'Jeugdzorg': véél erger en schandelijker dan gedacht!

Voor dit artikel wordt het mij als schrijver gemakkelijk gemaakt: ik kan om te

beginnen één pagina van een overheidswebsite hier in plakken, en dat zal

ik dan maar doen, ze vragen immers zelf ‘deel deze pagina’:

Het perspectiefbesluit in de jeugdbescherming

Realiseer een rechtspositieregeling voor ouder(s) en

kind en toets het ingrijpende perspectiefbesluit altijd 

bij de kinderrechter. Dat is de kern-boodschap van

de Raad voor Strafrechtstoepassing

 en Jeugdbescherming (RSJ) in het advies over

 het perspectiefbesluit in de jeugdbescherming.

Download     'Advies 'Het perspectiefbesluit in de jeugdbescherming''

In dit advies constateert de RSJ dat een rechtspositieregeling voor de ouders en het kind bij een dergelijk besluit ontbreekt. Vanwege de mogelijke verstrekkende gevolgen voor de ouder(s) en het kind acht de RSJ het essentieel dat een perspectiefbesluit met rechtswaarborgen is omkleed.

Wat is een perspectiefbesluit?

Als een kind ernstig wordt bedreigd in zijn ontwikkeling, kan de kinderrechter de maatregel van ondertoezichtstelling in combinatie met een uithuisplaatsing uitspreken. In dat geval coördineert de jeugdbeschermer van een Gecertificeerde Instelling (GI) de noodzakelijke hulp en steun voor het gezin met als doel de ontwikkelingsbedreiging op te heffen.

Na verloop van tijd neemt de GI een besluit over de vraag of het kind weer thuis kan gaan wonen bij zijn ouder(s), of (blijvend) ergens anders zal opgroeien. Dit besluit heet het perspectiefbesluit.

Wat zijn de gevolgen van het perspectiefbesluit?

Als het perspectief volgens de GI niet meer bij de ouder(s) ligt, heeft dit grote gevolgen voor de ouders en het kind. Zij zullen elkaar minder vaak zien. In de praktijk vermindert de omgang tussen ouders en kind na het perspectiefbesluit. De hulpverlening aan ouders en kind verandert ook. De hulpverlening aan ouders zal zich niet meer richten op de thuisplaatsing, maar op het invullen van de rol van ouder op afstand.

De hulpverlening aan het kind is gericht op een toekomst ergens anders dan bij ouders, bijvoorbeeld in een pleeggezin. Ouder(s) en kind kunnen niets doen tegen dit perspectiefbesluit. Er is geen mogelijkheid om het perspectiefbesluit (bij de rechter) ter discussie te stellen.

In het advies signaleert de RSJ enkele knelpunten met betrekking tot het perspectiefbesluit, wat zijn deze knelpunten precies?

De RSJ signaleert drie knelpunten bij het perspectiefbesluit:

1. Ouders en kind hebben geen mogelijkheid om het perspectiefbesluit door de kinderrechter te laten toetsen, bijvoorbeeld wanneer zij het niet eens zijn met het genomen perspectiefbesluit. Het perspectiefbesluit wordt pas besproken bij de kinderrechter op een zitting over de (verlenging van de) ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing. Het kan (soms) maanden duren voordat deze zitting plaatsvindt. Intussen heeft het perspectiefbesluit tot ingrijpende wijzigingen (in de hulpverlening) geleid.

2. Ouders en kind worden soms wel, maar soms ook onvoldoende betrokken en gehoord bij de besluitvorming rondom het perspectiefbesluit. Ouders en kind lijken ook onvoldoende op de hoogte van het perspectiefbesluit en de gevolgen van dit besluit.

3. Als het perspectief volgens de GI niet meer bij de ouders ligt, verandert de hulpverlening zodanig dat de hulp en steun aan de ouders en het kind niet meer gericht is op ‘terug naar huis’. Dit is in strijd met het doel van de maatregelen van de ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing.

Waarom is een rechtspositieregeling zo belangrijk?

Het perspectiefbesluit heeft grote gevolgen voor het privéleven en familie- en gezinsleven van de ouders en het kind. De RSJ is van mening dat ouders en het kind betrokken en gehoord moeten worden bij de besluitvorming rondom het perspectiefbesluit. Een dergelijk ingrijpend perspectiefbesluit moet altijd getoetst worden door de kinderrechter.

Wat denkt de RSJ dat moet veranderen aan de huidige situatie?

Om de rechtspositie van ouders en kinderen en de rechterlijke toetsing te realiseren adviseert de RSJ het perspectiefbesluit wettelijk vast te leggen. Meer specifiek adviseert de RSJ dat het besluit (dat inhoudt dat terugkeer naar huis niet meer mogelijk is) binnen drie maanden wordt getoetst bij de kinderrechter. Dan kan ook geregeld worden wie het besluit neemt, hoe het wordt gemotiveerd en op welke wijze ouders en kind hierbij betrokken worden.

Neemt u nu even een

om het document van 13 pagina’s te downloaden en door te nemen!

-----------------------------------------------------------------------------------

Het BEDROG en de jacht op kinderen van de GI

Menigmaal heb ik geschreven over de kinder jacht van de jeugdzorgsector

(die soms de landsgrenzen te buiten gaat!),

met alleen het doel zo veel mogelijk kinderen van hun ouders te stelen en ter

eer en glorie van de omzet van de GI al dan niet met salaris bonussen.

Het is erger dan gedacht: tot voor kort kende ik alleen de uitdrukking waar de GI 's

mee komen: 'het perspectief ligt in het pleeggezin'. Dat dit 'perspectiefbesluit'

ook werkelijk een papieren document is moge blijken uit dat rapport van de RSJ:

men spreekt niet van een 'besluit' als dit een mondeling iets zou zijn, bovendien

blijkt dat dit besluit genomen wordt binnen de geledingen van 'Jeugdzorg', waarbij

volgens de RSJ bezwaar en beroep mogelijk zou moeten zijn. Dit speelt nooit als

er slechts sprake zou zijn van een mondelinge mening in de achterkamertjes! 

Ook mij viel op dat na UHP er zo veel gedaan werd om de banden tussen kind en

ouders te verbreken en de omgang te minimaliseren. De smoes was en is:

'het kind moet veilig ingroeien in het pleeggezin' enz. enz.

De werkelijkheid is echter:

Bij kinderen jonger dan 5 jaar staat al binnen 6 maanden vast of ze nog terug kunnen

naar hun ouders, bij oudere kinderen is die termijn 1 jaar….

De WETTELIJKE TAAK van de GI bij OTS / UHP:

(zie de nieuwe jeugdwet 2015):

Bij een OTS: hulp in te zetten voor kind en ouders die in het vrijwillig

kader niet mogelijk zou zijn, om de bedreigingen die geleid hebben tot

de maatregel (OTS) weg te nemen…

Vaak weet niemand wat die ‘bedreigingen’ zijn, vaak komt er géén enkele

hulp, soms komt het kind op een wachtlijst en dat heet dan ‘de hulp’

of wordt, bij de nieuwe hobby van de GI ‘vechtscheidingen’ geheten,

een ouder middels ‘begeleide omgang’ tot het uiterste vernederd met

het eigen kind als wapen, door geen foto te mogen maken, niet vrijuit

met je kind kunnen praten en vooral met een vreemde in een kleine

ruimte…. dat heet dan ‘hulp’...

Bij een kind met een psychische stoornis is deskundige hulp van

een psychiater aangewezen en niet een jeugdwerker van de sociale academie!

Als u als ouders het etiket ‘pedagogisch onvermogen’ krijgt

(veelal uit de duim of onderbuik van een jeugdzorgwerker), denkt u

toch niet dat u een opvoedcursus of begeleiding door een

deskundige orthopedagoog krijgt? Neen, er wordt snel gewerkt aan

de volgende stap: uit huis plaatsen!

Bij een UHP is die wettelijke taak: ‘Hulp in te zetten met als doel de

bedreigingen weg te nemen die geleid hebben tot de maatregel’...

De praktijk: als wordt ingezet om uw kind te vervreemden. Is de

'bedreiging' bijvoorbeeld 'slechte huisvesting'... u denkt toch niet dat de GI

u aan goede huisvesting helpt?! Is de bedreiging: ‘traumaverwerking bij ouders

door persoonlijke omstandigheden’...  als u, al dan niet met de GI

de juiste hulp heeft ingezet, u denkt toch niet dat u uw kinderen terug krijgt…

De GI vindt heus wel wat anders als: 'kind is nu gehecht aan het pleeggezin' 

(Dit hechtingsargument wordt alleen en uitsluitend ingezet als het gaat

om terugplaatsing van kind naar ouders, nooit als het gaat om gesol tussen

bijvoorbeeld 5 instellingen / pleeggezinnen in 6 jaar tijd… dan kan

het kind als een postpakket rond gesold worden… dat is dan 'in het belang van het kind'!)

DE SCHANDE

Deze 'perspectief-besluiten' worden genomen door veel mensen die het kind of ouders in kwestie nimmer gezien of gesproken hebben, geen onderzoek hebben verricht en erger nog: ze zijn gespeend van iedere wetenschappelijke onderbouwing  en nog erger: ouders kunnen er niet

tegen in beroep: het zijn  GEHEIME besluiten van de GI…..

Erger nog: de WETENSCHAP zegt allang dat maar liefst 90 % van de kinderen

slechter af is mét 'jeugdzorg' en sterker nog, het EHRM stelt in een uitspraak

tegen Noorwegen dat het UHP SCHENDING van MENSENRECHT is… en

Nederland gaat maar door met uit huis plaatsen

nu, juli 2021, al > 55000 UHP-kinderen..

Het treurige van dit SRJ rapport is ook nog dat het min of meer bewijst dat

Jeugdzorg op geen enkele wijze van plan is om sowieso kinderen

aan hun ouders terug te geven: Jeugdzorg maakt in de regel niet

zo’n haast met het instellen van de 'hulp' en het 'hulpverleningsplan'

dat binnen 6 weken na aanvang OTS er moet zijn… sterker nog: vaak

is er na 10 maanden nog geen enkele hulp en zijn de 'jeugdbeschermers'

of 'gezinsmanagers'  grotendeels afwezig, ziek en of onbereikbaar…

resultaat: kind onder de 5 jaar komt nooit meer terug bij de ouders, kind

ouder dan 5 maakt nog theoretisch nog een kleine kans….Echter: door

het ontbreken van snelle hulp in het eerste jaar UHP wordt alles in het

werk gesteld om de UHP te verlengen.... dan komen de kinderen ouder

dan 5 jaar ook nooit meer terug bij hun ouders..... het perspectief dan

namelijk in het pleeggezin...

Het lijkt er op dat de zogenaamde door 'Jeugdzorg' geïndiceerde 'hulp'

niets anders is dan een rookgordijn om de ware aard van de 'Jeugdzorg'

te verhullen: zo veel mogelijk kinderen in hun macht krijgen om er zo

veel mogelijk aan te verdienen.

Er zijn mensen in Nederland die de 'jeugdzorg' betitelen als ‘kinderrovers’...

Zouden die toch een beetje gelijk hebben?

Ik word hier een beetje moe(deloos) van…..

Dit brengt mij tot het volgende:

April 1971 sloot de directeur dhr. Gillissen van de MULO het schoolfeest

af met de woorden: ‘De tijd van komen is gegaan, de tijd van gaan is nu gekomen’

Na 27 jaar ouders ter zijde te hebben gestaan, min of meer een verlengstuk

van PC of telefoon was, enz. enz lijkt mij deze uitspraak weer actueel: de

tijd aangebroken om eens tot mezelf te komen van mens en eens me te storten

op auto's, elektronica, zendamateurisme en mijn hobby als gewoonweg

nieuwsgierig wetenschapper en niet te vergeten mijn taak als vader en

opa van 2 schattige kleinkinderen.

Daarom:

Een (of meerdere) ouder-ondersteuners in jeugdzorgzaken

Vereisten:

  Kennis van jeugdzorgzaken en procedures

  Enige juridische kennis

  Ervaring in jeugdzorg procedures, klachten- en bezwaarprocedures

  Geduld en stressbestendigheid

  In het bezit van computer, telefoon en auto

Werktijden en salariëring:

Werktijden van ca. 8.00u tot ca. 02.00 u ‘s-nachts in volcontinudienst per telefoon, whatsapp, sms of e-mail.

Salaris: 0,0

Reiskostenvergoeding: meestal geen

Vakantie: geen

Toeslagen: geen

Waardering: Jeugdzorginstanties haten u…..ouders waarderen u, maar op veel dank

hoeft u niet te rekenen.

Om in te werken in een dergelijke functie stel ik mijn kennis-archief ter beschikking en

bied ik een ‘cursus ouderondersteuning’ voor belangstellenden.

Sollicitaties aan meldpuntjeugdzorg@gmail.com

Nico Mul

 

 

Ceterum censeo 'Veilig Thuis' / BJZ esse delendam (naar Cato Maior)

 

Met veel dank voor het lezen, verspreiden en becommentariëren van mijn artikelen,

Nico Mul, arts n.p.

 

E-mail: N.J.M.Mul@gmail.com tel.: 06-33109214

twitter: https://twitter.com/NicoMul