PRAKTIJK VAN JEUGDZORG 1

Naar aanleiding van de bijeenkomst 7 MEI 2013 18.00 u te Amsterdam (Oranje-vrijstaat kade 71) schreef min of meer vaste schrijfster voor Dark Horse, Marjolein van H, onderstaand artikel, mét onderbouwing, dat DhJz+ u zeker niet wil onthouden. Het geeft een goed beeld van de praktijk van 'jeugdzorg', met verwijzing naar diverse artikelen van hoogleraren.

JzDh+ is Marjolein zeer erkentelijk en dankbaar!

Geachte dames en heren, 

Als je er nooit mee te maken hebt gehad, geloof je niet dat dit in Nederland gebeurt, maar het is zo.

In Nederland worden enorm veel kinderen gebruikt om geld mee te verdienen. Namelijk door Jeugdzorg Nederland.

De rechten van vele kinderen worden dagelijks met voeten getreden en de organisatie die daar verantwoordelijk voor is, Jeugdzorg Nederland, komt daar volledig mee weg, en krijgt daar bovendien ongelooflijk veel geld voor, waarmee deze misstand in stand gehouden wordt.

Jeugdzorg Nederland is de organisatie die voor de jeugd, die enigszins in de knel zit, zou moeten zorgen. Als dit goed zou gebeuren, zou het geen enkel probleem zijn dat er veel geld mee gemoeid is, maar dat is helaas niet zo. De werkwijze van Jeugdzorg Nederland ontwricht gezinnen en beschadigt en traumatiseert kinderen en ouders enorm. En dat op grote schaal. Het gezin van het jongetje Yunus is daar maar 1 schrijnend voorbeeld van, maar zo zijn er vele.

Korte geschiedenis 

Aan het begin van de vorige eeuw was er de voogdijraad een zeer gehate instelling. Om die reden werd de naam gewijzigd in en de Raad voor de Kinderbescherming. De overheid greep relatief weinig in, in de gezinnen. Ouders hebben de vrijheid zelfs het wettelijk recht om naar eigen inzicht kinderen op te voeden. Die vrijheid wordt nu langzamerhand steeds meer ingeperkt.

Hoewel hoogleraar Jeugdbescherming Ido Weijers stelt dat ouders EN jeugd in Nederland het eigenlijk goed doen en er geen enkele reden is tot meer bezorgdheid, heeft het idee de laatste jaren post gevat dat ouders eigenlijk niet kunnen opvoeden en dat de overheid vaak en snel in moet grijpen in de gezinnen, zie (1).

Een paar redenen:

Een van de redenen is dat sinds de dood van Savanna en Rowena men liever te snel ingrijpt dan te laat. Sinds 2004 is het aantal ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen explosief gestegen. Per jaar worden 12.000 kinderen uit huis geplaatst en worden 30.000 kinderen onder toezicht gesteld, zie(2). Er zijn meer landen, zoals Engeland en Denemarken, waar kinderen heel snel uit huis gehaald worden, maar Nederland loopt hiermee veruit op kop. Uit verhalen blijkt dat Jeugdzorg niet ingrijpt als het zou moeten (Savanna) en wel ingrijpt als dit niet moet. In beide gevallen is Jeugdzorg niet adequaat!

De tweede reden is dat de samenleving steeds meer geneigd is tot controle en dat de tolerantie afneemt. Kinderen worden om de haverklap getest en als ze niet in de statistieken passen, wordt de ouders al snel aangeraden hun kind nader te laten onderzoeken. Zo worden er massaal etiketten opgeplakt en wordt snel naar medicijnen gegrepen. Extra etiketten is meer geld (PgB), zowel voor ouders als voor scholen ('zorgpunten'). Ook worden kinderen steeds strakker gehouden. Op scholen worden veel meer regels ingevoerd en straffen uitgedeeld om kinderen in het gareel te houden. Ik ben zelf docent in het VO en het ontbreekt zowel voor de leerling als voor de docent steeds meer aan de broodnodige lucht om tot ontplooiing te komen. Als ouders geen etiket willen voor hun kind, worden ze al snel beschuldigd van verwaarlozing, waarna een melding komt aan het AMK, waarmee het gezin in een jarenlange strijd met jeugdzorg komt. 

Maar de belangrijkste reden: Geld en grote belangen 

Jeugdzorg Nederland is uitgegroeid tot een miljarden business met een omzet van 4 miljard euro per jaar, zie (3). Wat niet algemeen bekend is, omdat het tegenstrijdig lijkt met “zorg voor het kind”, is dat Jeugdzorg Nederland in feite grof geld verdient met het zoveel mogelijk signaleren van kindermishandeling en de stappen die Jeugdzorg daaropvolgend kan en mag nemen.

Voor iedere ondertoezichtstelling ontvangt Jeugdzorg ca.7.000 euro per jaar, voor een 'zorgtraject' tot 1730 € per kind/maand, zie (4a), voor iedere uithuisplaatsing 30.000 euro, hierbij ook de pleegzorgvergoedingen van tot ca. 600€/maan/kind (4b). Als een kind iets mankeert, zoals autisme, ontvangt Jeugdzorg nog meer en als een kind in een gesloten instelling komt zelfs 80.000 euro per jaar.

Geld en integriteit gaan vaak niet samen en zo ook niet bij Jeugdzorg Nederland.

Bij Jeugdzorg werken vooral sociaal werkers. Deze mensen zijn niet afdoende opgeleid om kindermishandeling te signaleren. Dat kunnen alleen gespecialiseerde diagnosten en die zijn er niet zoveel. Maar om mishandeling te signaleren, werkt men met lijstjes, bv. de meldcode kindermishandeling. Als docent word ik ook geacht deze lijst te gebruiken, maar docenten zijn helemaal niet in staat dat integer te doen. Als je de meldcode leest, merk je dat in ieder willekeurig gezin mishandeling gesignaleerd kan worden.

Het is een onbetrouwbare manier om mishandeling op te sporen, maar hij wordt massaal gebruikt en is zelfs verplicht. Vanuit de wetenschap heeft men voor deze meldcode gewaarschuwd, maar daar is niet naar geluisterd. Voor een analyse over de meldcode, zie (5). De meldcode levert heel veel vals-positieven op: Men denkt mishandeling te zien, maar het is het niet. Dit komt omdat men ook erg gepusht wordt overal mishandeling te zien. De cijfers over kindermishandeling zijn enorm, maar zijn dus in feite onbetrouwbaar, omdat ze veel hoger zijn dan eigenlijk klopt. Vrijwel geen enkele ouder mishandelt zijn kind. Ouders kunnen natuurlijk wel tijdelijk machteloos zijn, maar dat maakt ze niet direct ongeschikt. Ook het jongetje Yunus werd niet mishandeld. Toch trekt Jeugdzorg Nederland daar geen lering uit en werkt niet aan terugplaatsing onder het mom van “hechting aan de pleegouders”. Dat dit flauwekul is en dat hechting aan de biologische ouders altijd sterker is, is te lezen in, zie (13).

Als men kindermishandeling signaleert, moet een melding gedaan worden bij het AMK, het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Dit is een onderdeel van Bureau Jeugdzorg, wat onder Jeugdzorg Nederland valt. Het AMK start dan een onderzoek naar het gezin. Omdat binnen het AMK ook weer door sociaal werkers met“beschermersogen” naar het gezin gekeken wordt, is de uitkomst meestal dat ouders hun kind verwaarlozen of mishandelen, dat ouders pedagogisch onmachtig of zwakbegaafd zijn of psychische problemen hebben, en dat er dus een jeugdbeschermingsmaatregel nodig is. Het klinkt terecht dat ouders dan onder toezicht gesteld worden, ware het niet dat veel van deze dingen door de sociaal werkers beweerd worden, zonder dat daar bewijzen voor zijn. Omdat er niet aan“waarheidsvinding” gedaan hoeft te worden en de sociaal werkers niet onder ede staan, kunnen ze van alles beweren en dat wordt dan ook massaal gedaan. Verderop geef ik een paar voorbeelden hiervan.

Omdat de Raad voor de Kinderbescherming en de kinderrechter volledig vertrouwen op de visie van de sociaal werkers, worden hun aanbevelingen meestal opgevolgd. Omdat dit allemaal valt onder het civiele recht staan ouders volkomen machteloos. Een verdachte in het strafrecht heeft veel meer rechten dan ouders en kinderen in het civiele recht. De uitkomst van het onderzoek door het AMK, wat met nattevingerwerk in elkaar gedraaid is, wordt dan ook meestal een ondertoezichtstelling of uithuisplaatsing.

Dit zijn zeer radicale maatregelen die in zichzelf zoveel stress en trauma’s oproepen dat ze schadelijk zijn. Uit onderzoek blijkt dat zelfs 70% van de OTS-en niet effectief is (wel duur) en dat iedere uithuisplaatsing schadelijk is. Hoewel ze als laatste maatregel, het ultimum remedium, opgelegd zouden moeten worden, wordt dit tegenwoordig als eerste maatregel genomen. Hoe de werkwijze van Jeugdzorg Nederland is, wordt uitstekend geanalyseerd door Mr. H. van Weerd in “De Jeugdzorg gaat fout”, zie (6). Hieruit blijkt dat ouders en kinderen volkomen rechteloos zijn en volkomen machteloos. Jeugdzorg Nederland heeft genoeg geld om eindeloos te procederen, wat het ook doet, om eigen gelijk te halen. Ouders worden nauwelijks gehoord. En als een kind eenmaal uit huis geplaatst is, komt het vaak niet meer terug totdat het 18 jaar is. Zo verzekert Jeugdzorg Nederland zich jarenlang van een goed inkomen en genoeg werkgelegenheid.

Hoeveel steken jeugdzorg laat vallen is ook te lezen in een artikel weer van hoogleraar Jeugdbescherming Ido Weijers, “Tekortkomingen bij de uithuisplaatsing”, zie (7).

Pleeggezinnen 

Jeugdzorg Nederland beweert altijd dat er te weinig pleeggezinnen zijn. Dit is maar de vraag. Omdat de cijfers over kindermishandeling kunstmatig hoog gehouden worden, lijkt het alsof er heel veel pleeggezinnen nodig zijn. Als dit cijfer genormaliseerd zou worden, zou dat weleens heel anders uit kunnen pakken. Nu blijkt langzamerhand dat veel pleegouders, ik vermoed integere mensen, die werkelijk het belang van het kind voorop stellen, er snel weer mee stoppen, omdat de samenwerking met Jeugdzorg Nederland zeer te wensen overlaat. Andere pleeggezinnen verzorgen pleegkinderen om er een inkomen mee te verdienen. Want als pleegouder ontvang je meer geld (ca. 600 € /kind/maand + vaak PGB-gelden) dan ouders aan kinderbijslag. Een zeer onverkwikkelijke zaak. Ook komen er steeds meer onderaanbieders op het geld af. Het wordt steeds populairder om gezinshuizen in te richten, want ook dan kun je met pleegzorg een goed inkomen verwerven. De enige eisen die aan pleegouders gesteld worden zijn: minimaal 21 jaar oud zijn, MAVO-niveau en geen strafblad hebben. Veel ouders zijn veel beter gekwalificeerd, maar moeten met lede ogen toezien hoe hun kinderen door dit soort mensen “opgevoed” worden. Eenmaal uit huis geplaatst werkt Jeugdzorg niet aan terugkeer, maar laat kinderen jarenlang aan hun lot over. Dat levert het meeste geld op. Aangiftes van mishandeling door pleegouders of binnen instellingen worden niet in behandeling genomen door het AMK!

Mijn eigen ervaringen 

Zowel in mijn werk als in mijn privéleven heb ik ervaring opgedaan met jeugdzorg en ik moet helaas constateren dat Jeugdzorg Nederland geen integere organisatie is, die ouders en kinderen jarenlang enorm traumatiseert en beschadigt.

Als mentor in het voortgezet onderwijs merk ik dat leerlingen en hun gezinnen vaak en snel in zicht komen van Jeugdzorg. In geen enkel geval zijn de ouders en kinderen tevreden, maar worden integendeel enorm gefrustreerd en beschadigd. Situaties worden niet correct in dossiers weergegeven, maar op basis van die dossiers wordt wel besloten ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen uit te spreken.

Een zeer kleine greep uit ervaringen van vrienden en kennissen: 

Het voert veel te ver om alle verhalen, die ik inmiddels ken, hier weer te geven, maar ik wil een indruk geven van de enormiteit van dit probleem. Voor een schat aan verhalen, zie (12). Onderstaande verhalen heb ik uit de eerste hand. Ik ken een aantal van deze mensen persoonlijk.

1. Ouders van kinderen, die misbruikt werden door Robert M., is wijsgemaakt dat het goed voor hun kinderen zou zijn om tijdelijk uit huis te zijn om hun trauma te verwerken. Inmiddels zitten deze kinderen opgesloten, worden verwaarloosd, hebben nauwelijks bezoekregeling en komen niet meer naar huis. Ze zitten ook ver weg van hun ouders, die veel geld kwijt zijn om hun kinderen te kunnen bezoeken. Ik ken deze ouders persoonlijk.

2. Een moeder wordt ervan beschuldigd haar pasgeboren kind “waarschijnlijk” geen afdoende medische verzorging te bieden. Dat klopt niet, maar wordt niet geloofd. Haar kind is in een pleeggezin geplaatst, en dit pleeggezin wil adopteren. Onder de vlag van jeugdzorg wordt dit veel gedaan. Er wordt totaal niet aan terugplaatsing gewerkt, maar aan hechting aan de pleegouders. Hoewel de biologische band vele malen belangrijker is, word deze genegeerd, als dit zo uitkomt. Deze moeder is een zeer zachtaardige, liefdevolle moeder. Er is geen enkele reden om haar het moederschap te ontzeggen.

3. Wat in het gezin van het jongetje Yunus is gebeurd is gedetailleerd beschreven door 2 hulpverleners. Zie (8) voor het gedetailleerd verslag, wat niet in de media kwam, over deze zaak. Ook deze pleegmoeders wilden adopteren. Gelukkig voor hen was 1 van de moeders bevriend met de gezinsvoogd van het gezin van Yunus en hebben zij nu dit kind kunnen roven. Wat vaak genegeerd wordt door Jeugdzorg is de natuurlijke band tussen ouders en kind, hoewel ze beweren daar wel vanuit te gaan. Om kinderen jarenlang uit huis geplaatst te kunnen houden, wordt aan terugplaatsing nauwelijks gewerkt. Hoewel dat volgens het IRVK wel zou moeten. Maar plaatsing in een pleeggezin of instelling levert nu eenmaal meer geld op.

4. Zelfs het fenomeen uitbuikplaatsing heeft zijn intrede al gedaan. Ouders worden tijdens de zwangerschap al onder toezicht gesteld en zodra het kind geboren wordt, wordt het bij de ouders weggehaald. Terwijl juist de eerste periode zo enorm belangrijk is voor een goede hechtingsrelatie, zoals beschreven in een pamflet, geschreven door zeer ervaren therapeuten op het gebied van hechting, zie (13).

5. Ook advocaten schrikken enorm van de machtsspelletjes van Jeugdzorg Nederland. Er zijn diverse brandbrieven geschreven, maar helaas is daar niets mee gedaan. In de brandbrief van Peter Prinsen staat: Het Jeugdrecht is “Zwak, ontoereikend en excessief.” Het is helaas zeer waar, zie(9).

6. Een stiefvader is bang dat zijn jongste kind uit huis geplaatst wordt. Hij wordt bedreigd door jeugdzorg. Als hij de publiciteit opzoekt, wordt de bezoekregeling van 2 andere uit huis geplaatst kinderen teruggebracht. Ouders worden vaak geïntimideerd en gestraft.

7. Een vader wilde zijn pasgeboren kind niet vol laten spuiten met ongezonde cocktails, maar een alternatief middel geven. Kind is uit huis gehaald en niet meer terug gekomen.

8. Moeder gaat naar arts vanwege huiduitslag. Dokter vertrouwt het niet en doet een melding. Moeder zou ineens wanen hebben. Kind wordt uit huis geplaatst. De huiduitslag werd veroorzaakt door glaswol. Een rapport hierover, samen met een psychologisch rapport over de moeder, worden genegeerd. Zij heeft haar kind al 3 jaar nauwelijks meer gezien. Ik ken haar goed.

9. Een zeer schrijnend geval: Kind wordt jaren in een instelling geplaatst. Hij zou minder begaafd zijn. Een hulpverleenster merkt dat hij goed kan leren en kaart dit aan. Zij wordt ontslagen. Pas als hij 18 is, en geen geld meer op kan brengen, komt hij vrij. Hij heeft een IQ van 118, VWO-niveau. De William Schrikkergroep“betreurt het dat hij zijn jeugd als verloren beschouwt”. Uitzending van Brandpunt van november 2012, zie (11).

Waarom blijft deze situatie bestaan? 

De politiek is al lang op de hoogte van de situatie, maar houdt zich blind, doof en stom. Nine Kooiman (kamerlid voor de SP) was zelf gezinsvoogd (vaak zijn dit jonge meiden zonder kinderen, die uit een boekje leren hoe ouders het zouden moeten doen. Nine Kooiman was 24 toen ze gezinsvoogd was) en lobbyt voor jeugdzorg. Over het algemeen heeft men het idee, dat als AMK of BJZ (= Bureau Jeugdzorg) zich met een gezin bemoeit, er wel iets mis moet zijn met het gezin. Pas als je er zelf mee te maken krijgt, merk je wat voor wespennest jeugdzorg is. Omdat de financiële belangen enorm zijn, is het heel moeilijk om Jeugdzorg Nederland aan te pakken. Een ander voorbeeld is Pieter Hilhorst, waar u mee in gesprek gaat. Hij stelde als ombudsman het gebrek aan waarheidsvinding en de macht van de gezinsvoogd aan de kaak, zie (10). Sinds december 2012 is hij wethouder in Amsterdam geworden en blijkt helaas meegezogen te worden in de praktijken van jeugdzorg. Dankzij hem zullen binnenkort 500 ouder&kind-adviseurs de scholen in komen om weer meer kindermishandeling te kunnen constateren en weer meer gezinnen klem te kunnen gaan zetten.

Een zeer belangrijke factor is echter dat BJZ structureel méér geld krijgt bij méér falen: als bijvoorbeeld na een OTS in 1 maand blijkt dat de ouders /kinderen geholpen zouden kunnen worden met eenvoudige thuishulp, gaat BJZ redenen verzinnen om 'jeugdzorgtrajecten' te starten (1730 €/kind/maand) en aan te sturen op uit huisplaatsing, met als smoes om 'zicht te krijgen op het kind'. Die UHP voor 'onderzoek', die max. 2x 6 weken mag duren, duurt in de praktijk vaak jaren. Als na 1 jaar BJZ niets gedaan heeft, komt de 'verlenging machtiging OTS/UHP', men zegt tegen de rechter 'nog geen zicht op het kind' en 'ouders zijn pedagogisch onmachtig' dan wel 'ouders hebben geen vertrouwen in de hulp' en de verlenging OTS/UHP is weer beklonken, weer alleen al 7000 € voor de OTS + de gelden voor UHP en 'jeugdzorgtrajacten'… U begrijpt daarom ook waarom BJZ de hulp / deskundigen die ouders ingeschakeld hebben graag weg heeft: de kinderpsycholoog die écht deskundig is, daar verdienen de 'ketenpartners' niets aan!

Waarom hoor je ouders en kinderen zo weinig?

Ouders vinden elkaar nu pas een beetje via internet. Er rust een taboe op. Als je met BJZ te maken krijgt, krijg je zoveel over je heen, dat je moeite hebt overeind te blijven. Als Jeugdzorg weer van je nek af is, kan er puin geruimd gaan worden. Mensen worden murw gemaakt. En mensen worden geïntimideerd. Als men de media opzoekt wordt men gestraft met vermindering of stopzetting van bezoekregelingen. Terwijl je juist zo graag je kind wilt zien. Jeugdzorg houdt gezinnen jarenlang in de klem.

Gezinnen die te maken hebben met jeugdzorg hebben maar 1 doel: Jeugdzorg uit hun leven krijgen. Maar dat lukt niet. Jeugdzorg is als een sluipwesp. Het dringt je leven in en maakt het langzamerhand kapot. Zodra Jeugdzorg je gezin in het vizier heeft, heb je het gevoel dat je leven stilstaat, totdat jeugdzorg weg is, en dat duurt jaren. Het raakt je in het diepst van je ziel en je bestaan.

Wat zou er moeten gebeuren? 

Jeugdzorg zou ingrijpend veranderd moeten worden en er zou een cultuuromslag plaats moeten vinden. Het idee dat ouders het niet goed doen, moet plaats maken voor vertrouwen dat ze het goed genoeg doen, en dat jeugdzorg het beslist niet beter doet.

Vanuit de wetenschap klinkt vaak genoeg de roep om BJZ maar op te heffen. Menig hoogleraar propageert dit ook, bij voorbeeld prof. J. vd. Acker, prof. J. Hermanns, die een project begeleid van Juvent in Zeeland waar jeugdzorg thuis gegeven wordt. Ook wordt jeugdhulp gegeven via huisartsen in Noordwijk ('Alle hens aan dek') en in Enschede door Eudokia, projecten zonder BJZ en zonder uit huis plaatsingen!

De schade door 'jeugdzorg' is genoegzaam bekend: mensen lijden er vaak jaren onder.

Is dit wat we willen? 

Wat ik zou willen, en met mij vele ouders, is: 

1. Dat de rechten van de mens gerespecteerd worden. Dit betekent: waarheidsvinding, tuchtrecht, open zittingen

2. Het besef vergroten dat binnen Jeugdzorg Nederland het belang van het kind niet voorop staat, maar dat het kind gebruikt wordt als startpunt voor de eigen belangen

3. Het besef vergroten dat kinderen in de eerste plaats bij de eigen ouders horen

4. Het besef vergroten dat hechting aan de eigen ouders altijd voorop moet staan, met dien verstande dat als kinderen aangeven (tijdelijk) een ouder niet te willen zien, daar wel naar geluisterd moet worden. Hechting aan pleegouders moet altijd op de tweede plaats komen en kan niet afgedwongen worden, zoals nu vaak gebeurt

5. De financiële prikkels opheffen om maar zoveel mogelijk kinderen onder toezicht of uit huis te plaatsen.

6. De financiële prikkels opheffen om met pleegzorg een goed inkomen te verwerven, zonder dat het belang van het kind voorop staat.

7. De cliënt tevredenheid voorop stellen. Ouders en kinderen weten vaak zelf heel goed wat goed voor hen is. Hier wordt nu niet naar geluisterd. Niet goed, geld terug en veel meer mogelijkheden tot schadevergoedingen, waar ook hoogleraar jeugdbescherming Ido Weijers voor pleit, wederom in de aanbevelingen van zijn stuk “Tekortkomingen bij de uithuisplaatsing”, zie (7)

8. De drang- en dwang constructies opheffen. Ouder-&kindadviseurs, pubergesprekken en meldcodes zijn weer middelen om weer meer gezinnen klem te zetten. Ook dit moet opgeheven worden.

9. Een platform oprichten voor ouders en kinderen en een herziening teweeg brengen van zaken waarin kinderen jarenlang uit huis geplaatst zijn en gezinnen onder toezicht.

10. Een fonds instellen om ouders te helpen, die door de enorme stress van jeugdzorg hun banen zijn kwijt geraakt of door de hoeveelheid rechtszaken veel geld kwijt zijn geraakt.

Uit dit alles moge duidelijk zijn dat Jeugdzorg Nederland een onderdeel van de samenleving is, dat niet goed functioneert, niet zelf-kritisch is, niet zelf-regulerend en enorm veel schade aanbrengt aan ouders en kinderen, ten gunste van de eigen werkgelegenheid.

Hoe jeugdzorg ingericht kan worden is: eerst LUISTEREN naar ouders en bij eenvoudige huiselijke problemen huiselijke hulp,liefst op ouder-ouder niveau en bij ernstige kind-gerelateerde problemen ouders en kinderen direct dan wel via de huisarts toegang geven tot echte deskundigen als (kinder)psychiater / orthopedagoog dan wel kinderpsycholoog, zodat direct de juiste diagnostiek ingesteld en de juiste hulp gegeven kan worden (hier is dus heel BJZ overbodig bij!). Een aantal zeer bruikbare ideeën kunt u ook vinden in (14)

Ik wens u heel veel succes met uw overleg.

Met vriendelijke groet,

Marjolein

(1): Laat kinderen met rust: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3244159/2012/04/21/Laat-kinderen-met-rust.dhtml

(2): Cijfers Jeugdzorg 2012: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-31839-262.html

(3): Cijfers 2008: Nederlands Jeugdinstituut: http://www.nji.nl/eCache/DEF/1/31/047.html

(4a): Normbedragen jeugdzorg:

http://wetten.overheid.nl/BWBR0026916/geldigheidsdatum_04-05-2013

(4b): Pleegzorgvergoeding: https://www.pleegzorg.nl/media/uploads/nieuws/indexering_pleegvergoeding_2012_staatscourant_stcrt-2011-23215.pdf

(5): Meldcode is onbetrouwbaar, door forensisch psycholoog Henry Otgaar: http://fpblog.nl/2012/12/11/de-meldcode/

(6): Mr.H.van Weerd: De Jeugdzorg gaat fout: http://zorgimpact.wordpress.com/2012/02/ en http://zorgimpact.wordpress.com/2012/06/09/jeugdzorg-cultuur-het-prerogatief-om-opvoeders-te-vonnissen/

(7): Ido Weijers: Tekortkomingen bij de uithuisplaatsing: http://www.idoweijers.nl/Bijlage%203.%20Huyer,%20Weyers.pdf

(8): De zaak Yunus – de feiten:
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-zaak-yunus-de-feiten.html

(9): Brandbrieven advocaten: http://demetnu.nl/article_read.php?a=1571en http://peterprinsen.nl/Brandbrief.htm en http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm

(10) De macht van de gezinsvoogd: http://www.youtube.com/watch?v=TSb8ONJrV1c

(11):http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/seizoen_2012/afleveringen/04-11-2012/fragmenten/de_verloren_jeugd_van_remzi_-_opgesloten_tussen_zwakbegaafden

(12):http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl

(13): Pamflet: Alarmbel over het negeren van de hechting van het prenatale en jonge kind ten gunste van schijnhechting aan pleegouders: http://www.stroeckenverdult.be/site/nl/weblogdetail.asp?NewsID=65

(14): Mr. H. van Weerd: Kansen bij de transitie: http://zorgimpact.wordpress.com/2012/11/08/van-vakjes-en-vinkjes-naar-een-zorgpoort-voor-jeugdzorg/