maandag 23 september 2013

De 'vechtscheiding' de oorzaak, de gevolgen en het voorkomen!

Op woensdagavond 11-09-2013 kon men een vervolg zien op een eerdere uitzending over 'vechtscheiding' in het programma 'Debat op 2'.

Het geschetste beeld

Duidelijk werd er een beeld geschetst wat BJZ en Raad voor de Kinderbescherming graag willen neerzetten: vechtscheidingen is de schuld van ouders en BJZ en rechters doen er alles aan om 'in het belang van het kind' te handelen. Om dat beeld te onderstrepen werden zowel de ex-kinderrechter nu Eerste Kamerlid voor de SP) mw. mr. Quik-Schuit als de ex-voorzitter (nu vice-voorzitter)  van Jeugdzorg Nederland, dhr. Jan Dirk Sprokkenreef in beeld gebracht. Beiden stelden in feite dat een van de ouders zijn kind maar moest 'vergeten' en beseffen dat die als ouder niet meer mee zou tellen, zijn kinderen niet te zien krijgt enz.  enz.. Dit zou die ouder moeten doen 'in het belang van de kinderen'. Dat dit gewoonweg onmenselijk zwaar is en zelfs een dier het niet zou accepteren (probeer maar eens een leeuw zijn of haar jongen af te nemen!)  daar werd volledig overheen gewalst. Ook dient een kind juist te weten dat BEIDE ouders van hem / haar houden en als een ouder afhaakt krijgt vooral een jong kind een geheel negatief beeld over die afwezige ouder.
Ouders kwamen nauwelijks aan het woord en zeker niet de ouders die de rol van BJZ bij het ontstaan van vechtscheidingen wilden illustreren.

Het begin van een 'vechtscheiding'

U heeft een relatie, werkt aan uw toekomst en u begint aan een gezin met kinderen. De zorg voor de kinderen + werk valt zwaar en een van uw beiden gaat minder werken om de kinderen meer zorg te kunnen geven.
Helaas treden er problemen op. Een van u, meestal de vrouw, begint een echtscheiding. Op advies van het Bureau voor Rechtshulp (let wel: dit stond in een folder van BvRh Midden-Limburg in de jaren 90!) neemt moeder haar kinderen mee, vertrekt en zoekt een advocaat. De vrouw vlucht (soms) met kinderen naar een onbekend en soms door de overheid gesubsidieerd verblijf. Na een week of 4 komt de eerste rechtszitting.

De Rechter

De zitting gaat meestal over 'voorlopige voorzieningen' met de 'voorlopige' toewijzing van de kinderen.  De kinderen worden in 94 % van de zaken toegewezen aan de moeder, 'omdat moeder de meeste zorg heeft gegeven'.  Deze bewering wordt zonder enig onderzoek gedaan, de bewering van de (advocaat van)  moeder is gewoonweg genoeg. De (vaak ex-zorg) vader wordt afgescheept met een omgang van 1 weekend per 3 weken of minder, tevens presteren rechters en Raad het om de vader zwart af te schilderen door te stellen: ‘vader is het niet eens met de zorg door moeder’ of iets dergelijks vader-vernederends. Het argument voor een zeer karige omgangsregeling met vader is meestal 'omdat de kinderen nu zo ver weg wonen'.  Het feit dat moeder de kinderen heeft weggerukt uit de vertrouwde omgeving en weg van school, vrienden enz. enz.   wordt gewoonweg overheen gewalst. Protesteert vader hier tegen dan komt er soms een 'onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming' en enige maanden later nog een rechtszitting.

Rechtszitting 2

Het raadsrapport is meestal een bevestiging van al hetgeen (de advocaat van)  moeder heeft ingebracht. Dit zonder enige waarheidsvinding. Als de kinderen weggerukt zijn uit hun vertrouwde omgeving, dan wordt dit door de Raad goed gepraat met 'de kinderen zijn nu gewend aan hun nieuwe omgeving en hebben hun rust gevonden.  Het is niet in het belang van de kinderen om verandering te brengen in de hervonden veiligheid.' De kinderen komen écht niet meer terug naar de omgeving van vader waar ze weg gehaald zijn. Vader krijgt vaak een nog mindere omgang met zijn kinderen dan dat ene weekend per 3 weken, 'omdat ouders in felle strijd verwikkeld zijn' stelt de Raad dan.  Ook wordt meestal in een adem geadviseerd om moeder het alleenhoofdig gezag te geven 'omdat ouders niet op een lijn zitten' en 'omwille van het feit dat ouders zo ver uit elkaar wonen' en andere verzonnen argumenten om kinderen te ontvaderen.

De rechtszittingen voorbij….

Dan gaat het er nog voor ouders om de door de Raad en Rechter vastgestelde omgangsregeling na te komen. Op deze uitvoering is geen enkel toezicht. Binnen één jaar tijd komt er dan ook een einde aan het contact met hun vader: ca. 30.000 kinderen zijn jaarlijks betrokken bij scheidingen, 12.000 van hen zien na 1 jaar hun vader geheel niet meer. (getallen: CBS)

Terug naar de rechter

Vaders die het er niet mee eens zijn dat hun kind in feite als wapen gebruikt wordt gaan soms opnieuw naar rechters om hun omgangsrecht te handhaven. De rechter constateert: 'er is strijd tussen de ouders'  en adviseert daarom een Onder Toezicht Stelling (OTS). BJZ wordt ingeschakeld en er komt een 'gezinsvoogd'. Ook ziet men vaak dat indien moeder de omgangsregeling keer op keer neerlegt en daarmee rechterlijke beslissingen naast haar neerlegt, dat dit niet bestraft wordt maar gewoonweg beloond met de standaardzin: 'omgang tussen vader en kinderen roept spanningen op bij het gezin van moeder en is hierdoor dan ook niet in het belang van de kinderen'…  Zo wordt ook weigering van een ex-partner om tot een 'ouderschapsplan' te komen, beloond met 'einde alle omgang vader-kinderen + het 'alleenhoofdig ouderlijk gezag'… een kwestie van volhouden dus voor kwaadwillende moeders.

BJZ
          

De gezinsvoogd, aangesteld in verband met de omgangsperikelen en om de omgang vader-kind te waarborgen, gaat aan het werk.  U wordt gevraagd om een formulier te ondertekenen (meestal laat men u een handtekening zetten op een blanco papier en men voegt die handtekening toe aan allerlei brieven) om informatie op te vragen bij medici, school, consultatiebureau en overal waar u maar een dossier kan hebben. Er komt, officieel binnen 6 weken,  een 'Plan van Aanpak' waarbij u allerlei zorgen vindt die niemand ooit gezien heeft en vooral het gegeven dat de kinderen 'klem zitten' en de omgang met vader 'begeleid' moet worden. De OTS blijkt alleen vader te betreffen en niet de kinderen of moeder. De 'omgang' met vader wordt terug gebracht tot 1 uur per  3 weken (of minder), onder stringent toezicht….Vader wordt tot wanhoop gedreven met zijn eigen kinderen als wapen. Van enig contact tussen verdere familie van vaders kant is al helemaal geen sprake.
Het kan nog erger, ook kan een uit huis plaatsing volgen wegens de 'strijd der ouders' en het gevolg dat beide ouders 1 uur per maand en soms zelfs 1 uur per 3 maanden te zien krijgen omwille van de 'hechting aan het pleeggezin'.
Tot zo ver dit, veelvuldig voorkomend, praktijkvoorbeeld.

Wat er mis ging

Vele vragen zullen opkomen.  Hierbij ook een paar antwoorden en suggesties om zaken beter te regelen.

- Waarom wordt er totaal niet uitgegaan van het eenvoudige gegeven en 'belang van het kind', dat een kind gewoonweg TWEE OUDERS heeft en het kind absoluut niet wil scheiden van zijn ouders?

-  Waarom werden beide ouders ongelijk behandeld? Wat de moeder zegt is in de regel waar, zelfs bij klachtencommissies van de RvdK wordt gesteld: 'moeder heeft de meest relevante informatie over het kind, daarom hebben wij moeder gevraagd' en moeders liegen dan ook nooit… Wat vaders zeggen doet er niet toe, en waag het zeker niet om als vader iets negatiefs over moeder te zeggen! (En zélf doet de RvdK NIET aan 'waarheidsvinding'!)

- Waarom doen rechters geheel niet aan waarheidsvinding?

- Zien rechters niet dat door toewijzing van kinderen aan één ouder, dat die ouder het kind gewoonweg als wapen tegen de andere ouder kan gaan gebruiken en gaan marchanderen met het contact vader-kind alsof het kind bij de 'boedelscheiding' hoort!?

- Lezen rechters geen wetenschappelijke literatuur? Ik doel hier op de vele onderzoeken die uitwijzen dat kinderen die bij vaders opgroeien het juist BETER vergaat: minder 'ziekten' als ADHD (een volledig verzonnen ziekte, zie hier een artikel over Leon Eisenberg, de bedenker van ADHD: hij bekende dat het een volledig verzinsel was!), minder armoede bij vaders en uiteindelijk ook betere schoolopleiding.  
Toen die onderzoeken in de media kwamen werden die afgedaan met 'ja, dat komt omdat die vaders die wel willen zorgen het extra goed willen doen' en 'dat er maar weinig vaders zijn die willen zorgen', alsof die ca. 10.000 vaders die er jaarlijks bijkomen die hun kinderen geheel niet meer te zien krijgen NIET WILLEN zorgen….

Wetgeving

Het is, ondanks de inzet van vele stichtingen en verenigingen als 'St. Dwaze vaders', 'St. Vaders voor Vaders', 'St. Kind en omgang', 'SOS-papa', 'St. Minderjarigen Noord-Nederland', 'St. KOG'  en vele anderen nimmer gelukt de wetgever regels te laten maken waarbij het contact van een kind met beide ouders gegarandeerd bleef. Ik heb een voorstel, waarbij enige al jaren gangbare uitgangspunten omgedraaid worden: in plaats van één ouder te belonen voor het dwarsbomen van omgangsregelingen tussen kind en ouder (hetgeen al jaren gebeurt: de beloning is 'ontzetting gezag van andere ouder', 'einde omgangsregeling met vader', moeder kan haar eigen gang gaan + de alimentatie blijft binnen komen….), de ouder die een dergelijk gedrag vertoont bestraffen door ultiem voor deze ouder het gezag te ontnemen!
Uitgaande van het gegeven dat ieder kind TWEE ouders heeft en beide ouders gewoonweg, in het belang van hun kind(eren)  moeten zorgen en de zorg ook inkomen betreft, zou het redelijk zijn om alle taken te verdelen: de 'geld zorg' en de 'dagelijkse zorg'. Hiervoor lijken mij a. een mentaliteitsverandering noodzakelijk en b. een wetswijziging. 

Ik doe het volgende voorstel:
Draai de zaak om en ga uit van een ZORGPLICHT voor BEIDE OUDERS (kinderen heb je toch samen? Een kind vraagt toch niet om uiteengaan van zijn ouders, maar heeft behoefte aan beiden?) en maak een kleine wetswijziging:  

Voor het Burgerlijk Wetboek

'Bij geboorte van een kind krijgen beide biologische ouders van rechtswege het ouderlijk gezag en de plicht tot verzorging van het kind, waarbij iedere ouder voor 50% van de tijd deze op zich neemt, ongeacht de status van de relatie tussen de ouders.' 

Voor het Wetboek van Strafrecht

'Bij onttrekking van een kind aan de zorgtaak van een ouder staat een straf van (strafmaat) en ontzetting van het ouderlijk gezag'. 

Uiteraard dient de strafbaarheid van de valse geboorteakte met 'vader onbekend' gehandhaafd te worden! Menig moeder vult vaak klakkeloos in 'vader onbekend' en de gemeenteambtenaar maakt valse akte op…ongestraft tot op heden! Het is naar onze mening niet in het belang van een kind dat het van de status van de relatie tussen ouders afhangt in hoeverre dat kind zijn ouders en hun familie mag kennen. 

Over een en ander schreef ik een klein stukje, dat meteen ook een eind zou maken aan iedere alimentatiestrijd!  

Bovenstaande maakt aan alle gemarchandeer over kinderen een einde: je zal wel uitkijken als ouder als je wangedrag bestraft zou worden met het alleenhoofdig gezag voor de andere ouder!  

Het belang van het kind? BEIDE OUDERS! 

Zonder helderziend te zijn voorspel ik dat deze wetswijziging of er een van overeenkomstige inhoud, er nooit zal komen om meerdere redenen:
-         Hoeveel geld wordt er verdiend door advocaten, rechters enz.  wegens al die procedures om omgangsregeling/ hoofdverblijf en alimentatie?
-         Vrouwen zullen wel altijd alimentatie blijven eisen.
-         Hoeveel werkgelegenheid is het voor BJZ-medewerkers, pleegzorgwerkers enz.  zo lang men maar door kan gaan met UHP wegens 'strijd der ouders'?
-         Hoeveel psychiaters, psychologen, leerkrachten speciaal onderwijs hebben nu niet een goede inkomen dank zij de 'schade door vechtscheiding' en de daardoor beschadigde kinderen?
-         Er zullen altijd wel bezwaren opgeworpen worden voor de regel dat ouders omwille van hun kinderen binnen redelijke afstand van elkaar moeten blijven wonen na uiteengaan: men kan immers niet iedere paar dagen een kind wegrukken en een kind zou dan nergens vaste vrienden / verenigingen enz. kunnen hebben als ouders meer dan bijvoorbeeld 10 km uit elkaar gaan wonen. Ouders kiezen, zo leert de praktijk, eerder voor een eigen 'nieuw leven' vaak afhankelijk van nieuwe relaties. Merkwaardig is dat, toevallig ook op 11-9-2013 een discussiedag was over kinderen in echtscheiding waar kinderen aan het woord kwamen en wat was het meest gehoorde, aldus het jeugdjournaal: 'ouders in de buurt van elkaar blijven wonen, anders voel jij je als kind nergens thuis….'!

De rol van BJZ

Komt BJZ in beeld bij een 'vechtscheiding' dan volgt gewoonweg een aaneenschakeling van gewoonweg amateurisme en uitermate ondeskundig handelen. Voor ik weer allerlei klachten krijg zal ik mij motiveren.

Een ieder weet dat een kind van nature loyaal is aan beide ouders en met beiden een band wil hebben. Dit is bij een ieder bekend, behalve bij de BJZ en RvdK-medewerkers: die zien nog altijd het liefst een der ouders, meestal de vader, volledig uit het leven van kinderen verdwijnen.  Zo is mij een indicatiebesluit bekend uit ca. 1999 van (nu)BJZ- Gelderland over kinderen van toen 15 en 16 jaar met daarin de enige doelstelling van de OTS: 'Vader uit de geest van de kinderen halen'. Middelen daartoe zijn onder andere moeder valse aangiften tegen vader laten doen en die samen met de gezinsvoogd aan kinderen laten lezen en dan vader bestempelen als 'crimineel'.  Uiteraard zijn die aangiften zelfs direct geseponeerd, maar dat is nooit aan de kinderen verteld. De (ex-zorg)vader (moeder werkte en reisde de hele wereld rond, vader zorgde 8 jaar volledig voor zijn kinderen) heeft zijn kinderen dan ook al 14 jaar niet meer gezien…..
Het is juist van het grootste belang dat ouders na uiteengaan van hun relatie elkaar als ouder blijven respecteren en hun persoonlijke verschillen buiten hun kinderen laten.

Professioneel:

- Uitgaan van de wetenschap en er alles aan doen om de band met beide ouders te behouden.

- Ouders leren om hun rol elkaar als ouders te blijven respecteren, desnoods door het aanbieden van ouder-na-scheiding cursusen en dergelijke. Hierbij uitgaande van de wetenschap zoals in het proefschrift van dr. J.H.C.  van Schooten ( nov. 1995 /schreef een handelseditie van zijn proefschrift met een 'handleiding ouderschap na scheiding')  en het proefschrift van mw. dr. J. Doornenbal  'Ouderschap als onderneming' (16-02-1996).

- Het risico op een  ouder-verstotingssyndroom' (PAS) bij het depriveren van het contact ouder-kind en ondertussen een kind hersenspoelen dan wel op subtiele wijze ('over vader wordt niet gesproken'… kind krijgt het beeld dat vader DUS slecht is!) laten weten dat vader in feite niet bestaat of dat je daar beter weg kan blijven, is bij BJZ /RvdK volledig onbekend, ondanks alle publicaties van o.a. prof. R. Gardner.
Gezien het gemiddeld handelen van zowel BJZ als RvdK lijkt het alsof alle wetenschap omtrent kinderen bij BJZ onbekend is.

Amateuristisch:

- De gemakkelijkste weg kiezen en hetzij de omgang met een der ouders te verbieden dan wel het kind beide ouders ontnemen door UHP en dan beide ouders een 'begeleide omgangsregeling' van bijvoorbeeld 1 uur per maand onder toezicht.  Waarom dit gewoonweg amateuristisch en zelfs kind beschadigend is: het kind krijgt het beeld van 'mijn ouders zijn slecht' en 'er moet altijd iemand bij mijn ouders zijn, omdat die gevaarlijk voor mij zijn'.  Het kind wordt bovendien ieder normaal gezinsleven of omgang met zowel ouders als de opa's en oma's en verdere familie ontnomen.

- Bij conflicten tussen ouders kinderen UHP en dan bewust kinderen vervreemden van ouders middels op adoptie gerichte pleegouders. Hierbij vooral de eerste weken ieder contact met de echte ouders verbieden, zodat het kind 'hecht aan het pleeggezin'.  Dit is bovendien volledig in strijd met de wettelijke opdracht van BJZ in art. BW 1:257 (alles doen om de zorgen weg te nemen die tot de maatregel hebben geleid… het gezin zo snel mogelijk herstellen…)

- Bij de 'begeleide bezoeken' van kinderen zorgen sommige BJZ er voor dat ouders het eerst moeten weg gaan: zo krijgen kinderen in ieder geval het idee dat hun ouders hun niet meer willen hebben, want: 'de ouders gaan toch weg'?

- BJZ steunen het gedrag van pleegouders door cadeautjes van ouders te verbieden, alles want van ouders komt wordt weggegooid en vooral geen foto's van de echte ouders… zo kunnen pleegkinderen ingepeperd met: 'alles wat van mijn ouders komt is slecht'…!

- Als ouders niet correct met elkaar omgaan een der ouders gewoonweg steunen in het moddergooien en de andere ouder buiten spel zetten.

- Het kind inzetten als wapen van een der ouders door het kind als speelbal te laten gebruiken.

Het is toch jammer dat dhr. Sprokkereef niet een werkelijk beeld gaf over hoe BJZ handelt in 'vechtscheidingen': als er nog geen gevecht is, zal BJZ wel zorgen dat het er komt, dit in samenwerking met rechters…

Financiën

BJZ krijgt en forse subsidie voor OTS (ca. 7600 €/kind/jaar voor OTS, nog wat meer voor UHP), pleegzorg krijgt minstens 4000 €/jaar voor de 'pleegzorg-begeleiding', pleeggezinnen krijgen ca. 600 €/kind/maand voor de verzorgingskosten, als een kind 'in huis geplaatst' wordt in een 'gezinshuis' is dat 36000 € per kind per jaar.

Als BJZ 'professioneel' zou werken zoals hier boven omschreven, krijgt BJZ daar NIETS voor: ouder-cursusen niets, ouder-begeleiding en al helemaal niets voor een 'mediation' om ouders te leren elkaar te respecteren in hun rol als ouder na scheiding…. 
Hier komt de vraag op: zou het geldelijk belang voor de jeugdzorg-industrie prevaleren boven het welzijn voor kinderen en een gelukkig gezinsleven? Merkwaardig is dat pleegouders alle mogelijke vormen van begeleiding krijgen om kinderen in een pleeggezin te laten 'ingroeien' en ouders na UHP geen enkele hulp krijgen om hun kinderen weer thuis te krijgen, dit in tegenstelling tot de wettelijke verplichting voor BJZ in art. BW 1:257 (zie het stukje 'meer bezuinigen'  waar het hele artikel is besproken!).  

En de echte ouders?  Die moeten maar accepteren en leren 'ouder op afstand' te zijn, hetgeen zeggen wil, dat je het normaal moet vinden dat jij je kinderen gewoonweg kwijt bent en de kinderen worden uitgeleverd aan het misbruik en mishandeling die er binnen 'jeugdzorg' plaatsvindt.  Zie dit artikel + het rapport Samson, waar de ergste zaken uit weggelaten zijn, 'omdat anders BJZ er zo slecht van af zou komen'!

O ja, en als er een ouder tot een fatale wanhoopsdaad komt door gewoonweg het ontnemen van zijn kinderen door jeugdzorg/rechters, dan zal BJZ in de pers verklaren dat zij geen mededelingen doen en vooral het beeld willen laten doorkomen in de pers dat de ouders 'psychisch gestoord' zijn…. Iedere ouder die zijn kind ooit als wapen tegen zich heeft gehad en jaren zijn kind(eren) niet gezien heeft 'dank jeugdzorg/rechters', weet hoe dat gemis ouders SLOOPT, in alle opzichten: psychisch, maatschappelijk , financieel en bovenal als ouder voor je kind(eren)…



(O ja: vaders moeten wel blijven BETALEN, ondanks alle emancipatie!)




Gezien de beperktheid van deze blog stop ik hier even, maar hoop hiermede bijgedragen te hebben tot het 'Debat over Vechtscheiding'. Er komt o.a. een vervolg in een Zembla rapportage over enkele weken.

Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)


Nico Mul

meldpuntjeugdzorg@gmail.com


22 opmerkingen:

  1. - Sprokkereef vaan BJZ een JN:
    Wordt er echt hulp gegeven aan de omgangsfrustrerende ouder, opdat deze doorziet wat ze doet aan de psyche van het ontvankelijke kind?
    De feitelijke hulp van jeugdzorg is: kiezen voor de omgangsfrustrerende ouder, het afhouden van die andere ouder die voor het recht van zijn kind opkomt beide ouders te 'kennen', door onbelaste omgang en zonder signalen waarop het kind voor een van zijn ouders zou moeten kiezen, wat loyaliteitsconflict in het kind opwekt.
    Dit opkomen voor het recht van het kind heet in jeugdzorg: "deze ouder strijdt tegen de rust voor het kind en de omgangsfrustrerende ouder."
    Jeugdzorg geeft dus geen gespecialiseerde zorg!
    Jeugdzorg doet aan gemakzucht, ten nadele van het kind en zijn latere belangen....

    In de uitzending liet de programmamaker veel ruimte over aan een opa die niet begreep wat omgangsfrustratie doet met een kind, en maar beweren om bij elkaar te blijven, maar dat is niet een deskundige oplossing.
    Bewust maken, ouder(s) lerend, dat de ongenoegens tegen de ex ver weg dienen te blijven van de belangen van het kind beide ouders onbelast te 'kennen', dat zou echte hulp zijn, maar wordt niet gegeven door jeugdzorg.

    Het viel op dat men beweerde dat beide ouders "strijd" leveren, maar de essentie van omgangsfrustratie werd niet benoemd. Dat woord werd vermeden.
    Het heet dan 'vechtsscheiding' dat suggereert dat er strijd is door 2 ouders, en dan moet op de suggestie van het juridisch systeem (RvdK, BJZ, Quik) er zonder deskundigheid maar gespleten worden. Het oordeel van Salomo vergetend.

    Zo werkt jeugdzorg met suggesties, en deze verzwijgt waar het om gaat: de frustratie en sabotage door een ouder wegnemen, signalen die het kind splijt!
    Gemakzucht van jeugdzorg leidt tot OTS en UHP en gezinsvoogdij,; dat brengt geld in het laadtje, maar is slecht voor het kindbelang.
    Dit is het niveau van jeugdzorg en RvdK, en daar gaan kinderrechters prat op in geloof, onterecht geloof, maar dat wil men niet zien. Kennelijk.

    Maar soms..... Ja, het kan: LJN AS6020.
    Neem (zo nodig tijdelijk) het gezag weg van de omgangsfrustrerende, loyaliteitsconflict-opwekkende ouder!
    Dat kan een rechter met intelligentie doen!
    Beter voor het kind.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De wet en de juristerij kan enkel veranderen als jeugdzorg die omgangsregelingen moet onderzoeken, zoals dat heet, opgedoekt wordt, of enkel nog mag doorsturen naar een deskundig specialist zonder zelf advies te mogen geven.
    Gemakzucht moet beloond worden met opdoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leer vooral de omgangsfrustrerende ouder welke signalen ze nonverbaal geeft aan het kind, dat ze zo lief zegt te hebben.
    - Escalatie van wie het meest liefheeft is volkomen onnodig:
    50%-50% recht, geeft al een juridische oplossing, waarbij uiteraard de ouders een andere praktijk mogen overeenkomen.
    . Maar er dient ook aan de psyche gedacht te worden.
    - Deskundigheid is dus geboden, maar van een hogere kwaliteit en niveau dan van RvdK en jeugdzorg!!!!!!!
    . Voorkom dat onbezorgde omgang door twee ouders door stoken vanuit jeugdzorg misloopt. .
    . Voorkom dat een ouder niet weet welke signalen het gevolg zijn naar het kind dat loyaliteitsconflict oproept, en wat doet dat met de psyche van een internaliserend kind??!!
    . Wat werkt als "het kind als wapen"? Zou een wetende ouder dat een kind aandoen? Zo ja, dan is dat strafrechtelijke kindermishandeling, en behoort het niet tot de kinderrechters te oordelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, dus meestal) moeders kunnen in Nederland onderlinge afspraken schenden, rechterlijke uitspraken schenden, de kinderen manipuleren, tijd rekken en traineren, valse meldingen en aangiften doen van bv mishandeling, verwaarlozing of erger, en toch gewoon om geld komen, want het is geen 'kijkgeld' maar onderhoudsgeld.

    De overheid begrijpt niet dat de kinderen zo een potentiele bron van inkomsten zijn die je kan binnenhalen door de kostwinner (meestal vader) er uit te werken.

    (Je snapt niet waar al die vechtscheidingen vandaan komen?!)

    De oorzaak ligt erin dat het (zogenaamde) jeugdrecht totaal versnipperd is, waardoor een integrale beoordeling van een zaak (omgang, nakoming afspraken, onderhoudsbijdragen) niet mogelijk is.

    In de alimentatieprocedure zegt de rechter doodleuk tegen vaders dat het 'nu' om de onderhoudsbijdrage gaat, en niet om niet nagekomen afspraken over de zorg- en contactregeling. Dat daarmee die rechter voor die vader volkomen voor aap zit lijkt niemand te begrijpen, al is die benadering volgens de huidige regelgeving juridisch verdedigbaar. De meeste vaders zijn nu eenmaal ouder en mens in plaats van jurist.

    Gevolg is dat vaders wel rechten hebben (op papier), maar die vaak niet kunnen verwezenlijken (in de praktijk), en dat de overheid daardoor door vele vaders niet meer serieus wordt genomen.

    En jaarlijks (!) worden hierdoor (in strijd met beginselen, wetten en verdragen) duizenden kinderen beschadigd en benadeeld, waarvan op langere termijn de rekening door de samenleving als geheel wordt gedragen.

    Tel uit je 'winst'.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nico, was het leven maar zo simpel als je hier voorstelt. De moeders zijn de slechterikken en de vaders de slachtoffers. We weten allemaal dat lhet even zo veel complexer is. Moeders krijgen evenals de vaders te maken met Jeugdzorg en zwemmen in dezelfde fuik als vaders zie de site bezorgde moeders: http://www.bezorgdemoeders.nl/ervaring/;7;/intimidatie_via_amkbjzrvdkbrechtszaken.html. Vrouwen worden even zo vaak in het belang van het kind, totaal zwart gemaakt met alle gevolgen van dien. De keerzijde van PAS is dat het heden ten dage te pas en te onpas wordt toegepast en doorgaans vrouwen vaak onterecht in grote problemen brengt (een klein percentage òuders doet aan ouderverstoting). Vrouwen met kinderen komen er financieel nog steeds slechter uit dan de vader. Een makkelijk keuze in een echtscheiding nooit. Kinderen hebben recht op 2 gezonde ouders. Een kind is nooit handelwaar en weinigen zullen het zo in de strijd inbrengen. Ook moeders houden zoveel van hun kinderen dat zij het hun de vader van harte gunnen. Het is makkelijk elkaar te beschuldigen en elkaar daar in te voeden. Het zou beter en interessanter zijn om tot goede oplossingen te komen. Is een echtscheiding altijd nodig? Wordt er niet te gemakkelijk gescheiden? Wat zijn de oorzaken die voorrkomen hadden kunnen worden in het belang van de kinderen. Is vreemdgaan een recht? Is mishandeling van een partner normaal en ongevaarlijk voor een kind? Een kind houdt het liefst ouders bij elkaar. Waarom gaan ouders zo makkelijk uitelkaar en vechten zij niet in het huwelijk voor elkaar? Tijdsgeest? Invloed individualisme waardoor bijvoorbeeld het narcisme toeneemt? Moet alles wat kan? Elke situatie staat op zich en nuancering is belangrijk. Een scheiding is soms onoverkomelijk. Het kind is de dupe en hoe kunnen wij het leed verzachten waar een kind niet om gevraagd heeft? En al is het een schrale troost voor vaders: ook vele moeders hebben het zwaar onder het regiem van jeugdzorgmedewerkers die oogkleppen op hebben. Er is nog een nadeel: moeders moeten het wel allemaal (alleen) doen. Respect voor elkaar ook op deze site en nuancering is op zijn plaats. Ik weet dat de liefde voor kinderen nooit overgaat en soms tot prachtige dingen leidt. Ik ken iemand die daar een prachtig voorbeeld van is. Jij kent diegene ook!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat "even zovaak" is in werkelijkheid ca. 80% vaders - 20% moeders.

      Het zijn hoofdzakelijk vrouwelijke advocaten en kinderrechters die elk niet even kundig zijn in de psychologie van omgangsfrustratie, anderszins zou dat woord benoemd worden en niet afgedekt door het suggestieve woord 'vechtscheiding', waar 2 lijken te strijden,
      terwijl er slechts 1 strijd, met het kind als wapen (omgangsfrustrerend, loyaliteitsconflict-oproepend), en de andere ouder voor het belang van het kind 'beide ouders te kennen' opkomt, en dat laatste is geen strijd maar een belang van het kind.

      BJZ legt dat niet aan het begin van de intake aan de omgangsfrustrerende ouder uit, en dat is dus geen zorg geven, maar speculatief handelen ongeacht het belang van het kind.
      Ouders dienen te weten dat na scheiding de ongenoegens over de ex niet van belang zijn voor het belang van het kind, dat zijn ouders dient te kunnen 'kennen'.

      BJZ zet in alsof de ouders in 2 huizen op één lijn zouden moeten komen, wat onzin is:
      bij vriendjes zien kinderen dat in elk huis weer andere regels gelden. Dat kan ook in 2 huizen.
      De beide ouders horen bij het kind, dat moet de bewuste insteek zijn,
      maar jeugdzorg denkt vanuit de grote mens.
      Jeugdzorg zet niet het kind centraal (met ouders), maar de strijd (en het werkbelang).

      Verwijderen
  6. Geachte onbekende reactie-gever, feit is dat in maar liefst meer dan 80% van de gevallen een kind binnen 1 jaar na scheiding hun vader niet meer ziet. Moeders zijn meer gaan protesteren de laatste jaren, omdat steeds vaker na het moddergooien richting vader kinderen aan vaders werden toegewezen. U heeft het ex-rechter Quik-Schuit horen zeggen: 96 % n de kinderen ging naar moeders toe. Het kind als wapen gebruiken gebeurt automatisch als men de omgang vader-kind minimaliseert en van alles en nog wat gaat gebruiken om dit minimaal te houden. Er worden zelfs eisen gesteld in boedelscheidingszaken die gekoppeld zijn aan kind en omgang vader.... dat noem ik 'kind verhandelen'. Ook zijn er vrouwen die zeggen: 'geen alimentatie, dus geen omgang met vader'. Alimentatie is géén 'kijkgeld'!

    Mijn artikel geeft een wetsvoorstel ter verbetering en dat naar mijn mening recht doet aan alle kinderen waarbij ouders uit elkaar gaan! Mijn voorbeelden komen voort uit 20 jaar ervaring (in 'jeugdzorg'/ 'kinderbescherming' en ouder-ondersteuning daarbij) en de bewering over de aantallen kan u checken bij het CBS!

    Nico Mul

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Als je ouders geen rechtszekerheid en rechtsbescherming biedt, en als je dan ook nog nalaat om aan waarheidsvinding te doen (onderzoek naar de FEITEN),

    dan vraag je natuurlijk om moeilijkheden (lees vechtscheidingen)

    In feite verzaakt de Nederlandse overheid ernstig m.b.t. het 'sociaal contract' ((rechts-)bescherming in ruil voor het overdragen van persoonlijke macht en kracht aan de overheid).

    De overheid en Bjz vertellen graag dat OUDERS moeten stoppen met strijden, maar strijden, traineren en manipuleren LOONT in het huidige systeem, simpelweg omdat niemand zich verdiept in de FEITEN!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dank u wel voor deze tips en ik ga hier gelijk mee aan de slag. Misschien dat ik dan nog een kans maak op meer uren met mijn kinderen :)

    Met vriendelijke groet,

    J.Huiskes

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Huiskes
    Ik kan me voorstellen dat u op uw stuk blijft staan om de kinderen te zien. Maar verder zou ik u toch willen adviseren op te houden met het belasteren van de moeder. Daar wordt niemand blijer van. Als er eens te kleine schoenen zijn dan koop je zelf nieuwe schoenen voor je kind. Je kunt dit soort zaken niet in de strijd gooien. Scheiden is naar en vraagt van beide kanten veel geduld en meebewegen. Dat begint met prioriteiten stellen. Je wilt je kinderen zien.
    Komend van iemand die zelf veel ingeleverd heeft voor de lieve vrede. Gun de kinderen hun moeder en gun uzelf uw kinderen. De rest zijn gewoon borrelpraatjes. Die fout maken veel mensen als ze gaan scheiden. Opgehitst ook nog door familie en vrienden. Waar je allemaal geen recht op hebt en wat je allemaal niet moet pikken. Wees verstandig en ga goed met elkaar om, je kunt alleen je eigen gedrag veranderen en een ander niet veranderen. Dus ga snel eens nieuwe schoenen kopen met uw kinderen. Zonder te mekkeren over alimentatie en wat zij allemaal zou doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geachte Anonymus,
      U ziet, ook uit het verhaal van dhr. Huiskes voor zover bekend dat het amateurisme hoogtij viert: BEIDE ouders dienen gewoonweg eventueel met enige dwang begeleid worden in 'respecteren van elkaar als ouders' en juist in het belang van hun kinderen hun emoties buiten spel te zetten en er van uit gaan dat de kinderen NIET om een scheiding hebben gevraagd.. Hoeveel ouders/BJZ / RvdK durven zelfs te zeggen dat de scheiding 'in het belang van de kinderen' was, terwijl juist niemand daar aan denkt? Waarom worden ouders niet professioneel begeleid?
      Kennelijk bent u niet gescheiden, anders zou u weten dat ex-partners zodanig in haat zitten dat ze de ander zijn bedrijf, huis en sociale positie op alle kanten willen wegvagen / ruïneren. Voorbeelden zijn mij genoeg bekend, zowel mannen als vrouwen die dat doen, helaas, weer statistiek, is het toch een grote meerderheid vrouwen die een man proberen te ruïneren en vaak met groot succes...
      Waar dit goed voor is? (uit onderzoek van een psycholoog die op echtscheidingen promoveerde): juist vrouwen die eigenlijk niet willen scheiden, maar dat gaan doen op advies van derden, moeten hun scheidingsgedrag 'goedpraten voor de omgeving'... wat doe je dan: 'vader zo zwart mogelijk maken'. Persoonlijk heb ik dat ook meegemaakt, zijn ex schreef het zelfs op: '..ik vind het verschrikkelijk dat het zo moet, maar het kan niet anders...' en de gevolgen waren duidelijk: ze ging weg om 4 (onzinnige als het 'niet hebben van vaste baan' en 'wél hebben van een baan, maar een arbeidscontract van slechts enkel jaren' + het feit dat ik mij juist aan afspraken hield + te slecht afwaste...) redenen om te scheiden, dit is gegroeid tot 17 redenen waar onder de meest verschrikkelijke... Mijn ex heeft na het weggaan, op advies van haar advocate, nimmer meer een woord met me gesproken, maar ik werd steeds slechter..... Het feit dat zij zelfs het rechterlijk bevel negeerde om tot normale communicatie te komen heeft voor haar geleid tot toewijzing kind + praktisch einde iedere omgang kind met vader... de beloning was gigantisch en de straf ook: uiteindelijk vluchtte mijn dochter bij moeder weg onder nalating van een briefje op de keukentafel met het dreigement: 'als je naar rechters gaat, wil ik jou nooit meer zien.....'. Bij rechters heb ik mijn kind verloren, in de praktijk volledig terug gehad, maar dan zonder enig gezag... Ik weet dat dit dramatisch was voor alle partijen!(WAAR was dit goed voor: ca.26 rechtszittingen, financiële ruïnering van mij als vader, kind vele jaren vader ontnomen.... Al dat geld wat naar advocaten en procedures gegaan was, had ook aan het kind besteed kunnen worden, ze is opgegroeid in armoede.... 'mama had nergens geld voor' (en dat véle geld aan alimentatie dan dat ik wél betaalde? Opgegaan aan procedures om vader weg te houden...))

      Nico Mul

      Verwijderen
  12. Ik heb in de tijd dat ik als maatschappelijk werker bij de RvdK werkte, (toen de Raad nog naar behoren functioneerde, jaren zeventig) dikwijls het volgende gedaan en dat werkte heel goed:
    Je kreeg een echtscheidingszaak die niet goed liep. Je ging als m.w. met beide ouders individueel praten (en eventueel hun nieuwe partners.) Je praatte ook met de kinderen. Je vroeg aan de ouders of je bij de school mocht informeren naar de voortgang op school. Daar ging je NOOOOIT iets vertellen over de echtscheidingsproblemen nee, je informeerde naar het functioneren van het kind op school, sec.
    Daarna, EN DAT WAS MIJN EIGEN IDEE, nodigde ik BEIDE OUDERS (en eventuele nieuwe partners) uit op mijn kantoor bij de Raad: Allemaal tegelijk, wat zij wisten vantevoren. Ik vertelde hen dan aan het begin van die bespreking: "Kijk, je kunt ruzie blijven maken, maar deze kinderen zijn nog jong en ze moeten nog jaren leven in de situatie "Ouders gescheiden." Nu kun je je leven verzieken, je kunt ook proberen het allemaal goed te gaan doen met elkaar, je bent toch allemaal tot elkaar veroordeeld, en dat niet bedoeld in negatieve zin." In het begin van het gesprek communiceerden de partijen dan nog erg onwennig, maar als je dan met praktische adviezen kwam, bijvoorbeeld over bezoek/weekend, dan begonnen de partijen mee te denken en zelfs ontstond er dan in zekere zin een enthousiaste sfeer.
    Dan na enige weken nog een keer een gesprek met zijn allen over hoe het liep.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Rapport Inspectie Jeugdzorg:

    ''Jeugdzorg weet niet goed hoe het kinderen moet beschermen bij een vechtscheiding. Dat is één van de conclusies uit een rapport van de Inspectie jeugdzorg, na de dood van de twee broertjes uit Zeist, die in mei door hun vader werden gedood.''

    Zouden ze eindelijk wakker worden?

    De overheid lijkt (eindelijk) begonnen aan de vlucht vooruit:

    De kinderombudsman doet onderzoek naar de 'noodzaak' van waarheidsvinding in het jeugdrecht (Goh zeg, wat een BRILJANT idee .. daar waren ouders de laatste decennia nog niet op gekomen, maar wel heus), en nu wil Teeven onderzoek omdat jeugdzorg niet in staat is om hulp te bieden bij vechtscheidingen.

    Dat laatste is gewoon logisch. De medewerkers van jeugdzorg die met ouders en kinderen contact hebben, hebben niet de juridische en psychologische kennis die nodig is om een zinvolle bijdrage te leveren.

    Ondanks het werk van Prof Hoefnagels en Gartner baseert jeugdzorg zich doorgaans nog steeds op de symptomen van oudervervreemding en manipulatie, waardoor alleen maar extra schade wordt aangericht.

    Aangezien misstanden in Nederland doorgaans blijven bestaan tot ze onbetaalbaar worden is dat alles gek genoeg nog positief ook. Pas als de kosten onbeheersbaar worden zal de overheid er echt iets aan gaan doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. @Anoniem27 september 2013 09:53

    Zoals vele al hebben beschreven en wat ik in mijn gesprek met de kinderbescherming heb gehad doet men totaal niet aan waarheidsvinding. Sterker nog ik wil een co-ouderschap en de medewerkster verteld me doodleuk dat dat niet gaat. Oftewel de treiterende ex wordt zelfs beloond voor zijn/haar gedrag. Als ik aangeef waar het fundamenteel fout gaat met de kinderen en dit ook gerapporteerd heb bij de arts en bij het consultatiebureau wordt daar niets mee gedaan. Sterker nog de medewerkster gaf aan dat ze zou gaan praten met de kinderen en de dag erna werd ik doodleuk opgebeld door haar dat ik dat tegen de kinderen had verteld en dat ze maar moesten kiezen voor mij. Los daarvan dat ik niet heb gedaan werd ik al veroordeeld en werd me al verteld dat de kinderen klem kwamen te zitten.. In mijn optiek heb je dan al partij gekozen als medewerker van de kinderbescherming. Wat de schoenen aangaat ben ik van mening dat mijn ex de verantwoordelijkheid heeft op dat moment dat ze passende schoenen aan hebben en niet 3 maten te klein. Ik heb zelf een WAO uitkering en mevrouw heeft voor de rechtbank verteld dat ze niets te makken heeft. Dan is het moeilijk te bevatten dat ik zwart op wit aangetoond heb dat ze drie jaar op een rij een inkomen heeft van meer dan 100.000 euro en een rechter meegaat in haar verhaal en ik kinderalimentatie mag betalen terwijl ik zelf amper rond kom.

    Waar ik in het begin nog geloofde in eerlijk duurt het langst en er zal recht gesproken worden ben ik nu afgezakt naar het niveau dat er totaal geen recht is. Ik hoop stellig dat er de aankomende twee maanden recht gesproken gaat worden maar heb er een hard hoofd in. En na twee jaar ben ik het ook beu, misschien dan maar kiezen voor mijn eigen rust en iets proberen op te bouwen en dat ik ooit mijn kinderen nog zal zien als ze ouder zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een schrijnend verhaal J.Huiskes en hoe herkenbaar. Er is kennelijk nog geen zier veranderd in onze rechtspraak en borging daarvan voor niet verzorgende ouders. Ik heb deze "strijd" destijds 3 jaar volgehouden en heb de beslissing, dankzij mijn huidige vrouw, genomen om mijn kinderen niet meer te willen zien en dus te stoppen met strijden. Mijn vrouw zei eens tegen me toen ik weer aan het piekeren was: het is niet dat je je kinderen niet wilt zien, je krijgt de kans niet om ze te zien. Dit waren woorden die binnen kwamen bij mij en die het einde betekende van een bittere strijd voor je "recht" wat tot zoveel begrijpelijke drama's leidt. In die 3 jaar vechten heb ik geen enkele mogelijkheid gehad om mijn kinderen fatsoenlijk te kunnen zien ondanks ouderschapsplannen en uitspraken die mij het recht op omgang gaven. BJZ, AMK, de politie, advocaten van bijzonder laag niveau en rechters, allemaal hadden ze werk aan ongegronde beweringen van een moeder die handelde in het belang van het kind. Veel sterkte en wijsheid in uw "strijd".

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad zeer herkenbaar.

      Misschien ook nog eens aandacht besteden aan de zaak van Ruben en Julian.

      Moeder blijft jarenlang zaniken en zeuren over vader, en hem zwartmaken.

      Niemand deed er wat aan blijkbaar.

      Niemand heeft in de gaten dat vrouwen doorgaans anders strijden dan mannen. Vrouwen verzamelen anderen om zich heen/zoeken medestanders, en houden emotionele en dramatische verhalen, die door anderen gemakkelijk voor waar worden gehouden (maar dat hoeft niet zo te zijn).

      Mannen rationaliseren en argumenteren.

      Jeugdzorg cs heeft dat vanwege het feminine overwicht in de hulpsector en door het gebrek aan kennis en inzicht doorgaans niet in de gaten en laat zich vaker door moeders gebruiken in de strijd. Mede door de 'moedermythe' dat moeders hun kinderen geen kwaad doen, terwijl juist moeders vaker psychische mishandeling plegen in de vorm van oudervervreemding (zie Gardner, Hoefnagels).

      Vader wordt vervolgens moedeloos, voelt zich niet gehoord en niet gesteund en haakt af, soms helaas letterlijk en definitief.

      Zie Corine de Ruiter: de professionals hebben geen idee van de effecten van hun werk ..

      Vervolgens komt de rechter die het ook niet weet en die volgt dus (???) de beweringen van de 'professionals' (wat alleen maar 'beroeps' betekent, m.a.w. ze worden ervoor betaald).

      En de professionals? Die wijzen naar de ouders die hun strijd niet wilden staken, dus de professionals ontkennen hun rol (of zien die niet).

      Als je als professional de zaak uit balans brengt door één kant te kiezen houd je tegelijk het conflict in stand: de gesteunde ouder denkt 'volhouden, dit gaat lekker', en de genegeerde ouder denkt 'dit kan ik niet accepteren', en onder het oog van de 'hulpverleners' én door hun toedoen escaleert de zaak alleen maar verder. Het belang van het kind gaat dan door het putje, en het recht op family-life van de kinderen (!) en (meestal) vader ook.
      Zie Peter Prinsen. Bij gebrek aan rechtszekerheid en bij gebrek aan de door de wet voorgeschreven 'hulp en steun' resteert uiteindelijk alleen nog de optie om te proberen de andere partij 'te vernietigen'.

      En jeugdzorg wast de handen in onschuld, want het waren immers de ouders die hun strijd niet wilden staken .. ?

      Verwijderen
  16. X H (26 september 2013 02:18)
    Ik zit op dit ogenblik midden in een (v)echtscheiding en dit al twee jaar. Ik heb zelf twee kinderen van vier en zeven en wat u beschrijft komt helemaal overheen met het beeld wat ik heb. Als vader zijnde heb ik vanaf dag 1 dat de scheiding begon geroepen dat er een goede omgangsregeling moest komen want de kinderen hebben hier niet om gevraagd. In de rechtbank werd ik afgefakkeld door mijn ex dat ik zwaar gehandicapt was en ik niet voor mijn kinderen kon zorgen. Sterker nog dat ik het tegendeel bewees door een brief van mijn huisarts. Het werd gewoon niet meegenomen in de beslissing.Mijn verweer wat ik aanvoerde over de kinderen met zelfs een compleet rapport over het kindbeeld van mijn 2 zoontjes werd niets meegedaan. Beaamt door het consultatiebureau en door de huisarts. De modder die mijn ex gooide nergens op onderbouwt wel. In de tijdelijke voorziening die er toen was zou ik om de twee weken mijn kinderen mogen zien. Telkens zorgde de vrouw ervoor dat ze er niet was of andere afspraken had staan. Gevolg ik werd pisnijdig en sprak haar hier over aan dat dit de regels niet waren. Gevolg ik kon komen op het politiebureau voor een melding want ik was agressief naar haar. Ik werd monddood gemaakt. Ik besloot het er niet bij te laten zitten en ben met papieren naar de politie gegaan en wilde ook aangifte doen wegens onttrekking ouderlijke macht.. Dat kon niet hoor meneer dat was een civiele zaak en moest maar lekker in de rechtbank uitgevochten worden. Na vijven en zessen en hulp van andere mensen is het dan gelukt om een aangifte te doen maar ook dat had ik beter niet kunnen doen want tijdens de bodemprocedure werd me dat zeer kwalijk genomen door de rechtbank. Op mijn wedervraag wat ik dan moest om mijn recht te halen om mijn kinderen ook te kunnen zien werd me verteld dat ik het over de kinderen uitspeelde.. Al die tijd elke keer aan de regeltjes gehouden... Nu is de kinderbescherming ingeschakeld door de rechtbank. Mevrouw comminuseert niet doet waar ze zin heeft. Aangegeven dat de kinderen er slecht uit zien dat ze overal worden neer gedumpt opdat ze weg wil. Telkens maar weer naar de arts toe om te vertellen dat ik me zorgen maak omdat ze op te kleine schoenen lopen of andere zaken . Afgelopen vrijdag kreeg ik weer verwijten naar mijn hoofd gegooid die ik allemaal kon weerleggen en vandaag werd ik gebeld met de mededeling dat ik de kinderen aan het opstoken was en dat ik op moest passen dat ze klem zouden komen te zitten tussen de ouders. Ik weet niet waar het naar toe moet maar eerlijk gebied het me te zeggen dat we als mannen niet serieus worden genomen. Je vecht tegen muren en komt geen stap vooruit. Ook al kom je zwart op wit met alle misstanden nog is moeder heilig en vaders moeten maar schikken op alle fronten.

    X H.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geachte heer X H,
      dank voor uw reactie. Even toch een paar tips: neem een pedagoog in de arm, die u uw contact tussen u en uw kinderen laat beoordelen. Laat ook door een deskundige een onderzoek doen naar uw opvoedkwaliteiten als ouder. Voor de observaties van u en uw kinderen voor een orthopedagoog kan u natuurlijk ook ieder contact, zonder toneelspelen(!), op video vastleggen. BJZ cs zal u dat verbieden omdat dit 'belastend voor de kinderen' zou zijn, BJZ cs zijn daarbij zo krom als maar zijn kan: een vreemd persoon die de vader in de gaten houdt en ook nog vader corrigeert waar de kinderen bij zijn, is kennelijk 'wel in het belang van het kind'. Mijns inziens dient een verdekt opgestelde videocamera of laptop met webcam (waardoor men onopvallend video-opnamen kan maken!!) minder belastend... Bovendien: u heeft gezag, waar bemoeien zij zich mee???
      BJZ en RvdK hebben namelijk de pest aan beoordeling door échte deskundigen....
      Zie verder mijn 'Nico Mul's link' (hier rechts boven) voor meer tips.

      Nico Mul

      Verwijderen
  17. Hallo allemaal,
    Ik stond op het punt om bij mijn partner weg te gaan. BJZ stond hier helemaal achter. Ze moedigden het zelfs aan. Ze hebben me een schiftelijke aanwijzing gestuurd. Hier staat in dat ik met mijn zoontje ergens anders naartoe moet en dan uit de buurt van vader.
    Ik ben een paar dagen weggeweest met mijn zoontje, maar weer teruggekomen bij de vader. Ik hou nog steeds van deze man en wil er samen voor gaan. De kinderrechter heeft BJZ geen gelijk gegeven. Ik moest weg bij mijn partner, als ik geen andere keuze zou maken, dan zou er een uithuisplaatsing volgen. De kinderrechter gaf ons gelijk. Mijn zoontje opnieuw in een pleeggezin plaatsen, was schadelijk voor ons kind. BJZ wil schijnbaar een soort van scheiding aanmoedigen. Er stonden leugens over de vader in het rapport. Er was geen bewijs van. Tegelijkertijd werd door Jeugdzorg ook beweert dat hij ziek is. Ik vind dat we als twee volwassenen er samen uit moeten komen. Het is in het belang van ons zoontje dat we bij elkaar blijven. Dit willen we graag. Een scheiding is niet in het belang van het kind vinden we. En een bezoekregeling maakt de situatie alleen maar erger. Dus bjz bemoei je aub niet met iemands relatie. Daar hebben jullie niks over te zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. scheiden is iets waar je goed over moet praten en heel rustig aan moet doen.

    BeantwoordenVerwijderen