ in en een ieder die er mee te maken heeft begrijpt het volkomen:
Gezondheidszorg wordt, evenals de jeugdzorg, geleverd door administratieve medewerkers, voorzien van afvinklijstjes en protocollen maar de effectieve zorg is vaak ver te zoeken….,
En nu even inkopen…
De terugkoppeling die de bakker krijgt is veelal van zijn klanten: goed brood, dan komt men terug, voor slechte kwaliteit niet….
Soms gebeuren er ongelukken groot of klein. Mensen hebben daarom vaak een Wettelijke Aansprakelijkheidsverzekering. Heeft u schade gemaakt, dan geeft u dit door aan de verzekering en de verzekering betaalt..
Nu weer de vergelijking met de ‘zorg’:
Gesteld een instantie, stel de ‘brood-wacht’ koopt voor een ieder brood en daar moet u uw brood bestellen. U wilt graag witbrood, maar de broodwacht heeft geen wit ingekocht…. u krijgt bruine bolletjes door de strot geperst….
In de zorg, ik overdrijf wat, gesteld uw verzekering heeft 150 blindedarm-operaties ingekocht, 50 operaties voor beenbreuken. U breekt uw been…. helaas bent u patiënt 52 van dat jaar…. u krijgt als vervanging een blindedarm-operatie en uw been…. jammer dan..
In de ‘Jeugdzorg’: uw gemeente koopt 50 plaatsen in gezinshuizen in en 30 behandelingen voor autisme. Uw kind heeft autisme, maar er zijn al 40 kinderen met autisme…. ach we hadden nog 15 plaatsen in gezinshuizen... we plaatsen die 11 kinderen met autisme maar uit huis naar een ‘gezinshuis’, want die ‘zorg’ hebben we ingekocht……
Hoe het met de terugkoppeling zit aangaande de ‘tevredenheid over de jeugdzorg’ daar hebben gemeenten en jeugdzorg-instanties veelal geen boodschap aan: naar ouders en kinderen wordt structureel NIET geluisterd en de jeugdzorg-aanbieders zijn eerder geïnteresseerd in de winstcijfers dan in de beleving van hun ‘jeugdzorg’ door ouders en kinderen!
Zo ook: wat zou u zeggen als u een ongelukje had en u vernielde de bloempot van 75 € van uw buren…. De nota gaat naar uw verzekering en die zegt terug: ‘wij vergoeden alleen tafels en stoelen, maar geen bloempotten’ die vallen niet onder de WA dekking…. Ik neem aan dat u op zijn minst boos zal worden…
Het belachelijke van de ‘inkoop zorg’ lijkt mij aan de hand van bovenstaande voorbeelden wel duidelijk. Hier de mijns inziens meest simpele oplossing:
Heeft u witbrood nodig, dan koopt u dit naar behoefte en betaalt het.
Heeft u een operatie nodig, dan gaat u naar het ziekenhuis en stuur de rekening naar uw verzekering die dit m.i. gewoonweg dient te betalen.
(Zo gaat het toch ook voor auto-verzekeringen en WA-aansprakelijkheid?)
Zo dient het mijns inziens ook te gaan met de ‘jeugdzorg’: hebben kinderen, in overleg met hun ouders en huisarts, behoefte aan bijvoorbeeld autisme / dyslexie / gedrags-/ angst / verlegenheids -behandeling, dan dienen DIE behandelingen gewoonweg vergoed te worden en niet de idiotie van ‘eerst inkopen’ en dat aan kinderen / ouders door de strot persen….
STOPPEN dus die ‘inkoop zorg’!
Dat zal tevens een heleboel ambtenarij en andere administratieve rompslomp verminderen!
Drs. N.J.M.Mul, arts n.p.