De
vechtscheiding schijnt in de mode te zijn en het nieuwe stokpaardje van zowel
BJZ als de 'psychologen' die zich opdringen.
Nu
circuleert er op FaceBook een artikel van de 'Vederisch psycholoog'
(hier is geen BIG of NIP registratie bij bekend!) Jan Storms. Zijn oplossing
van vechtscheidingen: eerst een psychologisch onderzoek van beide ouders en de
ouder die het meest zorgzaam 'beschermend' is, krijgt de kinderen, de andere
krijgt niets….ook geen omgang bij hem…
De vraag dringt zich op: hoe kan ik op zijn best kinderen voor het leven
beschadigen door ieder contact met een ouder af te snijden, liefst zo vroeg
mogelijk…
Hier
zijn artikeltje:
Persbericht – voor onmiddellijke publicatie 19 juni 2014
Jeugdbescherming kleunt meestal mis!
Meeste moeilijke scheidingen zijn geen ‘vechtscheiding’!
Dit is de conclusie van Jan Storms, auteur van het boek
Destructieve relaties op de schop - psychopathie herkennen en hanteren, waarvan volgende week de negende druk in
een herwerkte en uitgebreide uitgave verschijnt. Het cliché ‘waar twee vechten, hebben twee
schuld’ is niet van toepassing op de meeste scheidingen waarna jarenlange onenigheid over de
kinderen bestaat. In werkelijkheid zijn het meestal relaties waarin één twistzieke ouder de kinderen
inzet als wapen om er de andere ouder mee te treffen waar het het meest pijn doet, nl. in zijn
liefde voor de kinderen.
Een twistzieke ouder lijdt in vele gevallen aan een ernstig gewetensgebrek –
psychopathie, eerder niet in de zwaar criminele, maar in de huis-tuin-en-keukenvariant –
gecombineerd met aspecten van verschillende persoonlijkheidsstoornissen.
Kinderen en beschermende ouders zijn slachtoffer
Mensen die aan psychopathie lijden bezitten vaak
aanzienlijke manipulatieve vaardigheden, waarmee zij zich in het leven staande houden. De medewerkers van raden voor de kinderbescherming, meldpunten kindermishandeling en voogdijinstellingen hebben
niet door dat door de wol geverfde oplichters hen bespelen. Met volle overtuiging gaan ze
deze psychisch zieke mensen ‘helpen’ en leveren in talrijke gevallen de kinderen aan hen uit.
Wanneer naderhand blijkt dat de mooie façade uit scheuren bestaat, komen jeugdbeschermers niet op hun
eerdere mening terug. Fouten worden zelden toegegeven of hersteld. De kinderen en de
beschermende ouder zijn dan het slachtoffer, niet alleen van de gestoorde ouder, maar ook van de
instanties die zich door de twistzieke ouder op sleeptouw hebben laten nemen.
Waarheidsvinding en psychologisch onderzoek noodzakelijk
Volgens Jan Storms zijn deze gevallen te ingewikkeld om door
voogden en raadsonderzoekers te worden beoordeeld. Wel zouden zij op de hoogte moeten zijn van het feit dat
deze stoornissen veel voorkomen en vaak moeilijk te herkennen zijn. Wanneer zij op grond van
enige training op dit gebied en op grond van informatie van een van de ouders of van de kinderen
vermoeden dat er van een stoornis sprake zou kunnen zijn, zouden zij deze gevallen moeten
overdragen aan op dit terrein gespecialiseerde teams. Deze deskundigen hebben dan de taak om uit te
vissen hoe de vork werkelijk aan de steel zit, middels een gedegen feitenonderzoek,
gesprekken met intimi en gericht psychologisch onderzoek.
De oplossing voor deze moeilijke scheidingen is vrij
eenvoudig: leg het zwaartepunt van de opvoeding bij de geestelijk gezonde, beschermende ouder en geef deze mét de
kinderen rust. Pogingen om de communicatie te verbeteren moeten worden gestaakt. Het is voor
beschermende ouders en kinderen die al heel wat psychisch en vaak ook fysiek geweld hebben
moeten verduren extra traumatiserend. Het heeft geen zin een beroep te doen op redelijkheid
wanneer een stoornis er juist in bestaat dat iemand geen redelijkheid kent.!
Familierechters kunnen kinderen een veilige haven bezorgen!
De familierechters kunnen een sleutelrol spelen. Zij moeten
ervan doordrongen zijn dat de jeugdbeschermers ondeskundig zijn op dit gebied en dat hun rapporten meestal
tot stand zijn gekomen op aansturen van een handig manipulerende ouder die zij niet doorzien.
Wanneer de verhalen van de ouders – en eventueel ook de kinderen – zo ver uiteen lopen dat
zij onmogelijk tegelijkertijd waar kunnen zijn, dan is er meestal bij één ouder – en in een
enkel geval bij beide – sprake van een stoornis. Het vaststellen van de materiële waarheid en passend
psychologisch onderzoek zijn dan aangewezen. Wanneer dit wordt nagelaten, zoals nu nog
meestal gebeurt, dan zijn verkeerde beslissingen ten koste van kinderen de trieste norm.
Over Jan Storms
Jan Storms is bewustzijnsdeskundige. Hij ondernam een academische studie van de
vedische wetenschap (de spirituele en wetenschappelijke traditie van het oude India) en
bestudeerde een rist van exacte- en menswetenschappen in het licht van de fundamenten van
kennis (B.A.- en M.A.-graad). Hij heeft meer dan dertig jaar ervaring in het onderricht
aangaande bewustzijn/ geweten en bewustzijnsontwikkeling.
Sinds 2006 maakte hij een studie van psychopathie (het ontbreken van
bewustzijn/geweten) die resulteerde in:
• het succesboek Destructieve relaties op de schop - psychopathie herkennen en
hanteren,
uitgegeven bij AnkhHermes, 2010 - 2014, negende druk, herziene en aangevulde
uitgave!
• een nieuw, wetenschappelijk gefundeerd psychopathie-construct!
• een effectieve therapeutische aanpak van de diepe trauma’s die teweeggebracht
worden door langdurige interacties met mensen die aan psychopathie
lijden.
Indien u een interview wenst met Jan Storms, graag contact
opnemen via
communicatie@psychopathie.info
PSYCHOPATHIE.INFO
Om
niet in zijn artikel / persbericht te knoeien
heb ik al de links van J.S. er ook
maar in laten staan, ik sta echter op geen enkele wijze achter zijn
denkbeelden.
- Dhr. Storms gaat er
kennelijk van uit dat een 'vechtscheiding' voortkomt uit een relatie met
huiselijk geweld enz. Dit is onzinnig:
de meest spectaculaire vechtscheidingen met als inzet de kinderen en hun omgang
met vader/ moeder zijn voortgekomen uit huwelijken waar nimmer enig geweld of
disharmonie was. Alleen de frustratie
van 'nieuw leven beginnen' / 'nieuwe liefde' en daarbij te weinig alimentatie
dan wel materieel bezit uit de boedelscheiding krijgen kan leiden tot de meest
smakeloze vechtscheidingen. Niets dus over 'omgang met kinderen'!
-
Dhr. Storms gaat volledig
voorbij aan hetgeen bekend is vanuit de wetenschap over het scheiden
bijvoorbeeld het proefschrift van Dr. J.H.C. van Schooten uit 1995, waaruit een
'gebruiksaanwijzing scheiding' is voortgekomen onder de naam 'Ouderschap voor en na (echt)scheiding',
voor slechts 15 € te verkrijgen. Dr. Van Schooten promoveerde op een onderzoek
naar ca. 75 echtscheidingen en ontrafelde oorzaken van het ontstaan van
vechtscheidingen: de basis ligt bij respect voor elkaar en
zelfwaardering….(wederzijds). *)
-
Ook wordt voorbij
gegaan aan de kennis van zaken van bijvoorbeeld wijlen prof. mr. G.P. Hoefnagels, de eerste die in Nederland begon
met mediation en daarmee voorkomen van vechtscheidingen. Zie het nog her en der
in een tweedehands boekhandel verkrijgbare boekje 'Gelukkig getrouwd, gelukkig
gescheiden'. *)
-
Hoe moet men de
handelswijze van dhr. Storms in de praktijk voorstellen: beide ouders eerst naar de
psycholoog /psychiater en die gaat als een rechter bepalen 'wie is de beste
ouder' / 'wie biedt de beste bescherming aan de kinderen?' En dit zou gevechten
tussen ouders voorkomen? Het lijkt er op
dat dhr. Storms de klok 20 jaar terug wil stellen: toen was die 'beschermende ouder'
automatisch de moeder (dit stond bij sommige rechtbanken al voorgedrukt op het
griffieformulier bij 'uitspraak'!!) Door deze terugstelling lijkt het mij dat
het echte gevecht dan begint bij de uitspraak van de psycholoog /
psychiater in plaats van bij de
rechter….
BJZ ter voorkoming van vechtscheidingen
Bij
BJZ N-Br. loopt het project 'Expeditie
scheiden'.
Ook
dit weer is een toonbeeld van AMATEURISME en m.i. onzinnig: vaak meer dan 2
jaar na scheiding gaat BJZ een soort 'mediation' doen door een 'coördinator
gesloten jeugdzorg'… met voldoende opleiding' (dat wekt echt vertrouwen als je
3 kinderen hebt….met OTS) om 'ouders bij elkaar te brengen' en die moeten 'op
een lijn komen'…
HOE
onzinnig kan men bezig zijn… zal wel te maken hebben met de werkgelegenheid van
BJZ-medewerkers… Ouders zijn niet voor niets gescheiden…misschien wel juist
omdat ze 'niet op een lijn' zitten. Een volgende, onzinnige, stap zou zijn om maar een relatiebureau te
integreren in BJZ…
Mijn opvatting
Stel
het kind eens voorop en respecteer elkaar als ouders, ten alle tijden. Juist voor het kind is het goed te weten dat
beide ouders van hem / haar houden en
het kind mag best weten dat vader soms andere ideeën heeft dan moeder. Als
ouders beiden van de zelfde mening zijn en 'helemaal op een lijn zitten' dan
kunnen ze evengoed bij elkaar blijven….
Toch dient er wat te veranderen, met name in het wederzijds respect en
de opvattingen man / vrouw. Ca. 20 jaar geleden moest het vak 'verzorging' worden
ingevoerd op alle middelbare scholen, ook voor jongens. Als het op kinderen verwekken komt zijn
jongens daar wel voor te vinden…. Maar dan begint het: het verwekken van een
kind houdt ook een PLICHT in, de PLICHT tot VERZORGING van hetgeen uit eigen
daden voortkomt!
De
zorgtaak zou daarom ook 50 /50 % verdeeld moeten worden, eigenlijk vanaf 9
maanden voor geboorte, maar ja…
De
wetgever is echter een beetje nalatig: de wetgeving maakt het mogelijk om een
strijd over het recht tot verzorging te gaan voeren. Dit zou juist ten principale voorkomen moeten
worden. Ook zou het RECHT van een KIND (zie
het IVRK!!) op het contact met vader / moeder niet te hoeven afhangen
van 'zijn mijn ouders getrouwd of niet?'
'Wonen mijn ouders samen of niet?'
'Heeft vader mij erkend of niet?' 'Betaalt vader / moeder alimentatie of
niet?' NEEN: een KIND heeft recht op beide ouders, ongeacht wat dan ook! Ik
verwijs hier in een regel naar de gevolgen op de lange duur van het niet kennen
van ouders / familie. Programma's als
'Spoorloos', 'Vermist' en 'DNA-onbekend' geven er schrijnende voorbeelden van…
Om
bovenstaande mogelijk te maken zouden ouders ook altijd bij elkaar in de buurt
moeten blijven wonen. De Raad voor de
Kinderbescherming acht het vaak 'in het belang van het kind' als een kind over
meer dan 200 km wordt weggerukt uit de vertrouwde omgeving, ja zelfs naar het
buitenland wegrukken wordt als zodanig beschouwd (wel door een Raadsonderzoeker
die een relatie had met een moeder… die vertrok uiteindelijk naar Engeland, nam
ontslag, maar dat pas nadat hij zijn 'raadsonderzoek' in het voordeel van
moeder had afgesloten… Vader in kwestie heeft zijn kinderen niet meer terug
gehad…(althans 1994-1996). In onderstaande voorstel zou juist omwille van de
50/50 % verdeling van zorgtaken, het niet mogelijk zijn om ver uit elkaar te
gaan wonen. Kinderen dienen dan ook in
de zelfde buurt te blijven als voor uiteengaan van de relatie van de ouders,
kinderen bij de zelfde verenigingen lid zijn, zelfde scholen en zelfde
vriendjes/vriendinnen kunnen houden. Het
kind heeft toch niets misdaan, als de ouders uit elkaar gaan?
Een
definitief einde maken aan iedere strijd om de kinderen, alimentatie, de vernederende
'omgang', en hoofdverblijfplaats zou mogelijk moeten zijn voor de volgende oplossing
in de wet..
1.
In het Burgerlijk
wetboek een bepaling opnemen met de volgende strekking: "Bij de geboorte
van een kind krijgen beide biologische ouders het ouderlijk gezag met de
daaraan verbonden plicht tot verzorging van hun kind, op basis van 50/50 %
ieder."
2.
In het wetboek
van Strafrecht een bepaling met de strekking: "De ouder die een ouder
hindert in zijn of haar zorgtaak ten aanzien van de kinderen dan wel zijn of haar zorgtaak verzaakt, wordt bestraft met
(strafmaat…) en ontneming van het
ouderlijk gezag."
Juist
de 2e bepaling zou wonderen doen: je zal als ouder heus wel
uitkijken: 'gun ik ons kind wel voldoende zorg van de andere ouder?' is dan de
hoofdmoot van het handelen van ouders in plaats van "wat kan ik verzinnen
om ons kind de andere ouder te ontnemen?'
Juist door die laatste strijdvraag is menig kind ontouderd: in het
verleden door 'Moeder heeft weerstanden tegen de omgang met vader. Dit leidt tot onrust in het gezin van moeder.
Dit komt de rust voor de kinderen niet ten goede. Daarom dient het verzoek tot
omgang van vader te worden afgewezen, nu dit niet bijdraagt tot het welzijn van
het kind"… weer een vader afgeschaft… (Dit soort regels stonden in vele
rechterlijke vonnissen.) Tot de dag van vandaag worden zo ca. 10.000 kinderen
per jaar een ouder, 80 % vaders, ontnomen.
Een
ander aspect: zoals het nu is en een ouder dwarsboomt de andere ouder in het contact
kind-ouder, dan wordt het KIND bestraft!
In de opvatting zoals hierboven beschreven wordt niet het kind bestraft,
maar de OUDER die het kind willens en wetens aan het beschadigen is. Daar zou toch niets mis mee moeten zijn,
zeker omdat allerlei personen en instanties beweren 'wij stellen het kind
voorop'…
Soms
wil het wel eens dat ouders bang zijn voor confrontatie met elkaar na het
uiteengaan van een relatie. Dit hoef
geheel niet: draag de kinderen over op een neutrale plaats als restaurant of stationswachtruimte,
laat één ouder met de kinderen wachten, als de andere ouder aan de ingang
verschijnt, laat dan de kinderen zelfstandig naar de andere ouder lopen. Bij
het terug brengen idem. Laat de kinderen een 'heen en weerschrift' bij zich
hebben voor de meest noodzakelijke info als 'wanneer voor het laatst gegeten'
of welke medicatie moet ingenomen worden op welk tijdstip of zo en communiceer verder per e-post. Géén
confrontaties tussen ouders waar kinderen bij zijn! De afstand zoals hier
beschreven is de afstand van de ingang van een gelegenheid tot de plaats waar
de wachtende ouder zit!
Inmiddels
zijn er al enkele rechters geweest die bepaalden dat een kind, na het
uiteengaan van een relatie tussen de ouders, moesten blijven waar zij op het
moment van scheiding ouders verbleven en dat de kinderen de ene helft van de
tijd door vader, de andere helft door moeder verzorgd worden en de ouders 2x
per week verhuisden in plaats van gesleep met de kinderen. Ik bewonder de rechters en de ouders in
kwestie!
Ook
zal u, geachte lezer, denken 'en wat dan
als ouders drug en alcohol gebruiken, gewelddadig zijn en kinderen mishandelen
enz. enz.'? Deze categorie ouders is, gelukkig, een zere
kleine minderheid. Nu: daar hebben we toch onze professionele Raad voor de Kinderbescherming voor….?
Dat die nu min of meer een slapend bestaan heeft wil niet zeggen dat die
moeten blijven slapen… eens wordt het toch tijd om eens écht kinderen te
beschermen en die kinderen die écht niet kunnen samenwonen met een ouder een
verantwoord en begeleid contact te geven met die ouders. Het KIND heeft toch NIETS MISDAAN? Waarom dan het kind straffen met het ontnemen
van oudercontact en de familie van die ouder?
Geen grond voor!
Even
de vergelijking met de opvattingen van dhr. J. Storms: hier hoeven niet ouders
door een psycholoog of psychiater onderzocht te worden, ouders dienen
gerespecteerd te worden zoals ze zijn: de ene ouder meer streng, de ander van
lichtere opvatting, de ene godsdienstig, de ander atheïst, de ene harde werker,
de ander luier van aard, de ene 'denker', de ander doener'… mensen verschillen
nu eenmaal en iedereen verdient RESPECT!
Overigens:
pleegouders hoeven nooit of te nimmer onderzocht te worden op 'beschermend
zijn' of 'psychisch stabiel'!
Conclusie
In
de door mij hier boven betoogde oplossing van vechtscheidingen staat het KIND
voorop: beide ouders worden namelijk min of meer gedwongen om er voor te zorgen
dat de kinderen de verzorging van beide ouders krijgen. Dit laatste op straffe
van ontneming gezag bij het hinderen van de andere ouder in zijn of haar
zorgtaak! Tevens maakt dit een einde aan
iedere alimentatiestrijd.
Ik
hoop dat met name ook eens VADERS méér gaan ZORGEN en hun rol opeisen, in het
BELANG van de KINDEREN!
P.S.
NIETS is mooier dan zelf voor je kinderen zorgen!
*) Zowel dr. van Schooten als prof Hoefnagels betoogden dat juist ouders uit elkaar gehaald moeten worden, maar daarbij moeten leren elkaar als OUDER te respecteren. Dit is een andere rol dan als partners! Het lijkt er soms op dat BJZ ouders weer als partners bij elkaar wil brengen!
Ceterum
censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
Nico Mul, zorgvader
meldpuntjeugdzorg@gmail.com
Wat er volgde was te schandalig voor woorden: tot 2 maal toe kreeg moeder
in hoger beroep gelijk en zouden de kinderen thuis komen: 1 dag na de uitspraak
begon BJZ / Leger des Heils opnieuw bij een lagere rechter en dat werd door
rechters geaccepteerd. Normale mensen moeten als ze het niet met een Hof-arrest
eens zijn in cassatie bij de Hoge Raad, jeugdzorg gaat als vorm van hoger beroep
weer terug naar de gewone rechter, dat 'mag' en kan in Nederland.
het geld kan kennelijk
niet op…(een verklaring voor deze rijkdom: zie het artikel over het jagen op erfenissen, o.a. door het LdH /AD 29-102014)
