Bij wat een 'vechtscheiding' heet worden soms kinderen ingezet als wapen van een ouder. Meestal, ca. 80%, wordt alles er op gericht om vaders uit het leven van kinderen
Sven Snijer, welbekend hoofdredacteur van 'Jeugdzorg-Darkhorse', schreef er een artikeltje over.
De betreffende rapportage begint halverwege de 44 minuten: bij 22:30.
http://www.rtl.nl/xl/#/u/b919995c-ec37-3a13-af58-f86ff90bcfbd/
Bij uitzondering keek ik afgelopen woensdag een uitzending van het programma ‘Het spijt me’, dat tegenwoordig wordt gepresenteerd door John Williams, bekend van ‘Bonje met de buren’. Ik viel halverwege in het programma en zag een jonge vrouw (meisje) geheel in tranen vertellen over de band met haar vader die ze nooit gehad heeft.
Na de scheiding werd het contact met de vader door haar moeder afgehouden en na een aantal verwikkelingen naderhand, waarbij de dochter en andere kinderen werden gemanipuleerd en tegen hun vader opgezet, was er geen contact meer met hem.
Nu ging het programma niet over
jeugdzorg, maar over de vraag of de nu volwassen dochter, die haar hele leven
een vaderfiguur gemist heeft, misschien toch nog contact met hem zou kunnen
krijgen, ondanks het feit dat ze hem telefonisch voor een aantal lelijke dingen
had uitgemaakt, in feite hiertoe aangezet door haar moeder, die haar opzadelde
met klachten over de alimentatie richting vader. Nu kreeg ik meteen een
jeugdzorggevoel bij deze uitzending, hoewel dat woord nog niet gevallen was.
Dat is waar je automatisch aan denkt, wanneer één van beide partijen (in dit
geval de vader) buiten spel wordt gezet.Nadat de dochter haar verhaal had verteld, gingen ze met het camera-team naar het werk van haar vader en in de kantine vond er een gesprek met hem plaats waarom hij alle drie de kinderen uit zijn eerste huwelijk niet meer zag. En daar kwam de aap uit de mouw. “Vaders zijn in Nederland niet zo goed beschermd als moeders, zeker twintig jaar geleden niet”, aldus vader. Er werden “verhalen verteld die niet op waarheid berusten”. Jeugdzorg was in het spel… Er waren dikke mappen van rechtszaken die aantoonden
dat hij er alles aan had gedaan om zijn kinderen te kunnen zien, maar hij kreeg gewoon de kans niet. Een jeugdzorgklassieker dus.
Nu is de situatie met twintig jaar geleden in die zin veranderd dat jeugdzorg niet
automatisch meer partij kiest voor moeder. Ook de vader kan nu in de ‘gunst’ vallen van Bureau Jeugdzorg, als die zich beter leent voor de strategie die jeugdzorg voor ogen heeft. In dat geval wordt moeder buitengesloten en krijgt zij de behandeling die in het verleden voornamelijk vaders ten deel viel (vandaar de naam van de vereniging Dwaze Vaders). Het lijkt er sterk op dat in veel gevallen vooral de ouder met het meeste verstand en verantwoordelijkheidsgevoel, die goed begrijpt wat het kind nodig heeft, als de te mondige partij naar de smaak van jeugdzorg aan de kant wordt geschoven. Die brengt de inkomsten en de werkgelegenheid in gevaar.
(Of denken ze niet zo ver bij
BJz, en is het de standaard betweterigheid met daarbij het ongemak om met een
ouder te maken te hebben die niet past in het ‘hulpbehoevende’ plaatje - wat
hen aan zichzelf kan doen twijfelen, waardoor ze zo koud en afstandelijk
reageren?)
Het resultaat van de bemoeienis van jeugdzorg, is dat vader te horen krijgt dat hij maar gewoon geen contact meer moet opnemen met zijn kinderen. Hierdoor worden drie kinderen van het contact met hun natuurlijke vader beroofd, omdat jeugdzorg er niet in slaagt, of er niet bij gebaat is de moeder tot rede te brengen en haar te laten inzien dat kinderen gebaat zijn bij het opgroeien in contact met beide ouders. Rust en stabiliteit creëren door het uitsluiten van één van de twee partijen is jeugdzorg-logica. Dat is makkelijker en het geeft hen ook een grotere vinger in de pap.
Dat de vader een vrij normaal persoon is, blijkt uit het feit dat hij daarna opnieuw getrouwd is en ook uit dat huwelijk kinderen heeft. Een gezin dat hij op zeker moment wil beschermen tegen alle ellende die verbonden is aan zijn eerste huwelijk. Hij heeft het emotioneel van zich afgezet en wil er eigenlijk niets meer mee te maken hebben. Toch besluit hij na een uur overdenkingtijd, naar zijn inmiddels volwassen dochter toe te gaan en opnieuw kennis met haar te maken. Naar mijn idee is hij over de streep getrokken door één zin die zijn dochter uitsprak op de videoboodschap: “Ik wil dat mijn vader me leert kennen zoals ik nu ben en niet zoals ik toen was (opgezet tegen haar vader)” De vader zag dat er een kans was om eindelijk een relatie te hebben met zijn dochter die niet door anderen wordt ingevuld.
Het wrange is dat de dochter, die geheel buiten haar eigen schuld om zonder vader moest opgroeien, de schuld op zich nam door via het tv-programma ‘Het spijt me’ te zeggen. Het was dichter bij de waarheid geweest als Bureau jeugdzorg met een bloemetje bij vader was langs gegaan, samen met de rechter, de RvdK, etc. Allemaal
even ‘sorry’ zeggen, voor de kwaliteit van
hulpverlening en de geboden ‘veiligheid’. Een volwassen persoon die geen idee
heeft van haar eigen identiteit, omdat ze niet weet wat waar was of gelogen.
Wie schuldig was, of onschuldig. Wie wel of wie niet wilde meewerken aan een
oplossing, na de op zichzelf al vervelende gebeurtenis van een
echtscheiding. Sven Snijer
Over de uitzending:
Een goed voorbeeld van hoe een verzorgende ouder de ex-partner kan pesten door haar kinderen als wapen te gebruiken en alle omgang te frustreren.
Er wordt vermeld dat de dochter over alimentatie moest bellen van moeder in slachtofferrol, terwijl de vader geen contact mocht maken: BJZ had zelfs dat verboden zonder grond en zonder echt deskundig te helpen, met het oog op de toekomstige belangen van de opgroeiende kinderen.
Hier zien we wat het ouder verstotings-syndroom en het (20 jaar) niet kennen van één beide ouders kan doen met het ‘kind’, dat een groot gemis gaat voelen en bij het alsnog contact willen leggen grote problemen ondervindt.
En voor de ouder (vader) die het pesten beu geworden de bloedband maar in de vriescel heeft gezet om er emotioneel niet aan onderdoor te gaan en zijn nieuwe relatie te beveiligen.
Door de lange tijd van "niet-kennen" is er vervreemding, en zonder deskundige hulp is contact met alle verwachtingen en dromen, die uiteraard niet reëel zullen zijn, een hele opgave.
Het is vreemd dat jeugdzorg hieraan indirect heeft meegewerkt, de scheldcontacten, de bedreigingen en beschuldigingen, het stalken en de nieuwe relatie op het spel zetten......Jeugdzorg of Raad roepen nimmer een ouder tot de orde wegens het gewoonweg beschadigen van kinderen in dergelijke situaties. Het is immers al lang bekend dat 85 % van de kinderen er jarenlang onder lijdt om een ouder te missen. Dit 'lijden' kan vaak tot boven de 50 jr of langer doorwerken.
Het is vreemd dat jeugdzorg dit naar de rechter als 'veilig' benoemd. Het is verre van veilig voor de opgroeiende!
Het mag opmerkelijk genoemd worden dat jeugdzorg hier zo slecht oog voor heeft, en rechters in zaken van omgangsfrustratie zo slecht en in feite ondeskundig informeert.
Een recenter voorbeeld van een kind in vechtscheiding ziet u in deze YouTube; een vader brengt zijn kinderen terug na omgangsweekend, en een kind wil ABSOLUUT NIET terug naar moeder…. Zie hoe het afloopt, vooral de politie er bij halen en wat de politie uiteindelijk zegt…!
Wanneer komt men eens tot de simpele inzichten:
'Een kind heeft TWEE OUDERS punt'!
'Ouders dienen elkaar te respecteren' en
'Beide ouders moeten ZORGEN'!
Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
Nico Mul
Jeugdzorgdarkhorse2013@gmail.com
Nu is de situatie met twintig jaar geleden in die zin veranderd dat jeugdzorg niet automatisch meer partij kiest voor moeder. Ook de vader kan nu in de ‘gunst’ vallen van Bureau Jeugdzorg, als die zich beter leent voor de strategie die jeugdzorg voor ogen heeft. In dat geval wordt moeder buitengesloten en krijgt zij de behandeling die in het verleden voornamelijk vaders ten deel viel (vandaar de naam van de vereniging Dwaze Vaders). Het lijkt er sterk op dat in veel gevallen vooral de ouder met het meeste verstand en verantwoordelijkheidsgevoel, die goed begrijpt wat het kind nodig heeft, als de te mondige partij naar de smaak van jeugdzorg aan de kant wordt geschoven. Die brengt de inkomsten en de werkgelegenheid in gevaar.
BeantwoordenVerwijderen(Of denken ze niet zo ver bij BJz, en is het de standaard betweterigheid met daarbij het ongemak om met een ouder te maken te hebben die niet past in het ‘hulpbehoevende’ plaatje - wat hen aan zichzelf kan doen twijfelen, waardoor ze zo koud en afstandelijk reageren?)
en in deze situatie zit ik nu als moeder, het gebeurt dus echt!
Heel herkenbaar! Mijn ex liegt de heleboel bij elkaar, vooral over mijn "vermeende" persoonlijkheidsstoornissen en verslavingen. Waar ik beide geen last van heb. Vader haalt me door het slijk, met als enig doel geen kinderalimentatie te betalen. Hij is vooral bang dat hij dan de hypotheek niet meer kan betalen. Mijn zoon wordt tegen me opgezet en verteld dat ik hem niet wil zien. Ook in de rechtbank wordt niet aan waarheidsvinding gedaan. Ik heb van mijn advocaat begrepen dat de rechtbank ervan uit gaat dat iemand de waarheid spreekt. Ik mag me niet eens verweren. Ik kom uit een huiselijk geweld situatie en maak me ernstig zorgen om mijn zoon. En nee ik ben niet 1 van die moeders die het kind bij vader probeer te vervreemden. Ik ben een integer mens en goud eerlijk. Helaas kom je daar in deze maatschappij niet ver mee.
VerwijderenHet Europees Verdrag van de Rechten voor de Mens uit 1950 heeft de omgang van kinderen met ouders als een mensenrecht omschreven. Dat geldt sindsdien voor alle ouders en voor alle kinderen, onafhankelijk van hun juridische positie, dus ook voor wat vroeger "onwettige" en "overspelige" kinderen heetten, ook voor uit het gezag ontzette en ontheven ouders en voor alle ouders zonder gezag, en "zelfs" voor gescheiden ouders. In Nederland is dat erg langzaam doorgedrongen. De Nederlandse wetgever heeft, na herhaaldelijk aandringen, ja bevelen, uit Europa, pas in 1990 het recht op omgang van kind en ouders uitdrukkelijk in de wet vastgelegd. Ook overeenkomsten tussen de ouders strekken tot wet en kunnen niet eenzijdig worden ontbonden. Maar zoals de Duitse dichter Heine schreef: in Nederland gebeurt alles honderd jaar later. Er zijn verzorgende ouders, meestal moeders, die na scheiding de omgang met de vader "stopzetten". Er zijn raden en rechters, niet allemaal, die dit laten gebeuren, ook als vader een beroep op hen doet. Wat is voor kind en ouders de zin van een beroep op de rechter als er niet wordt ingegrepen. In feite worden moeders overtredingen gehonoreerd en honorering van gedrag, dat hebben we bij Skinner al geleerd, leidt tot herhaling van het gedrag.
BeantwoordenVerwijderenOndanks de oudervervreemding die Gardner in zijn klinische praktijk waarneemt, stelt hij dat het kind psychological bonds with both parents behoudt. Een band die pas sterft als het kind zelf doodgaat. Een belangrijke opmerking. Het kan betekenen dat kind en ouder de relatie herstellen.
Er zijn kinderen die op oudere leeftijd, soms op advies van hun therapeut, naar het graf van een ouder gaan en hem of haar dan “de” waarheid zeggen. Het betekent in ieder geval dat moeder er belang bij heeft tot de werkelijkheid terug te keren. En dat justitie haar verplicht volgens wet en mensenrecht te handelen.
Het nogal partijdige rapport van de raad voor de kinderbescherming kon niet anders dan concluderen: ‘Er bestaan geen contra-indicaties voor omgang met vader.’ Niettemin wees de raad omgang af! De ouders, vond de raad, moeten maar eens terugkomen als ze een betere communicatie hebben. Het betekent dat de onwillige ouder slechts hoeft te zorgen voor een slechte communicatie en dan het recht aan haar zijde vindt! De voormalig advocaat-generaal bij de Hoge Raad Prof. Jan Leyten bracht in zulke gevallen het volgende rechtsadagium in herinnering: Men kan geen recht ontlenen aan eigen slechtheid.
(uit) Peter Hoefnagels, emeritus hoogleraar familie- en jeugdrecht en mediator te Vorden. 20-1-2004
* Met andere woorden, met de huidige werkwijze lokt de overheid zelf oudervervreemding en vechtscheidingen uit.
Hallo Anoniem
BeantwoordenVerwijderenJe bent helaas niet de enige moeder. Ook ik kwam uit een situatie van huiselijk geweld/verslaving ed. Helaas trof ik ook hele verkeerde gezinsvoogden.. Die me later zelf een abortus probeerde af te dwingen. Dit is niet gelukt en de kinderen uit mijn huidige relatie wonen gelukkig prima bij mij en mijn huidige patner. Geen enkel probleem geen ots niets.
Mijn oudste 2 kinderen zie ik niet meer. En moet op allelei onmogelijke manieren bewijzen dat ik geen ""monster"" ben. En ik ben er naar 5 jaar wel achter dat dat onmogelijk is met BJZ.
Een aantal opmerkingen van gezinsvoogden:
Waarom zou je ex liegen hij heeft de kinderen toch al! euh betekend dat als wij verschillende verhalen hebben jij van dit standpunt uitgaat. Hierop kreeg ik een volmondige JA.
Andere gezinsvoogd: Het doet er niet toe wat de waarheid is het gaat er om hoe de kinderen het ervaren. Of terwijl als vader de gv verteld dat de kinderen ervaren dat ze bv geslagen worden dan is dat de waarheid.
Dezelfde gezinsvoogd kon wel melden nadat ze een melding bij het AMK had gedaan dat ons gezin ZEER veilig was. Helaas mocht ik wel de oudste 2 kinderen niet zien. Ondanks dat een omgangsregeling vast gesteld is bij de rechtbank.
Ook zo'n mooi mailtje dat ik in mijn bezit heb een organistatie die de omgangsbegeleiding deed waar vader nauwelijks aan mee wou werken, past het verslag, of terwijl dat vader erg moeizaam meerwerkte dreigde te worden verwijdert dat ouders samen niet wilde.. Toen ik vroeg waarom deze aanpassing werd gedaan kwam het geweldige antwoord, om de situatie niet verder te laten escaleren.. EUHHHHH
Finacieel is het allemaal niet te behappen, advocaten kosten een vermogen, en mijn ervaring bij de rechtbank dat wat BJZ zegt de waarheid is.. OF terwijl ben er ondertussen ook moedeloos van geworden....
Mijn hoop is dat ooit de waarheid in de rechtbank moet worden gesproken, en politie aangifte aanneemt van valsheid in geschrifte en liegen in de rechtbank... Tot die tijd ben ik bang dat ik geen tot zeer weinig contact zou hebben, en dat als er contact is dit zo weer verdwijnt als vader het niet zint...
Waar ergens kan ik hulp krijgen voor mijn vriend. Het hele verhaal wat er staat is heel herkenbaar. Moeder laat zelfs de kinderen liegen om niet naar hun vader te hoeven van haar en als mijn vriend zijn zoon zelf spreekt wil hij wel.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zo dringend hulp nodig zij gebruikt de kinderen als machtsmiddel waarschijnlijk voor de allimitatie die mijn vriend niet kan betalen na alle schuld die ze hem heeft achter gelaten HELP HELP HELP hij mag zijn kinderen niet zien!
ja dat is nog steeds heel moeilijk als vader, moeder staat altijd met 10 -0 voor ook al liegt ze en bedriegt ze de hele bende. Met dank aan jeugdzorg gelderland die meegaat met een moeder die de kinderen gebruikt als strijd met de vader. Heel triest dit maar je doet er weinig aan. zolang ze niet aan waarheidsbevindingen doen blijft dat zo, ook al krijg je gelijk van de rechter zal jeugdzorg ( voogd) nog steeds volhouden dat ze het juiste doen anders vallen ze door de mand met hun leugens. Kritiek mag je niet delen want dan pakken je ze nog harder aan, door middel van dingen verzinnen en het kan allemaal want deze instantie is door en door ziek en onpedagogisch.
VerwijderenDe beste oplossing is gesprek/ 'redelijkheid en overleg' en daarbij er van uitgaan at geen enkel kind vergt oom scheiding van zijn of haar ouders. Structurele hulp is er in feite niet en BJZ staat vaak zeer partijdig aan de kant van een ouder. Weel zou het ultieme middel 'omgang met sancties zoals dwangsom of gijzeling kunnen zijn, maar dit is vaak ook een bekende wassen neus: dwangsommen zijn oninbaar en gijzeling van een moeder doet men vaak niet omdat 'moeders onmisbaar'.... zijn of andere partijdige regel in het voordeel van moeders....
BeantwoordenVerwijderenHet is te hopen dat iemand beide partijen tot gesprek kan brengen: altijd beter voor de kinderen!