De waarheid, waarheidsvinding en 'kinderroof'

Menigmaal hebben ouders die met 'jeugdzorg' te maken hebben het over 'terreur', 'kinderroof', 'leugens' en meer van dergelijke termen. Sommige ouders schrijven het op.  Het proefschrift van René Clarijs, november 2013, was ook duidelijk: 'Tiranie in de Jeugdzorg"…  

In 1989 was er al een groep die zich 'verontruste ouders' noemden, die een blaadje genaamd 'De Wervelwind' verspreiden. Die ouders maakten zich toen al zorgen over het gedrag van jeugdzorginstanties die meer weg hadden van kinderrovers en vergeleken die met de Rattenvanger van Hamelen.

Om misstanden aan de kaak te stellen zijn er vele publicaties geweest.  Veelal wordt echter door overheidsingrijpen dan wel ingrijpen van justitie die websites of publicaties verboden. Ik geef een paar voorbeelden: 'De Wervelwind' werd door ronduit chantage door een kinderrechter het zwijgen opgelegd,  u kunt de brief van die kinderrechter nalezen op de laatste bladzijde (brief kinderrechter J. Bartels 14-07-1989).

In 1996 schreef Gerrit van Bijsterveld een boek getiteld "Ik wil mijn kinderen zien"… het mocht niet baten.

Met de opkomst van internet kwamen er vele groepjes (o.a. Hyves, FB), websites enz. enz.  Diverse stichtingen kwamen en gingen weer even snel. 

De reacties vanuit jeugdzorg en kinderrechters waren steeds dezelfde: ouders werden gechanteerd over de rug van hun kinderen c.q. omgang met hen dan wel voor de rechter gedaagd.  Zelfs prof.Heertje ontkwam er niet aan in zijn publicaties, waarin hij namen van de liegende en bedriegende gezinsvoogden ronduit noemde: die namen moesten verwijderd worden uit zijn publicaties, de namen van de verantwoordelijke leidinggevende enz. mochten wel genoemd worden. Ik schreef er 2 artikelen over in mei 2014.

Deze maand nog werd een moeder die teveel tweets had verstuurd over het ware gezicht van BJZ voor de strafrechter gedaagd: het OM nam de aangiften van BJZ wel serieus, de aangiften van deze moeder tegen BJZ-medewerkers wegens hun laster en leugenpraatjes over moeder, werden direct geseponeerd!  De strafrechter deed gelukkig wel aan 'waarheidsvinding': geen straf dus! De familierechter echter nog steeds niet: nog steeds komt haar kind niet terug en blijft BJZ volharden in de 'parasietenwaan': let wel: géén parasiet en geen waan, beiden vastgesteld door artsen en psychiater….Zie hier haar website!

Het kan echter altijd nog erger: je schrijft als vader, die al 11 jaar zijn kind niet gezien heeft, een boek  en publiceert daarin gewoonweg de waarheid: de stukken van BJZ en rechters met de namen er in van de verantwoordelijken. Je boek wordt vervolgens door de rechters verboden: de waarheid mag NIET gezegd worden. De GroningerKrant publiceerde onderstaand artikel op 19-06-2016. De waarheid, die deze vader aardig door heeft (er wordt niets gedaan aan terugplaatsing van kinderen….!) mag eigenlijk niet gezegd worden. Hier onder de complete tekst.

Onwelgevallig boek wordt verboden; auteur wordt monddood gemaakt

 

De auteur van het boek ‘De Rotterdamse Babyroof’ heeft van de rechter een publicatieverbod gekregen. Er hangt hem een straf van 8 maanden boven het hoofd. In het boek heeft de auteur een uitgebreide verslaggeving bijgehouden van de uithuisplaatsing van zijn zoontje. Iedereen die daar professioneel bij betrokken is geweest, wordt met naam en toenaam genoemd in het boek. Ook verwijst hij naar jurisprudentie, wetgeving, protocollen en hoe het wel moet.

“Kappen nou met publiceren, anders sluiten we je 8 maanden op”

De auteur vindt dat hij op deze manier monddood wordt gemaakt door justitie die niet wil dat de onwelgevallige literatuur een groot publiek zou bereiken. De huidige situatie doet hem bijna denken aan landen waar het vrije woord ook niet op prijs wordt gesteld.

De auteur procedeert al ruim 11 jaar en heeft nog diverse juridische zaken lopen om zijn zoontje terug te krijgen. Maar tot nu toe zijn die rechtszaken (o.a. 1,2) zo goed als kansloos gebleken. Hij wordt meegezogen in een krankzinnige werkelijkheid van geheime procedures, corruptie en liegende hulpverleners. Jeugdzorg en de kinderrechters gaan echter niet mee met de argumentering van de auteur en hebben hem zelfs een contactverbod met de pleegouders opgelegd. Volgens de auteur heeft dit Nederlandse systeem van hulpverlening maar één doel: zijn zoon moet koste wat kost in een pleeggezin blijven en hij mag nooit meer terug naar zijn familie. Saillant  detail: De jongen (12) geeft al jaren aan zijn vader weer te willen  zien.

“Baantjes op de tocht”

Het familierecht in Nederland lijkt een verborgen agenda te hebben gelet op de vele gelijkgestemde reacties die op de redactie van de Groninger Krant zijn binnengekomen naar aanleiding van een advertentie in het NRC. De strekking van deze verhalen zijn bijna allemaal gelijk. Kinderen worden veelal ten onrechte bij hun ouders weggehaald, fouten worden zelden bekend of hersteld, er wordt geen feitenonderzoek gedaan en geen hoor en wederhoor toegepast.

“Het is een bizarre paradox: er is geen geld en tijd om aan terugplaatsing met de ouder(s) te werken”, zegt de auteur, “met als gevolg dat kinderen jarenlang onnodig in instellingen of pleeggezinnen blijven. Wat bovendien vele malen duurder is. Wie snapt dit nog?” Kinderpsychologen hebben vastgesteld dat ouders bij uit huis geplaatste kinderen hun kroost minimaal drie keer per week moeten zien om een band op te bouwen of in stand te houden. In praktijk worden de ouders met een (paar) uur contact per maand met hun kind afgescheept.

De auteur: “Tegen de rechters zei Jeugdzorg destijds: moeder kan de zorg niet aan en de vader is toch niet belangrijk. Vervolgens riepen diverse rechters mij niet op en werd van alles achter mijn rug om beslist. Tegenwoordig is een netwerkscreening  (onderzoek naar de mogelijkheid van terugplaatsing bij de familie van het kind) verplicht, maar wat heb ik daar nu aan?”

Eerder wees de rechtbank van Rotterdam een miljoenenclaim tegen jeugdzorg van de auteur af. De auteur procedeert nu tegen de Staat.

Klokkenluider

De auteur van het boek kan geen gehoor vinden bij de Nationale  Ombudsman of het Huis voor de Klokkenluiders , omdat er wereldwijd verschil bestaat in de definitie voor klokkenluiders. De wetgever heeft gekozen voor een persoon die vanuit een werkrelatie aan de publieke bel trekt. De Verenigde Naties hanteren een veel bredere definitie van de klokkenluider en stelt niet de eis van de werkrelatie. Nederland heeft het anti-corruptieverdrag weliswaar ondertekend en vervolgens geratificeerd in 2006. Toch worden termen als ‘maatschappelijk belang’ en ‘redelijk vermoeden’ ook genoemd op de website van het Adviespunt voor Klokkenluiders.

“Ik ben in het systeem niet anoniem, mijn kind wordt feitelijk door Jeugdzorg gegijzeld en ik word juridisch niet beschermd voor het melden van de maatschappelijke misstanden.” De man heeft afgelopen jaren tientallen instanties aangeschreven over de diverse misstanden in de Jeugdzorg. “Niemand grijpt in, want niemand is en voelt zich verantwoordelijk. Dat is typisch de Nederlandse jeugdzorg.” Aldus de auteur.

Verder ten strijde

De man heeft een belangrijke herzieningsprocedure lopen om omgang weer op te starten, nadat de Hoge Raad vorig jaar voor het eerst naar de zaak keek. Gevolg: Cassatie voor de man eindelijk een ander Gerechtshof in september dit jaar. “Iedereen bij Jeugdzorg en de rechtbank Rotterdam weet dat ik rechten studeer om advocaat te worden. Ik wil ouders en kinderen bijstaan tegen de uithuisplaatsingsmanie van Jeugdzorg en de slapende rechters.”

De rechtbank Rotterdam heeft echter geen verbod uitgesproken en met onmiddellijke werking en zodoende blijft het boek officieel dus nog te koop gedurende het hoger beroep.

Lees meer: http://www.groningerkrant.nl/2016/06/onwelgevallig-boek-wordt-verboden-auteur-wordt-monddood-gemaakt/#ixzz4CRZiOhop 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial No Derivatives 

Er is nog een klein gelukje: tot het hoger beroep, is het boek nog steeds te koop en te bestellen bij de auteur à raison van 25 € op rekening NL26ABNA0480896798 (op naam van Rotterdamse Babyroof) + je NAW-gegevens (€25 incl. verzendkosten)

De Groninger Krant was zo aardig om nog enige links naar enige van hun artikelen toe te sturen.  Zonder nadere toelichting geef ik u die ter kennisname:

·         http://www.groningerkrant.nl/2015/08/bijna-een-kwart-miljoen-jongeren-in-de-jeugdzorg/

·         http://www.groningerkrant.nl/2016/05/reacties-gedupeerde-ouders-op-oproep-nrc/

·         http://www.groningerkrant.nl/2016/06/slechts-verschrikkelijke-verhalen-jeugdinstelling-neerbosch/

·         http://www.miketomale.nl/2016/05/08/het-recht-is-niet-altijd-rechtvaardig/

Hoe treurig bovenstaand verhaal ook is, helaas is er 'niets nieuws onder de zon': steeds worden er kinderen uit huis geplaatst en er wordt er niets gedaan om de kinderen weer terug te plaatsen bij de echte, liefhebbende, ouders.  Ik memoreer maar even Leander (zoon van Arlette Heskes, wel bekend op internet… Leander mag niet terug naar moeder en vader, voor haar dochter mankeert deze moeder niets….(zelfde partner, zelfde huis + omstandigheden) en Yunus (u weet wel: dat jongetje met 'mishandelende ' ouders, alleen voor hem, niet voor zijn 2 broers)  In deze beide zaken zijn de pleegouders medewerkers van de jeugdzorg-industrie en werden de kinderen gewoonweg beloofd aan de pleegouders! Ik kan hier nog een reeks zaken noemen, maar daar wordt u, geachte lezer, niet vrolijk van.

De WAARHEID

Uit het hele gedrag van de jeugdzorg-industrie, of dit nu BJZ, pleegzorg, Veilig Thuis of Raad voor de Kinderbescherming heet, blijkt dat men een hekel heeft aan de waarheid en feiten negeert, verdraait enz. Mochten ouders of ouder-ondersteuners zaken publiceren, dan moet er alles aan gedaan worden om die het zwijgen op te leggen.

Er zijn ook meerdere procedures gevoerd om tot betere waarheidsvinding te komen, sterker nog, de Centrale Raad voor Beroep (gelijkwaardig aan de Hoge Raad!!)  oordeelde meerdere malen dat de rechter die zich uitspreekt over OTS of UHP de indicatiebesluiten daartoe dient te toetsen aan de hand van de kwaliteitsvereisten van de AwB (dat is dus: 'juistheid van feiten', 'gedegen onderzoek', 'alle feiten aan alle partijen bekend zijn', 'een duidelijk doel hebben' enz. zie verder blz. 34-36 van mijn 'Nico Mul's link). Ondanks dat dit al in 2008 vaste jurisprudentie werd, legden kinderrechters deze naast zich neer. Sterker nog, er zijn kinderrechters die gewoonweg stellen "ik doe niet aan waarheidsvinding", dit ondanks de wettelijke taak van rechters…(art. Rv.21-22).

De alom bekende familierechtadvocaat mr. ir. P. Prinsen schreef hier recentelijk nog een artikel over in de nieuwsbrief  van de stichting KOG.

Klachten indienen

Om de 'waarheid' van de jeugdzorg-instanties te onderstrepen ziet men vaak de zin 'de gedragsdeskundige is bij het team betrokken geweest'.  Veelal wordt de naam van deze persoon angstvallig geheim gehouden. Sommige, doorzettende en doortastende, ouders  proberen, vaak succesvol,  juist die gedragsdeskundigen aan te klagen bij hun beroepscolleges (Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, NIP of  NVO).  Ik schreef ooit een soort gebruiksaanwijzing over het indienen van klachten. Volhoudende ouders krijgen dan ook steeds meer successen.  Om enige voorbeelden aan te halen: zie de eerder genoemde moeder van de 'parasietenwaan' en zie (van een andere moeder, die 'psychotisch' zou zijn, ondanks het tegendeel van deskundigen die wél onderzoek deden dat vervolgens genegeerd werd door Raad en Rechters!) deze uitspraak van het beroepscollege van het NIP: er wordt gewoonweg gehakt gemaakt van de psycholoog… en dat terwijl deze een 'ouderschapsonderzoek' deed op last van een gerechtshof en als 'betrouwbaar extern deskundige' zou moeten gelden… ze nam klakkeloos beweringen van anderen over en negeerde deskundigen….een BERISPING voor deze psychologe! U ziet de lange duur van de procedure en het volhouden van deze bewonderenswaardige moeder…. En nu moet ze nog opnieuw gaan procederen om haar kind terug te krijgen…. De lariekoek van zowel Raad als deze externe deskundigen hebben haar jarenlang haar kind ontnomen (uitgezonderd een bescheiden omgangsregeling).

Een nieuwe manier van aanklagen zou kunnen zijn om jeugdzorgmedewerkers aan te pakken aan de hand van hun eigen protocollen, men moet dan echter wel klagen bij de gemeenten en bijvoorbeeld de College Bescherming Persoonsgegevens Hierbij 2 rapporten van deze instantie over BJZ-Limburg en BJZ- Noord-Holland. De rapporten spreken duidelijke taal.

Is er nog hoop?

Soms wordt gezegd dat de waarheid zal zegevieren. Wat jeugdzorg betreft is het nu inmiddels een reeks van meer dan 50 jaar waar men leugen op leugen stapelt, ouders protesteren en men gaat na een paar sussende woorden van politici als 'het heeft onze aandacht' of 'wij veranderen de wetgeving' al dan niet gevolgd door naamveranderingsoperaties van de instanties, gewoon verder op dezelfde voet: kinderen worden ont-ouderd, ouders worden tot wanhoop gedreven….

Ouders komen wederom in protest. Zo is er aanstaande woensdag 29-06-2016 14.00 tot 17.00 u een manifestatie op het bekende Malieveld in Den Haag. Het thema is de 'waarheidsvinding'!

De Tweede Kamerleden mw.V. Bergkamp en mw. B.I. van der Burg willen graag verzonnen dan wel leugenachtige 'feiten' van JZ-instanties op papier hebben (adres: Tweede Kamer, Postbus 20018, 2500EA Den Haag)

Ik hoop dat de manifestatie in Den Haag en het handelen van de Tweede Kamer zal bijdragen tot een eind aan de terreur van jeugdzorg en herstel van familiebanden voor die 500.000 kinderen in Nederland die een van hun ouders niet MOGEN / KUNNEN zien 'dank zij jeugdzorg'!

Nico Mul

meldpuntjeugdzorg@gmail.com

Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)