Liever de DOOD dan JEUGDZORG….

In deze blog’s heb ik vele malen schokkende verhalen, ernstige stukjes en aardige zaken gepubliceerd, al dan niet doorspekt met pogingen van mij om nog enigszins humoristisch te zijn. Dit alles bedoeld om misstanden in jeugdzorgland aan de kaak te stellen zonder enig gevoel voor humor te verliezen.

Dit artikel, waarvan de inhoud mij al ca. 9 maanden bekend is, is hierop een uitzondering: het verhaal is zodanig schokkend dat dit ernstige emoties op kan wekken. Dus, geachte lezers, als u problemen heeft hiermee, stop dan hier met lezen.

Het relaas van een gezin met ‘hulp van jeugdzorg’…

Het gezin bestaat uit een alleenwonende moeder met 4 kinderen, 3 dochters en een zoon.

Rondom de jaren 2008-2010 kreeg dit gezin ‘jeugdzorg’ hetgeen inhield dat er ongebreideld bemoeid werd met de verhoudingen tussen kinderen en moeder, constant gezocht werd naar ‘problemen’, steeds weer dreigingen met van alles en nog wat door diverse gezinsvoogden (niemand had een ‘hulpverleningsplan’ dat aansloot bij de realiteit, en uiteindelijk de uit huisplaatsing van de zoon van toen 15 jaar…. In 3 maanden tijd werd die jongen eigenlijk verpest en opgezet tegen zijn moeder: hij kwam in een rijk ‘Christelijk’, pleeggezin en de jongen werd gewoonweg omgekocht met van alles en nog wat, zo moest hij bijvoorbeeld ook een eigen badkamer hebben…. Na veel moeite kwam die na 3 maanden thuis en werd als een stuk vuilnis voor de deur gezet, zonder papieren, zijn spullen kwamen later (op dezelfde schofterige manier)… Uiteindelijk is het gezin bevrijdt van ‘jeugdzorg’ en hervindt het zijn rust….. De oudste 2 kinderen zijn sindsdien, in goede harmonie en zonder jeugdzorg, uit huis gegaan. Tot het volgende, schokkende feit: de op 1 na jongste dochter, 15 jaar, doet een ZELFMOORDPOGING…… uit ANGST om weer ‘jeugdzorg’ op hun dak te krijgen…. Zó erg werkte dit door voor een kind van toen ca. 7 tot 10 jaar….

Ik neem hier, met toestemming van de moeder, de volledige afscheidsbrief en de reactie van moeder hierop over.

GELUKKIG heeft het kind het overleefd en is moeder, samen met het kind, hulp gaan zoeken ZONDER jeugdzorg. Hier past alleen HULDE en COMPLIMENTEN voor deze moeder! Ik laat verder dochter en moeder aan het woord.

Afscheidsbrief Dochter 10-02-2017

Hallo Mama,

Ik hou heel veel van je. Maar ik kan nie verder. Dat gezijk met Jeugdzorg, die ons op de korrel heeft. Die dierenpolitie, ons op de korrel heeft en me klas, die doet als of ik niet besta. Ik kan er niet meer tege.

Ik heb me zelf faak afgevraagt waarom leef ik? Wat is het doel? Ik kwam op de conclusie dat je leeft voor de toekomst. En ik zie de toekomst niet zitten. Ik miss me vriende heel erg. In me nieuwe klas, ze kunnen me nergens mee helpe. Vorig jaar was het beste schooljaar van alle jaren, maar helaas is die voorbij. Als ik vorig jaar nie in zoon leuke klas gezete had, had ik ook nie zulke leuke vriende. Ik hou heel veel van me vriende. Ik weet niet wat ik zonder ze had gemoete, nu zit ik in een klas zonder vriende en dat vald heel erg tege. Ik ben en zit altijd alleen.

Ik heb het idee dat ze over me praate en me uitlachen, maar ik snap het wel, wie wil er nou met zoon dikzak als mij omgaan!

En dan nog telkens die onzekerheid over Jeugdzorg. Ik sta onder toezicht, maar waarom? Omdat ik dit van plan ben? Nee, om ons te pesten! Als ik nergens last van had, had ik dit waarschijnlijk ook nie gedaan! De dierenpolitie is al hetzelfde verhaal. Die heeft ook iets tegen ons.

Ik wil bij deze ook vraage mama en mijn zusje met rust te laaten!! Ik hoop dat dat gebeurd.

Wat ik ook jammer vind is dat ik niet over kon naar vakschoolrichtingA. Ik heb namelijk nix met schoolvakrichtingB. Ik vind het niet meer leuk! Dat heb ik aangegeve, maar ik heb gewoon een domme keuze gemaakt!!

Ik heb over dit besluit wat ik nu neem lang nagedacht, maar ik denk dat het zo beter is. Het heeft me wel verdriet gedaan. Ik hou van jullie. Willen jullie dat ook duidelijk maaken aan de dieren? En ze niet weg doen? Wat de dierenpolitie ook doet of zecht?

Ik hou van jullie allemaal.

Kusjes van je dochter xxx

____________________________________________________________________

Reactie van moeder:

Lieve Dochter,

Hier antwoord op je zelfmoordpoging. Op vrijdagavond, 10 februari 2017, na je stage, wilde je niet afwachten tot het weer maandag zou worden en jij weer naar school zou moeten, je gaf aan dat het daar een hel was, op school. Op je stage, op de boerderij had je het fijn en je wilde deze wereld verlaten, juist op je best, als je het fijn had. Gelukkig kwam je tot rust, nadat je de pillen had ingenomen en besefte, dat het ook anders kon. Je kwam net op tijd naar mij toe en we gingen samen met je zus en zusje je leven redden. Je maag werd leeggepompt en je had het over je afscheidsbrief. Je wilde mij dus iets duidelijk maken. Na overleg met jou, besloten we dit schriftelijk te analyseren, zodat andere 15 jarige meisjes zoals jij, er hun voordeel uit kunnen halen. Als voorbeeld namen we Jochem, uit het boek van Carry Slee, die wel zelfmoord pleegde met dodelijke afloop. Voor hem was het te laat, voor jou was er wel een andere oplossing mogelijk dan de dood, dat schreef je zelf in je boekbespreking over Spijt van Carry Slee. De hamvraag voor mij: waarom pleegt een 15 jarig meisje zelfmoord? Waarom doe jij deze poging en was het zonder die pillen slikken niet duidelijk geworden? Wat wil je mij duidelijk maken?

Ten eerste staan de meeste spelfouten nog in je brief, daar je dyslexie hebt en je er niet voor hoeft te schamen. Ten tweede lees ik in je brief dat je 6 punten benoemd.

1. Jeugdzorg en de druk die ze uitoefenen op jou zit je enorm dwars en er moet iets aan gedaan worden. Dat is pestgedrag en je voelt jezelf verplicht om als modelkind te functioneren, die geen fouten mag maken en ook geen hulp mag vragen voor problemen.
2. De dierenpolitie en de druk die ze uitoefenen over jou dieren, die is onterecht en moet stoppen, daar wij handelen vanuit het belang en de natuurlijke behoeftes van de dieren, het is gewoon pestgedrag.
3. Pestgedrag in je klas, je wordt niet als gelijke gezien, je wordt genegeerd en je bent alleen en je hebt er geen vrienden.
4. Je hebt weinig zelfwaarde, je hebt geen hoge pet op van jezelf, je zegt zelfs “dikzak” over jezelf.
5. Je bent boos over je verkeerde richtingkeuze op school en die keus is nu voorbij en daardoor moet je nu je vrienden missen, daardoor moet je verder zonder hen en gaan zij een jaar eerder afstuderen, terwijl je ook die keus had kunnen maken. Je kwam er te laat achter dat jij ook die richting kon gebruiken voor je toekomst.
6. Je wilt rust, je wilt zoveel mogelijk positieve oplossingen voor je problemen, maar door je angst voor de instanties kan/durf je geen hulp te vragen of ook maar aan te geven dat je ergens mee zit, je voelt je eenmaal verplicht om een modelkind te blijven (robot) en die kennen en mogen geen problemen hebben.

Dan nu de uitwerking op je punten.

1. Jeugdzorg en de druk die ze je opleggen. Jij voelt het alsof je geen fouten mag maken en gaf aan, dat je het pestgedrag in je nieuwe klas niet wilde aangeven aan je mentor, omdat zij dit moet doorgeven aan Jeugdzorg. Zodoende zou Jeugdzorg hier misbruik van kunnen maken en deze problemen zien als reden voor OTS (Onder Toezicht Stelling). Je wist dat jij geen problemen had,op de problemen die je door de instanties hebt overgehouden na, niet op school en niet thuis. Er was een OTS opgelegd, omdat er hulpverleners in huis waren geweest, die aangaven dat jij één keer een grote mond had opgezet naar hen, en nog wel als spel. Wat zij niet begrepen is dat de angst die jij voelt ervoor zorgt dat je zo reageert en in de verdediging schiet! Jij hebt hierdoor een minderwaardigheid complex opgelopen en kan en mag daar geen hulp voor vragen omdat dat een grote reden is om jou een OTS of zelfs een uithuisplaatsing op te leggen. De school had aangegeven deze zogenaamde brutaliteit nooit tegen gekomen te zijn en ook geen problemen van jou te kennen, dit omdat jij je wel gehoord voelt op school, maar aan de kleine problemen niet kan werken door de angst. Je voelt je er wel veilig bij je vrienden, en hebt ook het idee dat wat je wèl aangeeft ze ernaar luisteren, maar door je pest verleden durf je het niet aan te geven als ze over je grens heen lopen! Daarom kon je geen hulp vragen voor het pestgedrag, die er per ongeluk ingeslopen was en hield je jou mond dicht, waardoor het uiteindelijk voor jou niet meer draagbaar werd. Daardoor wilde je rust, toen het niet meer ging en was dit de boodschap: Stop Jeugdzorg, voor zij jou stoppen, onder de grond? Heb ik het zo goed begrepen? De Jeugdzorg is door mijn gevraagde hulp ingezet, de hulp die ons niet hielpen maar de angst alleen maar groter maakten omdat zij alles doorspeelde elke fout die wij maakten. omdat ik graag hulp wilde, omdat ik een beperking heb, wat voor mij zelf, elke dag weer, wat door niemand wordt begrepen en al een hele strijd is, met alles wat ik doe! Voor deze beperking heeft de gemeente mij geen hulp willen geven, dat zou namelijk via Jeugdzorg goedkoper zijn voor de gemeente en dus loopt het nu over de hoofden van twee onschuldige minderjarigen. Schandalig toch? Laat dit pesten toch stoppen, is toch nergens voor nodig? Jullie oudere zus is zo beschadigd door jeugdzorg dat zij nadat ze er nu al 2 jaar vanaf is, nog elke dag een grote strijd moet voeren, bang om weer benadeeld te worden, bang voor hulp, maar de dingen niet los kunnen laten! Dit wil jij niet, maar je wilde het mede daarom ook niet aangeven, omdat je weet dat je zus dat ook heel erg zou vinden en alles op alles zou zetten om voor jou te strijden.

2. De dierenpolitie, zij komen over ons gesloten hek heen gekropen en als ze een lege waterbak zien, die bij hercontrole een dag later weer normaal gevuld is, dan zijn ze niet blij voor de dieren, nee eerder teleurgesteld, omdat ze graag iets willen vinden om over te zeuren en een bekeuring over te geven. Ze geven dan alsnog een bekeuring voor gebrek aan water, omdat ze vinden dat naast de zelfdrinker, die automatisch de bak vult, voor elk dier een aparte extra waterbak moet staan. Een grote gevulde gezamenlijke waterbak is dan niet voldoende. Inmiddels heb ik alle rechtszaken van vorig jaar gewonnen en dit jaar heb ik zelfs aangifte gedaan tegen de dierenorganisaties, die maar blijven doorgaan met zeggen dat de dieren tekorten krijgen, terwijl ze niet aangeven of de dieren in goede conditie in de bak staan. De dierenarts heeft vorig jaar ook al aangegeven, dat de dieren in goede conditie in de bak staan, elk jaar worden ze gekeurd en ingeënt door de vee arts. Jij weet dat voordat wij dieren aanschaffen wij alles uitzoeken wat het beste is voor een beestje, zo zijn veel mensen jaloers en kunnen wij bijzondere beestjes houden die nergens anders meer geaccepteerd zullen worden. Zo blijven ze doorzeuren en is het de ene keer prima in orde volgens hen en de volgende keer weer helemaal mis, je kan ze niet volgen. Als het vandaag mis is, kan het morgen volgens hen prima in orde zijn, zonder dat ik er iets aan gedaan heb. Zij weten zelf het verschil niet eens tussen voedsel en stalbedekking! Dan zouden zij “proffesioneel” zijn opgeleid en alles weten van de dieren….. Het lijkt of die mensen van de dierenpolitie ziek zijn, of dat ze als ze gefrustreerd zijn het bij ons aan het afreageren zijn of zo. Jij, als mijn dochter wordt er duidelijk erg onrustig van, daar het ook onrust geeft. Continu rechtszaken voeren en je op eigen terrein niet meer veilig voelen, daar zij op je privé terrein binnen dringen en hun meningen onheilspellend zijn. Laat ons dus met rust, dat is voor iedereen beter. Het is echt pesten wat er met ons gedaan wordt, zo ervaar jij, mijn dochter dit dus ook!

3. Pesten op school, dit nam de school heel serieus en schrokken hier zelfs van. Je mentor kwam na het bericht (zelfs op zaterdag, in haar eigen vrije tijd en na oppas voor haar kinderen te hebben geregeld) nog bij je op bezoek in het ziekenhuis en gaf jou een speciaal cadeau, Een hoelahoep poppetje met een bijzondere betekenis en diepgang voor jou. Er stond op “Ik zal zon en kleur in je leven brengen, wanneer anderen dat van je proberen af te pakken”. Hier werd je erg emotioneel van. Er werd direct actie op gezet, ouders werden geïnformeerd en de pesters werden met hun ouders op gesprek uitgenodigd. Er kwamen speciale afspraken voor deze klas en helemaal voor jou. Jij krijgt speciale hulp op school, ook buiten school hebben we nu goede hulp gevonden via de huisarts. Iets met hoe je met je emotie beter kunt omgaan en daar begeleiding bij krijgt. Voor jou echt een hele opluchting, want je kan je probleem nu wel bespreken en oplossen. Ook voor andere kinderen in die klas misschien een opluchting? Zeker nu je gehoord hebt dat de reden van één van de pesters was, dat zij een moeder heeft die ernstig kanker heeft en die vorige week euthanasie heeft moeten plegen. Dit meisje zit ook in jou nieuwe klas en nu pas kan ook jij begrijpen dat de pesters zelf juist ook zo hun problemen hebben.

4. Weinig zelfwaarde, dit probleem wordt meegenomen naar de hulp die je ontvangt via de huisarts. Wordt aan gewerkt.

5. Verkeerde richting op school is nu niet meer te herstellen en nu ga je toch door met die verkeerde keuze en ga je alvast met de stof van je goede richting aan het werk, zodat je misschien in de toekomst nog kan overschakelen naar de voor jou juiste richting.

6. De rust die je zo zocht, krijg je ook als je over je problemen praat en zo veel mogelijk oplossingen zoekt. Die pillen lijken je wel rust te geven, maar net zoals bij Jochem in het boek van Carry Slee Spijt, lost het niet het probleem op. Het geeft vast wel rust, maar niet die jij ervan verwacht, want zelfdoding levert ook veel boze gevoelens. Dit omdat je ook voor een andere oplossing kan gaan en geloof me, lieve meid, ik ben super trots op je, dat je voor ons gekozen hebt. Dat je gezegd hebt, dat je ons gezin niet kan missen en dat je ook je dieren niet wil missen of pijn doen met je vertrek. Ik hou ook echt zielsveel van jou, lieve schat, ik ben blij dat je er weer bent en dat je nu wel over je problemen en gevoelens wilt/probeert te praten.

Eindconclusie van een bezorgde moeder is dat Jeugdzorg en eigenlijk onze maatschappij meer kapot maakt, dan je lief is. Dat ze hun doel, het beschermen van weerloze kinderen, zelf het meest overlopen, daar ze de kinderen juist beschadigen. Dat problemen op school met pesters opgelost kunnen worden, dat dit echt serieus genomen wordt, je dit beter kan melden dan het in je eentje proberen te dragen. Dat de politie en dierenpolitie burgers aan het pesten is en dat dit via de rechter gestopt moet worden. Dat er altijd een toekomst voor je ligt te wachten, maak er dus iets van, ook al lijkt het met kleine stapjes, je leert overal van en komt langzaam of snel zo dicht mogelijk bij je einddoel terecht.

Jouw zelfmoord poging was niet nodig geweest, als je mij, je zus, school of iemand iets duidelijker had gemaakt over hoe erg je er mee zat, dat je dingen anders had willen regelen, of oplossingen had willen zoeken voor zaken die je anders had willen zien dan konden wij er voor jou zijn en hier samen voor gaan vechten! Je had het over je toekomst, die zag jij niet zitten, nu hopelijk wel weer. Er is altijd een toekomst, maar dan moet je die soms wel duidelijk maken of duidelijk bespreekbaar houden. Voor een fijne toekomst, moet je wel iets doen, namelijk goed communiceren en eerlijk zijn met je gevoelens. Fijn dat je er weer bent en dat je open staat voor hulp, die niet via Jeugdzorg geregeld is. Wij zullen er altijd voor je zijn, en samen staan we sterk lieve meid, want niemand is zoals jij bent en ook jij hebt zulke prachtige eigenschappen die niemand anders heeft, en daar mag je trots op zijn!

____________ Einde verhaal dochter & moeder ____________________________

Geachte lezer, hier hoef ik niets meer aan toe te voegen. Ik wens moeder en dochter veel sterkte en hoop dat meer ouders dit voorbeeld zullen volgen: HELPT uw KINDEREN ZONDER ‘JEUGDZORG’ dan wel ‘VEILIG THUIS” enz. enz.!

Nico Mul

Ceterum censeo BJZ /’Veilig Thuis’ esse delendam (naar Cato Maior)