Afsluiten en Afrekenen

Op 4 oktober 2012 schreef ik een toevoeging bij mijn 'Nico Mul's link' genaamd 'Bij mijn pensioen'.  Ondanks dat ik daar aangaf te willen stoppen met jeugdzorgzaken, trok kennelijk niemand daar wat van aan… ik zou 'onmisbaar' zijn enz.  werd mij verteld… Niemand is onmisbaar: de wereld draait ook zonder mij wel door!
Jeugdzorg zaken zijn slopend voor vele ouders. Ouderondersteuners gaan er ook aan onderdoor: de meesten houden het niet meer dan een jaar of 3 vol en degene die dat langer volhouden, wisselen meestal voor hun 50^e het tijdelijke met het eeuwige. Na een jaar of 20 heb ik het besluit genomen om ook met jeugdzorgzaken met betrekking tot ouderondersteuning / begeleiding en procedures voeren te stoppen. BJZ zal opgelucht zijn….Niet te vroeg juichen!

Hoe word je 'ouder-ondersteuner'?

Kort gezegd: dat gebeurt als je familiair behept bent met een afschuw voor leugens, bedrog, valsheid in geschrifte en liegen voor en door de rechters.

Het begint met een echtscheiding in 1993, waarbij mijn dochter in feite ontvoerd werd over 200 km en ik dacht als bewust parttime werkende zorgvader voor mijn kind te kunnen zorgen. Binnen 1 maand tijd werd het duidelijk dat dit een illusie was: het kind woonde immers 'in een nieuwe omgeving' en in deze gelukkige omstandigheid mocht geen verandering komen, omdat mijn kind weer 'veranderde in het gelukkige kind, dat zij altijd geweest is', in die 'rust mag geen verandering komen' en zij had nu 'veel vriendinnen'. (de waarheid: kind heeft van haar 3^e tot 16^e geen enkele vriend / vriendin gehad, moeder had géén vaste huisvesting en zelfs de school stelde dat zij een 'kind dat LIJDT' is in plaats van dat 'gelukkige kind' volgens de Raad voor de Kinderbescherming!) Dit stelletje leugens is voor mij aanleiding geweest om op de 1^e plaats dit te bestrijden en op de 2^e plaats mij er in te gaan verdiepen hoe dat in andere zaken zat en als 3^e het eenvoudigweg verzamelen van kennis van zaken / rechten studeren. Ik zocht contact met organisaties en mensen die met dit soort zaken zich bezig hielden.  Ik verzamelde kennis uit literatuur, rechtspraak en verdiepte mij in wetgeving. Ik zocht contact met hoogleraren als prof. mr. J. Doek en prof. mr. P. Vlaardingenbroek. De conclusie van alles was, dat dit liegen door RvdK en jeugdzorg-instanties gewoonweg standaard was, het maatgevende was namelijk 'moeder is degene die het kind het meest ziet, dus wat moeder zegt is waar… moeders liegen nooit…'. (Dit was in 1994  Er is niet veel veranderd: zie het rapport 'Is de zorg gegrond?' van de Nationale Ombudsman dec. 2013: juist daar werd nogmaals bevestigd dat aannamen, indrukken en gevoelens niet te onderscheiden waren van echte feiten / waarheid in rapporten van RvdK en jeugdzorg-instanties!)

Door mijn vele bezoeken aan ouderbijeenkomsten, in eerste instantie van Stichting Kind en Omgang (N.Br. / inmiddels opgeheven)  en St. Dwaze vaders + mijn vele contacten met SOGM (Stichting Organisatie Gescheiden Ouders / inmiddels opgeheven)  werd ik benaderd door  andere ouders met de simpele vraag: 'kunt u mij helpen?'.  Van het een komt het ander. Ook leerde ik de inmiddels ook alom bekende Joep Zander kennen: hij had de zelfde raadsonderzoeker gehad als ik, situatie net anders (zijn ex werkte fulltime de mijne niet, hij, net als ik, bewust zorgvader), de uitkomst van het 'raadsonderzoek' was het zelfde: ook hij werd als vader volledig afgeschaft en zijn ex mocht het kind houden, géén omgang vader-kind…. Argument: 'moeder is goed in staat om een oppas te regelen' en het 'liedjes zingen met het kind' en rondrijden met het kind op een bakfiets werd niet in het belang van het kind geacht… Nadere details kan u ongetwijfeld van Joep horen (zie www.joepzander.nl  en zijn blogs over ouderverstoting.  Joep en ik hebben overigens nog steeds contact met elkaar.  Joep ontwikkelde zich als specialist in 'ouder-verstotingssyndroom' en is daar zelfs op aan het promoveren, ik ontwikkelde me tot procedurespecialist, studeerde rechten en hield me bezig met individuele begeleiding van ouders in jeugdzorgzaken.

In 1996 kwam door allerlei gelobby geld beschikbaar van de ministeries van VWS en Justitie om ouderorganisaties te ondersteunen. Ik voorspelde: als dat geld er komt, gaan de organisaties 'vechtend over straat'…. Cliënten organisaties zouden gaan samenwerken in de 'Samenwerkende Cliëntenorganisaties Jeugdzorg en Familierecht / SCJF). Ik kreeg, helaas,  gelijk. In 2001 werd ik uiteindelijk gevraagd om bestuurslid van de SCJF te Utecht te worden (volledig onbetaald).  Ondanks mijn bedenkingen heb ik dat toch aanvaard. Helaas was er niets anders te doen dan in feite 'puin ruimen'.  Treurig is dat met het nieuwe bestuur in 2001 eindelijk een fatsoenlijke (vergader)  locatie gesticht was, een bibliotheek, secretariële ondersteuning en er dwarsverbanden gelegd waren tussen 12 organisaties op het gebied van jeugdzorg / familierecht / pleegzorg, ouder-ondersteuning en er in feite veel kennis gebundeld was. In 2004 werd de geldkraan dichtgedraaid, en moest de cliënten-vertegenwoordiging opnieuw vorm gegeven worden bij het Landelijk Cliëntenforum Jeugdzorg, waar later een wel fors betaald bestuur bij kwam en een begroting 2x die van de SCJF….  En de kracht van dat forum? Men liet zich schofferen door het ministerie van VWS, werd geheel niet serieus genomen en men had geen kennis in huis op het gebied van ouderondersteuning.  De 3 ouderondersteuners die er in zaten stapten zelf op (ik: wegens het niet-serieus genomen worden, dan past namelijk slechts één daad: opstappen!) De anderen die er in zaten waren grotendeels mensen die zichzelf naar voren schoven dan wel beroeps bestuurders. waarvan voor het bestuur (in 2004)  ca. 40.000 € / jaar gereserveerd was voor beloning en die werd betaald door de ministeries. Tot op de dag van vandaag kan men als ouders geen fatsoenlijke c.q. deskundige begeleiding krijgen van dat LCJF.

Ondertussen had ik, als eerste, een gezinsvoogdijinstelling aangeklaagd wegens het op lasterlijke wijze overnemen van valse beschuldigingen aan mijn adres en die voorleggen aan rechters als 'waarheid'. Het artikel in de kranten is nog te vinden: 'Roermondse arts beschuldigt Leger des Heils van smaad'.  Merkwaardig is daarbij de opvatting van het unit-hoofd van het AJL (Ambulante Jeugdhulpverlening Leger des Heils / nu LdH Jeugdzorg & Reclassering (L J&R) geheten), P. v.d. Heuvel,  die tegen de krant stelt dat ik 'NIET in het BELANG van het KIND handel' om hem aan te klagen.  Dit is naar mijn mening lariekoek: ik klaagde hem pas aan nadat het AJL zich had terug getrokken uit mijn zaak!

Een jaar later schreef ik opnieuw geschiedenis door een basisschool voor de Commissie Gelijke Behandeling te dagen.  Dit werd een zeer aardige zitting: een schooldirecteur die zich beklaagde dat zo'n zitting zo veel geld kost door reiskosten en een dag verlet + het feit dat hij niets anders kon doen, omdat hij als school 'onpartijdig' wilde zijn en dan dus, op last van moeder, vader weigerde normale ouder-info te verstrekken. Na afloop van de zitting hebben we samen een paar biertjes gedronken op mijn kosten. Ik kreeg gelijk en heb sindsdien ook alles gekregen, mocht 3x per jaar op ouderavond komen enz.  Wij, de schooldirecteur en ik, zijn later 'als vrienden' uit elkaar gegaan!

Uiteindelijk heeft deze procedure als mijn kennis van zaken geleid tot de 'richtlijn schoolinformatie' die algemeen aanvaard werd door SSF (Stichting Samenwerkingsverband Familierecht) en de SCJF. (Ik 'werkte' bij beiden!)

Ondertussen wisten steeds meer mensen een beroep op mij te doen. In 2005 werd ik betrokken bij een casus die dermate mensonterende zaak van gewoonweg kinderroof (door BJZ) was, dat ik daar heel ver in gegaan: ik eiste gewoonweg een toets van de rechter op alle gewoonweg leugens in indicatiebesluiten van BJZ. De uitspraak van de hoogste rechters (CRvB / gelijkwaardig aan de Hoge Raad!) was er een die eigenlijk niet genoeg aangehaald zou kunnen worden: LJN BD113: de CRvB bepaalde dat de rechter die een OTS / UHP behandelt gelijktijdig met de behandeling van de aanvraag MOET ingaan op de 'bestuursrechterlijke bezwaren' in een indicatiebesluit /verzoekschrift van BJZ.  In normaal Nederlands: de rechter MOET toetsen of de 'feiten' JUIST zijn.

Menig BJZ en andere jeugdzorg instantie heeft mij niet zo kunnen waarderen: juist omdat ik ouders attent maak op jurisprudentie en met name die uitspraak sinds de tijd.  Zie verder mijn 'Nico Mul's link'  over deze zaak (hoofdstuk 3). Een hoogtepunt in die zelfde zaak was het aanklagen van de hoogste gedragsdeskundige van dat BJZ- Haaglanden: ze kreeg een waarschuwing wegens haar ondeskundigheid… dit leidde zelfs tot een wetswijziging van één woord in art. 35 WoJz 2005: er 'kan' nu een gedragsdeskundige betrokken worden bij een indicatiestelling. Daarvoor was een gedragsdeskundige verplicht…. Aan deze wetswijziging is weinig ruchtbaarheid gegeven, maar haalde wel uiteindelijk wettelijk iedere deskundigheid weg bij een OTS of UHP!

In die zelfde tijd (juli 2008) vond een TV-maker, Alberto Stegeman,  het een goede zaak om een zogenaamd meisje mij te laten benaderen met, enkele maanden lang, seksvoorstellen.  Ik speelde de zaak, wetend dat het FAKE was,  mee.  Stegeman maakte een 'rapportage' alsof ik iemand ben die al vele jaren kinderen benader en zogenaamd jeugdhulp aanbiedt aan kinderen en daarvoor 'naakt intake-consulten' vereis in een camper… Hoe verzin je de waanzin. Een echt meisje dat dit waanzinnige verhaal zou bevestigen is nimmer gevonden, eenvoudigweg omdat het er niet is! Een excuus van Stegeman is nimmer gekomen, een aangifte tegen mij ook niet (wel aangiften tegen Stegeman).  BJZ en andere Jz-instanties deden er alles aan om dit fake-verhaal te gebruiken om zelfs ouders mee te bedreigen: géén contact met Nico Mul… groot gevaar voor kinderen…BJZ- Haaglanden (u weet wel: van die gedragsdeskundige!) zette zelfs 2 advocaten in om mij aan te klagen bij de Inspectie Volksgezondheid, met als doel mijn artsentitel te ontnemen.  Uiteraard mislukte deze actie jammerlijk. Het uiteindelijk effect: velen keerden mij de rug toe, ook mensen die mij al meer dan 10 jaar kenden, anderen wisten mij juist te vinden, belden me met iets als 'BJZ waarschuwt voor u, u moet dus wel lastig zijn tegen BJZ, dan bent u kennelijk goed….' en zo verder! Om niet steeds de zelfde verhalen en tips te geven per e-post of telefoon begon ik met mijn 'Nico Mul's link'. Hier kan u, afgezien van mijn tips ook het hele 'Stegeman verhaal' inclusief bewijsmateriaal  en rechterlijke uitspraken  nalezen in hoofdstuk 10.

Uiteindelijk heb ik velen gesteund: procedures om kinderen die UHP zijn terug te krijgen, bezwaar / beroeps procedures, klachten, pleitnotities en vele juridische tips.  Soms korte kontakten van een telefoongesprek, soms zaken die mij tot wel 4 jaar bezig hielden.  Veel dramatiek over onterecht UHP kinderen  (een terechte UHP heb ik trouwens nimmer gezien….) Ik werd uiteindelijk soms wel bezig gehouden van ca. 8 u 's ochtends tot wel 2.00 u 's nachts…. Ik functioneerde vaak als gewoonweg een verlengstuk van een PC. Waarom ik het zo druk kreeg? Juist 'dank zij Stegeman' en zijn manier van werken samen met jeugdzorg NL, heb ik hen met gelijke munt terugbetaald; meer dan ooit heb ik 'undercover' ouders gesteund: ik  gaf vele tips, schreef heel veel, maar alles met de naam van de ouders in kwestie er op, ouders verstuurden uiteraard de stukken!

Dankbaarheid

Dit heb ik slechts zelden gehad. Sterker nog: vaak werd ik als 'dank' omdat ik mensen ook financieel geholpen had eenvoudigweg opgelicht: terug betalen ho maar… totaal ca. 10.000 € heeft men mij afhandig gemaakt. Zelfs simpele, toegezegde, reiskostenvergoeding werd vaak niet betaald. Dan ook nog de mensen die jarenlang een beroep op mij deden… kinderen terug: nooit meer wat gehoord. De mensen die mij opbelden met de vraag 'wat rekent u?' Ik antwoord altijd dat ik gewoonweg uit passie ouders bij sta en niet wil verdienen aan andermans / vrouws leed. Reactie: 'dan bent u ook WAARDELOOS, want dan zou u veel geld vragen.'…. Leuk zo'n opmerkingen.  Ik hoop dat die persoon een dure advocaat gevonden heeft….Zolang zelfs advocaten mij om advies vragen en ze dankbaar zijn voor mijn input in bepaalde zaken, hoef ik me niet te schamen….Sommigen zouden me voordragen voor een lintje, omdat ik dit zo lang al belangeloos deed…. Rondom Koninginne- / Koningsdag is het bij mij altijd stil gebleven. Evenzo de aanbiedingen voor een eredoctoraat dan wel bijzonder-hoogleraarspost 'Jeugdzorg vanuit ouderperspectief' zijn tot nu toe weggebleven. (Ik ben in de markt!)

Toekomst

Het moge duidelijk zijn dat ik na 20 jaar genoeg van 'jeugdzorg' heb.  Ik STOP dus met ouderondersteuning in jeugdzorgzaken.  Er zijn de afgelopen jaren genoeg mensen geweest die zeiden het beter te doen dan ik, die zelfs mijn stukken overnamen en mijn naam er af knipten, al die stichtingen zijn gekomen en weer gegaan. Ook schijnt het min of meer een sport te zijn mij zwart te maken op FaceBook, dit vooral door mensen die mij nooit of te nimmer gezien of gesproken hebben die de meest wilde verhalen over mij menen te moeten vertellen. Ik had beloofd dat ik nog een paar artikelen zou schrijven, waar onder een 'minicursus ouderbegeleiding' met daarin de voornaamste zaken waar aan te denken als men ouders begeleid die met jeugdzorg te maken hebben. Ook zal ik nog een aantal artikelen schrijven, die ik nog 'in de pen' heb. Mijn 'database' genaamd 'Nico Mul's link' blijft nog enige jaren beschikbaar.

BJZ: niet te vroeg juichen!

Ik ben nog niet helemaal weg.  Bij een afsluiting hoort ook het betalen van de rekening, Naar analogie van het nummer 'Tearoom Tango' van wijlen Wim Sonneveld een kleine vergelijking: '… je hebt me belazerd… je hebt me bedonderd … en wat me na al die jaren nog verwonderd is dat ik dat nooit vergeten zal, al word ik honderd…' en eindigde met 'Ober, deze dame wou even alles afrekenen' (komt u dat bekend voor als het BJZ /RvdK enz. zou gaan?) wil ik hier stellen: 'Ouders / rechters: BJZ en overheid willen even alles afrekenen'…. U begrijpt het al: ik wil me gaan bezig houden met schadeloosstellingprocedures van ouders / volwassen kinderen die schade hebben opgelopen door onterechte uit huis plaatsingen en ander kwalijk handelen van de jeugdzorgindustrie! Ook wil ik mij beschikbaar houden voor een bijzonder hoogleraarspost 'jeugdzorg vanuit ouderperspectief'.  Voor de duidelijkheid: bij een 'bijzonder hoogleraar' hoort wel een titel, wel een leeropdracht, maar géén hoogleraarsalaris, zelfs met een geheel onbezoldigde aanstelling namens een Stichting of Vereniging zou ik zeer tevreden zijn! Mijn e-post adres en telefoonnummers zijn voor deze doelstellingen beschikbaar.

P.S.

Wat wensen betreft: idem als die in 2014 en het zelfde voor de volgende jaren / decennia / eeuwen!

Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)

Nico Mul
meldpuntjeugdzorg@gmail.com