Veilig Thuis: complete idiotie!

Bovenstaande titel zal menigeen de wenkbrauwen doen fronsen en men zal iets denken als

'die schrijver durft wel' en degenen die nooit met 'Veilig Thuis' dan wel 'jeugdzorg' te maken hebben gehad zullen helemaal denken dat dit een onzinnig artikel zal worden.

Ik zal proberen mijn titel zo goed mogelijk te onderbouwen. Het oordeel over de juistheid hiervan laat ik aan u, geachte lezer!

Menig artikel op deze en andere jeugdzorgblogs is geschreven over 'waarheidsvinding', de 'tirannie van de jeugdzorg', het bijna onbegrenst kinderen 'roven' om deze uit huis te plaatsen (48x meer dan in België bijvoorbeeld) en de valse beschuldigingen aan ouders, waarbij de meest erge wel is de 'poging tot moord'. Een en ander is beschreven in mijn voorgaande twee artikelen in deze reeks 'Oorlog met Veilig Thuis' en 'Het zelfreflecterend vermogen van Veilig Thuis'. De 'oorlog' gaat verder....

In het verlengde van de promotie van drs. R. Teeuw tot dr. R. Teeuw gaf deze een interview samen met Justine Pardoen (van ouders-online) over haar aanbevelingen om ieder kind tussen de 0 en 18 volledig te onderzoeken op de Spoedeisende Hulp van ziekenhuizen.

Beluister hier het gesprek van15 minuten van 25 januari 2017 met EenVandaag.

Uit haar onderzoek kwamen 107 gevallen van kindermishandeling aan het licht. Dr. Teeuw beschuldigt niemand, maar er waren wel 421 gevallen waar vermoedens van kindermishandeling speelden. Justine Pardoen merkt, geheel terecht overigens, op dat die gevallen waar 'vermoedens' spelen ouders worden behandeld alsof zij hun kind hebben mishandeld. Dan begint voor die ouders de HEL die 'jeugdzorg' heet en waar ze de eerste 30 jaar niet van af komen. In de dossiers blijft immers de valse beschuldiging staan! Deze kritiek wuift dr. Teeuw geheel weg!

Over haar tuchtrechtelijke veroordeling verwijs ik naar dit artikel, waar u een en ander zelf kan nalezen: het moge duidelijk zijn dat zij wel degelijk, indirect, een vader valselijk heeft beschuldigd en het kwam, naar mijn persoonlijke indruk, niet in haar op dat het een valse beschuldiging zou betreffen met als enig doel de omgang tussen vader en dochter te dwarsbomen. Van enige zelfreflectie was geen sprake.

Dr. Teeuw blijft overtuigd van haar eigen gelijk....

Top-tot-teen onderzoek

Dr. Teeuw zegt dat ouders daar geen bezwaar tegen maken. Ouders willen graag dat hun kinderen goed onderzocht worden. In de regel klopt dit wel.

Ze vergeet er echter bij te zeggen hoe ouders er over denken als zij bij een 'vermoeden van kindermishandeling' direct 'Veilig Thuis' op hun dak krijgen en de eis om hun

onschuld te bewijzen samen met de juridische gevolgen en de dreiging van uithuisplaatsing. Ik herinner me nog steeds diverse gevallen van UHP om 'te onderzoeken of er mogelijk zorgen zijn'..... Ze zei het zelf: ze had 421 vermoedens en 107 echte gevallen van kindermishandeling (Welke? 'draai om de oren' of 'tik voor de billen'? Deze gelden tegenwoordig ook als kindermishandeling!). 

 Ze heeft dus door haar meldingen aan 'Veilig Thuis' met als excuus de 'wet meldcode' 314 gezinnen in de tirannie van Jeugdzorg gestort... Het is een veelvoud vergeleken met dit ene 'praktijkgeval'. Let wel: iedere melding levert zowel het ziekenhuis als Veilig Thuis extra geld op!!!

Bovendien vergeet ze erbij te vermelden dat kinderen in de jeugdzorg méér misbruikt worden dan in gezinnen thuis, méér dan 100 x meer zelfs, het seksueel misbruik is namelijk 'structureel aanwezig binnen de jeugdzorg' ('Omringd door zorg, toch niet veilig' het rapport van de commissie Samson!! Zie hierbij de nog steeds onbeantwoorde verboden vragen m.b.t. 'jeugdzorg'!)

Vreemd en merkwaardig blijft het dat dit soort lichamelijke én geestelijke mishandeling van kinderen geheel niet meetelt: alleen de 'vermoedens van mishandeling' door de echte ouders zijn ernstig..... Pleegouders die kinderen uitbuiten als goedkope werkkrachten, een arm laten breken door kinderen in gevaar te laten verblijven, geestelijk vernederen door de ouders zwart te maken, en spullen die aan ouders herinneren weg te gooien, dat mag allemaal.

Hoe maak je van 'vermoedens' 'feiten'?

December 2013 bracht de KinderOmbudsman zijn rapport getiteld 'Is de zorg gegrond?' uit. In dit rapport veegde de KO de vloer aan met het hele handelen van de jeugdzorg-keten waar geen enkel onderscheid gemaakt wordt tussen, vermoedens, indrukken, eigen meningen en werkelijke feiten. 'Waarheidsvinding' was ver te zoeken.

In 2015 komen de gemeenten aan zet.... de 'veiligheidstafels', 'buurt teams', 'ouder kind adviseurs' enz. kwamen. BJZ / AMK nu 'Veilig Thuis' dan wel andere misleidende benaming hebbende instanties namen het roer over.....met de zelfde mensen als die eerst BJZ bevolkten, zelfde manieren van doen en, uiteraard, geheel gericht op het uit huis plaatsen van kinderen en ouders diskwalificeren als 'zwak', 'onpedagogisch' of 'niet leerbaar'. Ouders werden en worden meestal door hen genegeerd.

Juist de laatste groep, die zichzelf nu promoot door 'geregistreerd professional' achter hun namen te zetten of 'jeugdbeschermer', werkten veelal met 'vermoedens' en, ik heb het zelfs voor de rechter horen beweren én in rapporten zien staan, de 'onderbuikgevoelens'...

Dank zij een tip van een Dark-Horse medestander kreeg ik eindelijk eens in beeld hoe de onderbuikgevoelens en intuïtie van de Jz-werkers 'feiten' worden.... daar is namelijk een CURSUS voor, zie dit instituut van Naomi Dessaur. Deze was, aldus een eigen tweet van Naomi, aanwezig bij de promotie van dr. Teeuw, hier haar tweet en de door haar gemaakte foto:

Dessaur Trainingen‏ @NaomiDessaur 17 jan.

Meer
Promotie van @RianTeeuw over #kindermishandeling.

Ik ben zo vrij enige citaten van haar website te halen:

Vaak hoor ik professionals zeggen: ‘Ik maak me zorgen om een kind, maar ik heb geen bewijs dat er iets aan de hand is en kan mijn vinger er ook niet precies op leggen’

Als jij je, om wat voor reden dan ook, zorgen maakt over een kind: doe er dan iets mee. In dit stadium is het namelijk absoluut nog niet aan de orde dat je een sluitend verhaal nodig hebt of ondersteunende bewijslast. Sterker nog, de meeste professionals zijn niet eens in de positie dat ze hoeven te bewijzen wat er precies aan de hand is. Het gaat gewoon om een kind of een volwassenen met een verhaal dat gehoord en/of gezien moet worden.

Het kan zijn dat er helemaal niets aan de hand blijkt te zijn, en dat zou natuurlijk mooi zijn. Maar het kan ook zijn dat jij de eerste persoon bent die een zorgelijke situatie opmerkt. Waardoor er nu eindelijk een balletje kan gaan rollen. En dat begint bij jouw onderbuikgevoel. Dus neem je zorgen, je eigen waarnemingen en het kind serieus.

---- einde citaat ---

Ik raad u, geachte lezer, van harte aan om eens op deze website verder te kijken. U leert hoe u verhaaltjes kan samenstellen om kinderen uit huis te plaatsen en uw wil aan gezinnen op te leggen. Bewijslast is niet nodig, als er maar een goed verhaal geschreven wordt... en dan worden de insinuaties 'feiten' (artikel mw. M. Sjerps 18-1-2018). 

De fabeltjeskrant is er niets bij...

Samenvatting

Eerst allemaal (tot 18 jaar) uit de kleren, uitgebreid lichamelijk onderzoek inclusief geslachtsdelen, vermoedens van kindermishandeling rapporteren. Zijn die vermoedens niet duidelijk dan maken we er met behulp van een cursus van Naomi Dessaur er maar een goed verhaal van, we leggen deze verhaaltjes als zijnde 'rapport van de jeugdzorgprofessional' voor aan de kinderrechter en dan kunnen we alsnog kinderen uit huis plaatsen, op naar de 50x (meer UHP dan België... dat moet toch mogelijk zijn?) Volslagen idiotie!!!

Verbeterpunten

Zelf zou ik graag eens een wetenschappelijk onderzoek willen doen naar hoe het met de 'oudertevredenheid' over de jeugdzorg gesteld is, met name in een vergelijk van voor 2015 en daarna. Ik zoek overigens nog een promotor (Hoogleraren die dit zien: ik ben bereid zo'n onderzoek op eigen kosten te doen!) Hoe zou 'jeugdzorg' er dan vanaf komen? Hoeveel ouders zijn er nog blij met het feit dat zij dank zij het onderzoek van dr. Teeuw en het 'Top-teen-onderzoek' van hun kinderen een 'vermoeden van kindermishandeling' opgestempeld kregen?

Een definitieve oplossing voor het eindeloos uit huis plaatsen en de vele oude gevallen van onterechte uit huisplaatsingen lijkt mij een soort 'waarheidscommissie', bestaande uit twee (kinder)psychologen / orthopedagogen een systeemtherapeut en een jurist die alle gevallen tegen het licht houdt en daarbij de volgende vragen stelt:

• Waarom is dit kind uit huis geplaatst?
• Kunnen ouders voor dit kind zorgen?
• Zo nee: welke hulp is noodzakelijk?
• Kan die hulp in de thuissituatie gegeven worden?

U begrijpt dat alleen de kinderen waarbij hulp in de thuissituatie écht niet mogelijk is nog uit huis geplaatst blijven, en dat zullen er heel wat minder zijn dan nu het geval is!!

Ceterum censeo 'Veilig Thuis' / BJZ esse delendam (naar Cato Maior)

Nico Mul

(Met dank aan Ranada van Kralingen (Jeugdzorg Darkhorse) voor haar tips en correcties)

Aanvulling 2-2-2018:

Dat de 'fabeltjeskrant' bij jeugdzorg niet geheel onvoorstelbaar is, werd onlangs verdedigd in het proefschrift (download-links staan in de rechter marge) van Dr. C. Bartelink op 1-2-2018 aan de universiteit van Groningen. Hier haar proefschrift, met als inhoud dat de beslissing tot uit huis plaatsen vaak afhangt van de willekeur van de medewerkers bij jeugdzorg! (Ouders wisten dit al lang!!)