Kritische journalisten gezocht!

Naar aanleiding van de uitzending van maandag 1 juli 2013 van Medialogica ‘Onze Yunus’ (en de dubieuze manier waarop deze productie tot stand kwam) is op de site Jeugdzorg Dark horse het document ‘Yunus – de feiten’ weer veelvuldig bekeken.  http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-zaak-yunus-de-feiten.html

http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/21803_de_verbijsterende_werkwijze_van_medialogica/
 

In totaal is het document 2800 keer bekeken sinds het op de blog is geplaatst.

Het heeft bij veel mensen verontwaardiging gewekt, hoe Jeugdzorg in werkelijkheid is omgegaan met Yunus en zijn familie, heel anders dan hoe het in de media gebracht werd.

De ouders van Yunus hebben nooit een eerlijke kans gehad om hun kind terug te krijgen en de pleegouders waren niet de ‘helden’ die bosjes bloemen verdienden, waar politici die het dossier niet kenden meteen mee kwamen aanzetten. Iedereen voer blind op de uitspraken van jeugdzorg, die het steevast bleef hebben over mishandeling als reden voor uithuisplaatsing. Een reden die zoals naderhand bleek volkomen ongegrond was.

Wie durft? 

Nu zijn we bij Dark horse natuurlijk verheugd dat zoveel mensen de zaak van Yunus wél in perspectief kunnen zien, omdat ze de moeite nemen het document met de feiten te lezen. Helaas komen we nog een aantal verontwaardigde mensen tekort. Dit betreft voornamelijk verontwaardigde journalisten, verontwaardigde zorgprofessionals en verontwaardigde politici. Waar zijn ze??? Want het loont soms wel eens de moeite om dingen aan te pakken, zonder eerst twee of drie keer over de linker en de rechterschouder te kijken, om na te gaan wat andere redacties of de andere partijen doen. Soms moet je gewoon de waarheid willen weten, los van het ‘beeld’ waar we allemaal voor knielen. 

Maar indien deze journalisten en politici die zo van node zijn,  zich er niet toe kunnen zetten om een gerechtvaardigde woede toe te laten en daar handelend gevolg aan te geven, zijn wij evengoed blij met al die ‘gewone mensen’ die wel hun gezonde verstand weten te gebruiken en die niet worden afgeleid door redactionele of commerciële  belangen -  die vaak zo afwijken van het belang van de waarheidsvinding - om zich uit te spreken over wat krom en onrechtvaardig is.  

Medialogica - en waar ze op uit waren 

Via het artikel van Francisco van Jole hebben we bij Dark horse de bevestiging gekregen wat halverwege de uitzending van het programma van Medialogica ‘Onze Yunus’ duidelijk werd; dat er een rare kanteling kwam in het programma, die niets van doen had met de zogenaamde ‘misser’ van de journalist van de Volkskrant, de misinterpretatie van de gerechtelijke uitspraak waarvan hij meende dat die op Yunus betrekking had, maar die ging over de twee broertjes. Een misser die bij nader inzien geen misser was, omdat de rechter in een andere  uitspraak van een zitting in datzelfde jaar wél opdracht had gegeven voor een onderzoek, om te zien of en onder welke voorwaarden Yunus weer naar huis zou kunnen. Een onderzoek dat er maar niet kwam en waar ook geen enkele journalist vragen over heeft gesteld. 

Waar Erwin Otten de maker van het programma van Medialogica op uit was, werd zichtbaar tegen het einde van het programma, toen er opeens vreemde vragen gesteld werden aan de advocaat van de ouders van Yunus, die los stonden van de journalistieke vergissing van de Volkskrant. Er werd om onduidelijke redenen op indringende manier doorgevraagd over het verband tussen de advocaat en de blog Jeugdzorg Dark horse.  

Kwaad daglicht 

Door knippen en plakken werd de suggestie gewekt dat één van beide partijen niet de waarheid sprak, terwijl er op twee verschillende vragen, zowel door Dark horse als door de advocaat, naar waarheid antwoord werd gegeven. ‘JA’, Dark horse heeft toestemming gevraagd  voor publicatie aan advocaat Nasrullah (via S. Keyser) voor het publiceren van het document ‘Yunus – de feiten’ en ‘NEE’, de advocaat heeft geen toestemming gegeven voor publicatie van het twitterbericht over de gerechtelijke uitspraken. (Die waren namelijk niet afkomstig uit het document ‘Yunus – de feiten’, dat op dat moment nog niet in ons bezit was, maar van Rechtsspraak.nl). Door de manier van het in beeld brengen, wordt een schijnbare tegenstelling gecreëerd, die doet vermoeden dat één van beide partijen wat te verbergen heeft. De regisseur van het programma probeerde met name de advocaat in een kwaad daglicht te stellen.  

Van Jole schrijft in zijn artikel over ‘De verbijsterende werkwijze van Medialogica’ het volgende: 

“Toen het interview was afgelopen, spraken we nog na en werd me duidelijk wat het verhaal zou worden: een complot. De programmamaker vertelde dat hij had ontdekt dat de zaak opnieuw in publiciteit was gebracht door een Turkse correspondent die een afkeer heeft van homo’s. Vervolgens zou hij gaan aantonen dat de media, waaronder natuurlijk ook Joop, via een weblog misbruikt waren door de advocaat van de familie.” 

En hiermee sloeg Otten de plank volledig mis. Dat Otten van deze complottheorie overtuigd was, blijkt uit een email (tweede mail) die hij naar Dark horse stuurde een dag na de uitzending.  

“Welnu, ik heb het ruwe materiaal van het interview zojuist nog eens zorgvuldig bekeken. Het is - net als in het voorgesprek - uw vrouw die uit eigen beweging steeds de koppeling maakt tussen 'de stukken van Keizer, het vonnis van 2007 én de toestemming voor publicatie van Keizer en de advocaten.” (Ten onrechte veronderstelt hij één bron voor de tweet en het document)   

Niemand wilde het weten 

Het vermoeden van vooropgezet spel is onjuist, omdat de reden waarom Dark horse de gerechtelijke uitspraken twitterde, was gelegen in de eenzijdige hetze tegen de familie van Yunus, door de Nederlandse media en door prominente politici, die met graagte zich hierbij aansloten. Niemand wilde weten wat er inhoudelijk over de zaak Yunus gezegd kon worden en er werd klakkeloos aangenomen dat de jongen daadwerkelijk was mishandeld.  

Het is eenvoudigweg onmogelijk dat Ranada van Kralingen van Dark horse aan de advocaat van de familie van Yunus toestemming heeft gevraagd voor het versturen van het twitterbericht waar de mediaomslag door werd veroorzaakt, omdat voor een  gerechtelijke uitspraak die gewoon openbaar beschikbaar is, aan niemand toestemming hoeft te worden gevraagd. Het document ‘Yunus – de feiten’ kwam pas later op de blog en hield geen verband met de hype. Dat blijkt wel uit het feit dat de media met dat document niets hebben gedaan. Toen was de belangstelling voor Yunus al verflauwd.  

Tijdens de voorgesprekken voor het programma, had Dark horse duidelijk gemaakt dat het programma wat ons betrof, zou moeten gaan over het feit dat de mainstream-media blindelings jeugdzorg geloofden en daar hun publicaties op baseerden. Dat niemand in de media de moeite had genomen om eens op Rechtsspraak.nl te kijken. En dat het homofobe aspect van de Yunus-discussie teveel het beeld bepaalde en dat er over jeugdzorg en haar handelswijze in het algemeen, wel meer te vertellen valt. Yunus zou een symbool moeten zijn van de leugens en het onrecht begaan door Bureau Jeugdzorg in zovele casussen.  

De tweet en het document 

Voor ons was vooral het document van belang en er is aan de makers van Medialogica heel duidelijk gemaakt dat de twitterhype geheel los stond van de publicatie van het 60 pagina’s tellende document over Yunus. In de suggestieve vraagstelling van Otten worden deze zaken samen met de brief van de hoofdofficier van Justitie kunstmatig samengetrokken tot één geheel. Per abuis geeft van Kralingen op de koppel-vraag van Otten een bevestigend  antwoord, maar haar gebruik van het woord ‘document’ toont aan dat er sprake is van een onderscheid.  

Ook de insinuerende vraag van Otten ‘Wie zit er achter Dark horse’ lijkt te wijzen op zijn vermoeden dat er andere krachten aan het werk zijn die Dark horse aansturen. Van Kralingen interpreteert de vraag op basis van de voorgesprekken als een vraag naar de medewerkers/ supporters, het netwerk van Dark horse en noemt onder andere advocaten. Een beter antwoord op de vraag ‘wie zit er achter Dark horse?’, zou zijn geweest ‘Niemand, mijn man en ik zijn Dark horse. En daarnaast hebben we veel mensen die ons werk ondersteunen’. Maar dat antwoord gaf zij niet, omdat ze niet kon vermoeden dat Otten in zijn eigen beleving op zoek was naar het ‘geheime brein’ achter de media-hype.  

Het relaas van Van Jole verklaart het kromgetrokken einde van de documentaire ‘Onze Yunus’, die bij veel collega-journalisten van Otten al de nodige vragen opriep en hen het gevoel gaf dat Van Kralingen was ‘gepiepeld’. Voor Jeugdzorg Dark horse betekent het niet alleen een verdraaide weergave van feiten, maar ook misbruik van zo’n belangrijk onderwerp als de misstanden in de jeugdzorg, ten bate van een programma dat eigenlijk niet veel dieper gaat dan de boodschap, dat journalisten soms vergeten ‘hoor en wederhoor’ toe te passen. Toen de zogenaamde fout werd ontdekt lieten de media zich vervolgens allemaal weer geruststellen door de PR-afdeling van jeugdzorg. 

Meer inzicht heeft het programma niet opgeleverd. Geneuzel over een misverstand rond een gerechtelijke uitspraak, terwijl een andere uitspraak datzelfde jaar (een maand eerder), de getrokken conclusies van de Volkskrant in feite heeft bevestigd (LJN BB7172). Maar die uitspraak hebben we in het programma van Medialogica niet terug gezien. (En jeugdzorg blij dat wéér niemand het doorhad).

http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/07/yunus-de-feiten-en-de-media.html

Sven Snijer

Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)