zondag 16 juni 2013

Vechtscheiding en jeugdzorg, een oproep!

Van vechtscheidingen is bij mij alles bekend, zie hiervoor mijn 'Nico Mul's link' hoofdstuk 1 (mijn persoonlijk verhaal) en het artikel over vechtscheiding op deze blog.



Ik ben niet de enige, gezien de reacties bij dit artikel. Ook heb ik daar mijn gedachten over en zelfs een wetsvoorstel.

Een journaliste van Zembla, mw. Simone Tangelder, benaderde mij met de vraag of ik ouders wist die met 'vechtscheiding en jeugdzorg' te maken hebben.  Ik geef, helaas voor haar,  gewoonweg geen namen door van mensen die ik ooit bijgestaan heb of nog bijsta. Gezien het feit dat Zembla mij goed bekend staat heb ik haar aangeboden een oproep op deze blog te plaatsen, bij wijze van uitzondering.

Dus beste ouders: zit u in een 'vechtscheiding' dan wel heeft u die achter de rug en heeft u daardoor te maken gekregen met 'jeugdzorg', meldt u dan aan bij Simone! Vertel uw verhaal en vooral hoe goed of slecht de 'jeugdzorg' werkt(e)!



OPROEP

Als journalist van een serieus onderzoeksprogramma bereid ik een uitzending voor over echtscheidingen die uitmonden in zogenoemde ‘vechtscheidingen’, met alle consequenties – zoals de bemoeienis van Jeugdzorg – van dien. 
Bent u in zo’n situatie beland en heeft u ondervonden wat er gebeurt als je er als ex-partners niet in slaagt de scheiding tot een goed einde te brengen? Dan willen wij graag met u in contact komen.
 
In onze documentaire willen wij mensen aan het woord laten die ‘ervaringsdeskundig’ zijn en bereid zijn terug te blikken op die situatie. Ook zoeken we contact met mensen voor wie die situatie op dit moment nog altijd actueel is.

Heel graag komen we in gesprek. Mocht u daartoe bereid zijn, dan kunt u contact opnemen op een van onderstaande nummers (ook buiten kantooruren).

Ik hoor graag van u!

Met vriendelijke groet,

Simone Tangelder
programmamaker ZEMBLA
06-48159956

 

Nico Mul
 

2 opmerkingen:

  1. De Oproep is dus een citaat (al staat die niet tussen "......................"
    Het moet een primair belang van liefhebbende ouders zijn om beide hun ouderschappelijke verantwoordelijkheid op te nemen en duidelijk en bewust te scheiden van hun ongenoegens naar de ex-partner.
    Kinderen zien veel, zijn ontvankelijk, internaliseren bij dergelijke problematiek en zijn geneigd hun ouders te beschermen door te zwijgen of iets te zeggen wat de ouder wil horen, en dat is de waarheid niet!
    Daarom moeten beide ouders weten hoe non-verbale signalen werken!
    De zgn.strijd om in het belang van het kind deze omgang te laten houden met zijn beide ouders, mag geen strijd heten, maar een inzet tegen gevaarlijke omgangsfrustratie, dat PAS of minimaal loyaliteitsconflict in het kind opwekt.
    Enkel strafrechtelijke handelingen zouden een ouder weg mogen houden van het kind. Beide ouders hoeven qua ouderschap NIET op een lijn te zitten, omdat een kind toch wel (bij vriendjes)) leert dat in elk huis er andere regels gelden en elk mens anders is.
    (BJZ wil dat onverenigbare ouders in 2 huizen toch eerst op een lijn komen voor er (mondjesmaat) omgang wordt geadviseerd (zonder diagnose) aan de rechter.

    Ouders zouden bewust moeten zijn geen omgangsfrustratie te veroorzaken (ander ouder pesten d.m.v. het kind) zodat de gezinsleden niet in gevaar komen door het onderbuikwerk van jeugdzorg, dat graag juridiseert middels OTS en UHP. Dat is ook erg schadelijk, net zo als kinderen een ouder onthouden.

    BJZ kan zich kennelijk niet inleven in een kind, en vergeet dat ouderschap tot het kind behoort, en door ouders gedaan moet worden.
    Daarom zal BJZ de ouders bij het eerste teken van omgangsfrustratie niet leren hun ongenoegens naar hun ex te scheiden van hun ouderschappelijke taak, en dat leidt tot schade aan ontvankelijke kinderen.
    Mijdt BJZ en RvdK dus!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helaas zit ik ook in de ellende van een vechtscheiding. Er is co-ouderschap door de rechter bepaalt, maar er is geen/nauwelijks communicatie mogelijk tussen ons, als ouders. Een kind wil graag terug naar mij, een zoon wil niks met me te maken hebben, inmiddels heeft RvdK, BJZ, het Riagg enz met ons bemoeit, maar luisteren, hoo maar, ze weten het allemaal zo goed. Na een gesprek van een half uur met de kinderen, schijnen ze ze beter te kennen, als ik in 15 jaar moeder-zijn. Begrijpen doe ik het niet, maar instanties, ik heb er mijn buik van vol.!

    BeantwoordenVerwijderen