Mechtild Rietveld schreef haar visie in onderstaande
artikel,
dat zij 13-06-2013 publiceerde op BinnenlandsBestuur.
De basis begint met het luisteren naar OUDERS! Laten
die nu bij de transitie praktisch geheel buiten spel staan, sterker nog: er
wordt alleen overlegd tussen gemeenten en jeugdzorg-aanbieders, niet met ouders
over de vraag wat die willen!
Niet ingewikkeld
Mechtild
Rietveld 13 jun 2013
Als we de
stratenmakerij net zo zouden organiseren als de jeugdzorg, werd het het best
wel een zootje. Stratenmaken is een vak, komt veel bij kijken. Kun je niet
opdelen in stoep/straat/vluchtheuvel/verkeersdrempel. Dat moet integraal.
Anders krijg je de gekste straten en veel ongelukken.
Neem Roy. Op
school gaat het niet goed. Onderwijzer ongerust. School schakelt zorgclub in.
Die doen onderzoek. Conclusie: Roy is lastig, maar niet gek. Hij kan gewoon op
school blijven. Zijn ouders, hij en de leerkracht hebben alleen wat steun
nodig. Echter, Roy komt niet in aanmerking voor een ‘rugzakje’, want hij is
niet gek genoeg. Wat nu? De school wordt iebel, Roy lastiger. Naar het speciaal
onderwijs ? Iedereen wil dat voorkomen. Niet goed voor Roy en niet nodig. Er
komt een mooi steunplan. Roy kan zo mee blijven doen op school. Dit is ‘passend
onderwijs’. Wat is er mooier dan dit? Je voorkomt hoge kosten en gesleep met
het jochie. Maar helaas. Het mooie plan valt in duigen, want ... buiten de
regels van de school- en jeugdzorgpotjes.
De zorgclub heeft ook geen budget voor dit soort hulp. De zorgverzekeraar van Roy’s ouders geeft niet thuis. Er komt een beroep op het ‘Samenwerkingsverband’ van scholen, op de gemeente, iedereen is begaan, maar ... geen passend potje. Niemand kan dat helpen, want regels zijn regels, hokjes zijn hokjes. Roy dreigt te verdwijnen naar het speciaal onderwijs. Zorgclub besluit het steunplan uit te voeren. Achteraf zien ze wel wie het betaalt, misschien de ouders zelf wel. Roy gaat voor.
De zorgclub heeft ook geen budget voor dit soort hulp. De zorgverzekeraar van Roy’s ouders geeft niet thuis. Er komt een beroep op het ‘Samenwerkingsverband’ van scholen, op de gemeente, iedereen is begaan, maar ... geen passend potje. Niemand kan dat helpen, want regels zijn regels, hokjes zijn hokjes. Roy dreigt te verdwijnen naar het speciaal onderwijs. Zorgclub besluit het steunplan uit te voeren. Achteraf zien ze wel wie het betaalt, misschien de ouders zelf wel. Roy gaat voor.
En dadelijk
krijgt de gemeente de regie over de jeugdzorg én de jeugdGGZ/AWBZ én ….
‘passend onderwijs’ komt er aan. Waaaah, denken veel gemeenten. Maar zo
ingewikkeld is het niet. Net als met stratenmaken: de gemeente (met haar
inwoners?!) bepaalt waar en hoe er straten komen, maar gaat toch zelf geen
straten maken of ‘de regie’ doen over de uitvoering? Dáár heb je je goeie
stratenmakers voor.
Gemiddeld
doet zo’n 10% van de kinderen/jongeren een beroep op zorg, de rest is gewoonweg
gelukkig. Maak dus 10% van je gezinnen x zo’n 4.000 euro per gezin in je
gemeente vrij en stop dat in een pot. Dat is je jeugd-plafond, dus geen
‘open-einde’. Kies de stratenmakers die werken zoals de gemeente - namens haar
inwoners - wil. Of ze nu werken in een organisatie of individueel, binnen
gemeentegrenzen of daarbuiten. Laat je inwoners daaruit kiezen, op hun eigen
maat en behoefte. (Ik heb het even niet over de paar % zorgmijders c.q.
gedwongen hulp). En reken af als het werk naar tevredenheid gedaan is. Binnen
twee jaar weet je wat er te koop is en wat het kost (dat weten we met zijn
allen nu écht niet) en dan kun je preciezer de goeie stratenmakers selecteren.
Ingewikkeld wordt eenvoudig. Wedden dat het potje kan slinken op den duur?
Mechtild Rietveld
Meer columns
van Mechtild Rietveld leest u hier.
Reacties op dit bericht
Door DM op
14 juni 2013 14:51
Vroeger
doorliepen jongens als Roy gewoon de school. Een keertje doubleren misschien,
maar daar hield het wel zo'n beetje op. Nu wordt er een heel circus van
grotendeels overbodige hulpverleners op losgelaten.
Van die 10% jongeren die een beroep doen op JZ schiet circa 7% helemaal niets op met jeugdzorg. In het beste geval dan, want in het slechtste geval zullen de problemen door toedoen van de jeugdzorg alleen maar toenemen, Blijft over 3% van de jongeren die heel misschien geholpen kunnen worden door jeugdzorg.
Wat ligt hier een mooie bezuiniging in het verschiet. 70% van de hulp geboden door jeugdzorg is totaal overbodig en kan dus zo wegbezuinigd worden.
Door Drs.
N.J.M.Mul (Ouder-ondersteuner in Jz-Kb zaken) op 18 juni 2013 11:18
Geachte Mechtild,
U schreef: '...vooral de vechtscheidingen...'..
Ik zou haast zeggen 'breek me de bek niet open'... Als BJZ ergens grove ondeskundigheid etaleert dan is het dat wel: als er al sprake is van een scheiding met zoals dat heet 'omgangsfrustratie', dan zal BJZ hetzij partij trekken voor een ouder en de andere ouder vernederen met een 'begeleide omgang', of de kinderen verder beschadigen door UHP en plaatsen in liefst verschillende instellingen en de kinderen uiteen rukken Ook zet jeugdzorg soms namens een der ouders de kinderen in als dwangmiddel in de boedelscheiding....
Het enig juiste dat men zou kunnen doen: ouders leren elkaar te respecteren als verzorgers van de kinderen en hun daarin begeleiden, DAAR heeft BJZ nu geheel géén verstand van, sterker nog, n.a.v. de moord op de 2 broertjes kwam BJZ op het idee om dan maar 2 gezinsvoogden te gaan inzetten in scheidingszaken, zoals 2 advocaten ook leidt tot heftiger 'oorlog' gaat BJZ dan de oorlog verergeren door 2 gezinsvoogden....
(Uiteraard wordt de wetenschap op dit gebied, o.a. proefschrift dr. J.H.C. van Schooten over ouderschap na scheiding (1995) en de publicaties van wijlen prof. Hoefnagels, volledig genegeerd.)
Nico Mul
Door
Mechtild Rietveld (columnist) op 16 juni 2013
U schreef: '...vooral de vechtscheidingen...'..
Ik zou haast zeggen 'breek me de bek niet open'... Als BJZ ergens grove ondeskundigheid etaleert dan is het dat wel: als er al sprake is van een scheiding met zoals dat heet 'omgangsfrustratie', dan zal BJZ hetzij partij trekken voor een ouder en de andere ouder vernederen met een 'begeleide omgang', of de kinderen verder beschadigen door UHP en plaatsen in liefst verschillende instellingen en de kinderen uiteen rukken Ook zet jeugdzorg soms namens een der ouders de kinderen in als dwangmiddel in de boedelscheiding....
Het enig juiste dat men zou kunnen doen: ouders leren elkaar te respecteren als verzorgers van de kinderen en hun daarin begeleiden, DAAR heeft BJZ nu geheel géén verstand van, sterker nog, n.a.v. de moord op de 2 broertjes kwam BJZ op het idee om dan maar 2 gezinsvoogden te gaan inzetten in scheidingszaken, zoals 2 advocaten ook leidt tot heftiger 'oorlog' gaat BJZ dan de oorlog verergeren door 2 gezinsvoogden....
(Uiteraard wordt de wetenschap op dit gebied, o.a. proefschrift dr. J.H.C. van Schooten over ouderschap na scheiding (1995) en de publicaties van wijlen prof. Hoefnagels, volledig genegeerd.)
Nico Mul
Door
Mechtild Rietveld (columnist) op 16 juni 2013
Ja, ik
geloof ook stellig dat gemeenten
giga kunnen bezuinigen op jeugdzorg. Er blijft wel een heftige groep
over, vooral bij vechtscheidingen (daar gaat mijn volgende column over). Maar
verder: weg met al dat goedbedoelde aanbod. Het betekent wel veel pijn lijden
voor al die zorgverleners die hun stinkende best doen op de werkvloer van 'hun'
gezinnen'.
Mechtild Rietveld
Mechtild Rietveld
Opmerkingen
JzDh+
Wij
zijn het grotendeels met Mechtild eens. Die groep 'vechtscheidingen' lijkt mij
niets voor BJZ: juist in zake echtscheidingen ziet men juist dat BJZ olie op
het vuur doet om gewoonweg partij te trekken voor een der ouders dan wel valse
beschuldigingen van een ouder over te nemen richting de andere ouder en in
plaats van ouders te steunen en begeleiden in het vinden van een evenwichtige
zorgtaak steunt men vaak klakkeloos de ouder
die de andere ouder wil uitbannen uit het leven van een kind...
Al deze zaken leiden tot ernstige kind-beschadiging. Een kleine wetswijziging kan veel veranderen: beide ouders bij geboorte ouderlijk gezag + 50% zorgtaak geven (ongeacht de status van de relatie) en het 'onttrekken van zorgtaak' strafbaar stellen met als bijkomende straf 'ontzetting gezag', dan is alle gemarchandeer met kinderen afgelopen en worden alle 'zorg-regelingen' uitgevoerd! (En als bijkomen voordeel is ook iedere alimentatiestrijd verleden tijd!)
Al deze zaken leiden tot ernstige kind-beschadiging. Een kleine wetswijziging kan veel veranderen: beide ouders bij geboorte ouderlijk gezag + 50% zorgtaak geven (ongeacht de status van de relatie) en het 'onttrekken van zorgtaak' strafbaar stellen met als bijkomende straf 'ontzetting gezag', dan is alle gemarchandeer met kinderen afgelopen en worden alle 'zorg-regelingen' uitgevoerd! (En als bijkomen voordeel is ook iedere alimentatiestrijd verleden tijd!)
Soms
is het juist goed als er ouders zijn die de verplichting tot 'zorg' van BJZ
mijden: je kan moeilijk je kinderen steeds maar weer opofferen aan het ene na
het andere onderzoek of nieuwe 'therapie' die gezinsvoogden verzinnen.
Verstandige
ouders beschermen hun kinderen tegen dit geëxperimenteer met kinderen (slechts
ca. 30 'interventies' zijn effectief gebleken, de andere ca. 380 zijn alle
experimenteel, aldus een brief van de Staatssecretaris van VWS).
Ceterum censeo BJZ esse
delendam (naar Cato Maior)
Nico
Mul
# Die groep 'vechtscheidingen' lijkt mij niets voor BJZ: juist in zake echtscheidingen ziet men juist dat BJZ olie op het vuur doet om gewoonweg partij te trekken ...#
BeantwoordenVerwijderenHierbij wil ik aansluiten met een waarschuwing. Bij een scheiding met aanwezige kinderen wilt de advocaat ook weleens hulp inschakelen van het AMK of BJZ. Pas daar ook mee op! Dat men er niet mee zit dat kinderen extra beschadigd raken door deze nutteloze systematische gekwel, moge duidelijk zijn. Waarvoor en voor wie zijn deze ondeskundigen en martelaren nog nodig?
De aanval op justitie en rechters die corrupt zijn moet ook niet stoppen, naar mijn mening nog steeds teveel. Zij keuren alle abusievelijke vormen van BJZ en RvdK goed zonder bewijzen te leveren en te accepteren.
Klopt, veel advocaten leven nog in de veronderstelling dat jeugdzorg er is voor de kinderen en dus in het belang van die kinderen handelt. Ook met de benoeming van een bijzonder curator, een middel dat steeds meer wordt ingezet in vechtscheidingen, moet men oppassen. Zo'n bijzonder curator is vaak ook op de hand van jeugdzorg en kan bijvoorbeeld een OTS aanvragen, terwijl de inzet van een bijzonder curator er juist op gericht zou moeten zijn een OTS te voorkomen. Ook zijn er advocaten die jeugdzorg inschakelen als middel in de strijd tegen de andere ouder.
VerwijderenDM
Jammer dat Mechtild/Dark Horse niet verwijst naar de opvoedpoli middels een link (na korte uiteenzetting daarover), daarmee geef je een handvat voor wat betreft de oplossing van het "stratenwerkersprobleem".
BeantwoordenVerwijderenHet is juist: strafbaar stellen van omgangsfrustratie en standaard 50-50 omgang tenzij de ouders zelf het anders regelen in een notarieel omgangsplan.
BeantwoordenVerwijderenPas na strafrechtelijk onderzoek (dat bewaarheid werd) kan de omgang beperkt worden middels 'begeleide omgang'.
Laat dit afwegen door een gespecialiseerd deskundige BUITEN Jeugdzorg OM. -TS
Nee, TS,
VerwijderenIk pleit juist voor een mentaliteitsverandering: het zou gewoonweg normaal moeten zijn dat de verantwoording voor zorg bij TWEE ouders ligt, ongeacht of die nu getrouwd, gescheiden, samenwonend of zo zijn en ongeacht de erkenning: men dient eens te kijken VANUIT het KIND!
Om die kijk vanuit het kind te bevorderen zou de wetgever een handje kunnen meewerken door in het BW op te nemen: '
- Beide ouders krijgen van rechtswege het gezag over een kind en hebben beiden een 50 % zorgplicht aangaande dit kind. Bij twijfel over vaderschap is de uitslag een DNA-test doorslag gevend.
En in het wetboek van strafrecht:
(Strafbaarheid van valse aangifte geboorte met 'vader onbekend' gaan handhaven!)
- 'Onttrekking van een kind aan de zorgplicht van 'andere' ouder wordt bestraft met (strafmaat) en ontzetting uit het gezag.
Het voordeel: geen gemekker over alimentatie, ouders zijn, tot een bepaalde leeftijd van het kind, verplicht om in de buurt van hun kind te blijven wonen, geen 'kinderopvang-probleem' d.w.z. is gedeeld over beide ouders!
Geen gedonder over of het kind erkend is of niet, geen rechtszaken daar meer over (en de idiotie van de aparte rechtsgang voor ouders die gescheiden zijn of niet!)
Ik neem aan dat de wetgever dit niet zal willen om de simpele reden: de werkgelegenheid van de 'echtscheidings-industrie' en rechters....
Ik ben blij dat er naar ik weet 3 rechtelijke vonnissen zijn geweest dat ouders de zorg 50 % moesten delen en in de buurt van elkaar moesten blijven wonen, d.w.z. kinderen bleven op één adres en de ene week kwam de ene ouder, de andere week de andere ouder voor de kinderen ZORGEN! Dus ook géén wegrukken meer van scholen / sociale omgeving voor die kinderen... hulde aan die rechters!
Nico Mul
De politiek is zover heen, dat een goedbedoelde mentaliteitsverandering nu een stapje of meer te ver is.
VerwijderenDe uitvoerende ambtenaren zijn enigszins gemakzuchtig, dus zullen ze liever een hapklare brok voorgeschoteld krijgen dan een wiel helemaal opnieuw uitvinden.
Haapklaar is: diagnosten inkopen, die onafhankelijk zijn van het bureau (jeugdzorg) dat zich verschuilt achter de rechter die de dwang heeft beslist.
- BJZ is toevoer tot dure jeugdzorgtrajecten.
- Diagnosten zijn zuiniger en beter voor het kind en zijn gezinssysteem.
HAPKLAAR, nu er ingekocht moet worden in haast.
Haast is zelden goed. Omgooien qua mentaliteit is dan een sprookje.
Dat is dus geen tegenstelling, al je goed leest.
VerwijderenUiteindelijk gaat het om goed ouderschap, gezamenlijk, waar geen onderlinge ongenoegens bij passen zoals omgangsfrustratie en beschuldigingen verzinnen.
Nee is dus, ˊja en daarbij.....ˊ
Maar hapklaar informeren, nu de gemeenten haast hebben gekregen; mentaliteit kan nu niet veranderd worden en zal even moeten wachten, helaas. TS
Rond omgangsfrustratie en scheiding (met omgangsplan) is het heel goed van 50-50 uit te gaan, in overleg.
BeantwoordenVerwijderenWaar dat ouderlijk overleg stokt en er omgangsfrustratie ontstaat door de (veelal)_verzorgende ouder, moet er meteen en urgent een deskundig op springen om de ouders te wijzen (uit te leggen) dat ze hun ouderschappelijke verantwoordelijkheid voorop moeten stellen, en dat is niet de ex beschuldigen, maar
juist elk teken van ongenoegen naar de ex-partner weghouden in denken en handelen, want een kind is niet gek, is ontvankelijk en gaat ander schuld bij zichzelf zoeken, gaat loyaliteitsconflicten in zijn wereldbeeld opbouwen, en gaat lijden onder de oneenigheid.
{Men moet dus een scheiding in het denken aanbrengen en kiezen voor het kind, tegen het voorop stellen van eigen emoties. Daar kan een deskundige, boven jeugdzorgwerkers uit, bij helpen, en snel! Uitstel is kindbeschadigend.}
De aandachtspunten van Nico hieromtrent zijn heel juist.
Ouders mogen natuurlijk tot een ander omgangsplan komen, waar beiden instemmen en het voor de rechter kunnen uitleggen.
Het moet pedagogisch zijn, zodat het kind onbelast wordt zover het maar kan!
De scheidingsRECHTER moet dus een lijstje van psychologisch-werkende scheidingsdeskundigen hebben om uit te kiezen en aan te wijzen; en zeker geen RvdK of Jeugdzorg erbij halen, want dat is geen diagnostisch werk, geen belang van het kind voorop stellen.
Jeugdzorg is geen zorg.