Door Drs. N.J.M.Mul (ouder-ondersteuner in Jz-Kb zaken) op
Geachte heer Gerritsen,
Ook in deze column zegt u in feite: 'alleen de jeugdhulp van BJZ is goed, de andere hulp is ontoereikend'. U gaat prat op de hulp die uitgezocht wordt door BJZ en de gemeenten. U negeert gewoon alle wetenschappers die in menig onderzoek hebben aangetoond dat het beste wat BJZ zou kunnen doen voor het welzijn van kinderen is zichzelf opdoeken, immers: het merendeel van de 'hulp' (72 %) is namelijk ineffectief en zelfs schadelijk voor kinderen..
U schijnt nog steeds niet te begrijpen dat de basis van hulpverlening vertrouwen is. De 'hulpverlener' die alleen en uitsluitend aast op ouders vernederen, aan de kant zetten en vooral hun kinderen middels uit huis plaatsen voor het leven beschadigen geniet geen enkel vertrouwen of respect, TERECHT!
Ouders ontvluchten Nederland
Ouders ontvluchten ons land, in het Europees Parlement werd Nederland aangeklaagd en kreeg er gigantisch van langs van andere parlementariërs.. http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/02/de-hoorzitting-van-ilja-op-20-februari.html
(Ik was er zelf getuige van: zéér de moeite waard om eens mee te maken....)
Bij de gigantische miskleunen van BJZ die tot gezinsdrama's leidden, komt u op TV vertellen hoe goed BJZ is en kinderen in scheiding een 'time out' nodig hebben, waarbij u doelt op UHP, de kennis van het feit dat een kind gewoonweg niet als wapen dient te fungeren en respect voor de zorgtaak van BEIDE ouders, ook na scheiding, dat komt niet in u op, terwijl daar literatuur genoeg over is... U als BJZ zal de kinderen ook schaamteloos in blijven zetten namens een van de ouders....
Standbeeld
Heer Gerritsen, u weet dat ik een actie voor uw standbeeld begonnen ben...Ik beloofde het zelf te onthullen na thuisplaatsing, desnoods met JUISTE HULP THUIS van het laatste UHP kind... Misschien verwachtte uw het al, maar er is géén cent binnen gekomen voor uw standbeeld en ik heb géén enkele reactie gezien in de geest van 'BJAA levert toch zo'n geweldige hulp'... en 'meneer Mul, u heeft ongelijk, BJAA is dát wat ouders willen voor hun kinderen', vooral de aasgier/ kinderrover die nu 'ouderkind-adviseur' of 'generalist.' of welke titel dan ook bij u gaat krijgen.... Ik zal op mijn beurt door blijven gaan om ouders te adviseren die O-K adviseur de deur te wijzen, en een schop achter hun... voor de generalist van BJAA... Ouders verdienen RESPECT, zo lang dat niet kan, houdt het op.!
Van realisme zou getuigen als u op zijn minst één keer kritieken van ouders over respect, waarheidsvinding, juist dossiers en diagnostiek enz serieus zou nemen. Ik hoop in uw volgende columns iets van een spoor van realisme aan te treffen. Kijkt u eens naar het rapport van de Commissie Samson: 'seksueel misbruik structureel aanwezig in de jeugdzorg' en 3x zo veel mishandeling....FANTASTISCH toch?!
U sterkte wensend en hoop dat u eens realistischer wordt...
Nico Mul
Door Docent beroepsonderwijs Amsterdam op
De LVB-doelgroep is de nieuwe melkkoe binnen de jeugdhulpverlening. Tegenwoordig is iedereen maar zwakbegaafd, maar liefst een op de acht (!) mensen in Amsterdam zou daaraan leiden.
Zo zielig, zeggen de 'deskundigen' die ons dit willen doen geloven. Die mensen zien er heel normaal uit en doen ook normaal maar ze zijn in wezen zo dom dat ze hulp nodig hebben. Er zijn zelfs plannen om iedereen met MAVO en minder op het politiebureau al te testen op hun IQ, als ze worden opgepakt.....
Maar, als één op de acht zogenaamd abnormaal is, dan is dat wellicht dus gewoon normaal. Er zijn nu eenmaal menen met een lager IQ, maar dat maakt niet dat ze zomaar zwakbegaafd (Licht Verstandelijk Beperkt - LVB) zijn.
Ik heb duizenden leerlingen in de klassen gehad die ver onder MAVO-niveau zaten en slechts enkele keren het idee gehad dat het om zwakbegaafdheid ging. De rest bestond uit hele normale kinderen die prima mee kunnen komen in de maatschappij maar, niet zo goed mee kunnen komen door school.
Vaak door sociaal/maatschappelijke problematiek die er ook de reden van is dat ze niet zo goed opletten, aandachtsproblemen hebben. DAT is overigens ook een bekend gevolg van kindermishandeling (hechtingsproblematiek)
Zo zielig, zeggen de 'deskundigen' die ons dit willen doen geloven. Die mensen zien er heel normaal uit en doen ook normaal maar ze zijn in wezen zo dom dat ze hulp nodig hebben. Er zijn zelfs plannen om iedereen met MAVO en minder op het politiebureau al te testen op hun IQ, als ze worden opgepakt.....
Maar, als één op de acht zogenaamd abnormaal is, dan is dat wellicht dus gewoon normaal. Er zijn nu eenmaal menen met een lager IQ, maar dat maakt niet dat ze zomaar zwakbegaafd (Licht Verstandelijk Beperkt - LVB) zijn.
Ik heb duizenden leerlingen in de klassen gehad die ver onder MAVO-niveau zaten en slechts enkele keren het idee gehad dat het om zwakbegaafdheid ging. De rest bestond uit hele normale kinderen die prima mee kunnen komen in de maatschappij maar, niet zo goed mee kunnen komen door school.
Vaak door sociaal/maatschappelijke problematiek die er ook de reden van is dat ze niet zo goed opletten, aandachtsproblemen hebben. DAT is overigens ook een bekend gevolg van kindermishandeling (hechtingsproblematiek)
Niet zwakbegaafd
Gaan we nu er in Nederland massaal toe over om ruim tien procent van de bevolking incompetent te verklaren, geen volwaardige burgers? Doen alsof ze zwakbegaafd zijn?! Mijn collega's en ik zijn ervan overtuigd dat onze leerlingen in overgrote meerderheid niet zwakbegaafd zijn maar, normale jongeren.
Soms zit er een leerling tussen die wel zwakbegaafd lijkt, maar dat zie je dan wel degelijk. Vaak zijn die leerlingen traag, zeer aanhankelijk maar, ze verdwalen onderweg en lopen in zeven sloten. Dat komt heel af en toe voor. Het is daarom bijna misdadig om te zeggen dat er zoveel LVB-problematiek is die dringend onderkend moet worden.
En dat terwijl Amsterdam bezuinigt op mantelzorg? Waar is Amsterdam toch mee bezig? Hou eens op met die onzin over dat er zoveel zwakbegaafde mensen zouden zijn die hulpbehoevend zijn. Dat zijn alleen maar praatjes om geld aan die hulpverlening te verdienen. Bovendien zijn er in de LVB ontzettend veel misstanden omdat ze zogenaamd toch gek zijn en niks snappen.
Soms zit er een leerling tussen die wel zwakbegaafd lijkt, maar dat zie je dan wel degelijk. Vaak zijn die leerlingen traag, zeer aanhankelijk maar, ze verdwalen onderweg en lopen in zeven sloten. Dat komt heel af en toe voor. Het is daarom bijna misdadig om te zeggen dat er zoveel LVB-problematiek is die dringend onderkend moet worden.
En dat terwijl Amsterdam bezuinigt op mantelzorg? Waar is Amsterdam toch mee bezig? Hou eens op met die onzin over dat er zoveel zwakbegaafde mensen zouden zijn die hulpbehoevend zijn. Dat zijn alleen maar praatjes om geld aan die hulpverlening te verdienen. Bovendien zijn er in de LVB ontzettend veel misstanden omdat ze zogenaamd toch gek zijn en niks snappen.
Gezinsvoogden met minimale opleiding
Ook is het waar dat gezinsvoogden met uiterst minimale opleidingen tegenwoordig ouders en kinderen aan de lopende band beschuldigen van zwakbegaafdheid. Zelfs soms hoog opgeleide ouders, het is werkelijk niet te geloven. Maar wij zien het ook op school, ongelooflijk hoe men maar etiketten uitdeelt zonder enige deskundigheid en met nauwelijks opleiding. Precies zoals Joost Langezwaal ook opmerkt.
Ook is het waar dat gezinsvoogden met uiterst minimale opleidingen tegenwoordig ouders en kinderen aan de lopende band beschuldigen van zwakbegaafdheid. Zelfs soms hoog opgeleide ouders, het is werkelijk niet te geloven. Maar wij zien het ook op school, ongelooflijk hoe men maar etiketten uitdeelt zonder enige deskundigheid en met nauwelijks opleiding. Precies zoals Joost Langezwaal ook opmerkt.
http://www.rekenkamer.amsterdam.nl/afgerond-onde …
Fata Morgana’s
Het wordt zo vaak in de reacties gezegd, Gerritsen verteld dingen die niet waar zijn en spiegelt fata morgana's voor van een betere jeugdzorg en minder geld.. Maar in werkelijkheid staat hij voor de tweede keer in vier jaar onder verscherpte aandacht van de Inspectie en wordt de Amsterdamse jeugdzorg duurder.
En nu blijkt ook weer uit dit rapport van de Rekenkamer dat er niets van deze columns klopt. Gemeenten doen er daarom erg goed aan Amsterdam NIET als voorbeeld te nemen. De gemeente Amsterdam krijgt er ook van langs, die zijn ook helemaal niet gericht op resultaten en verbeteringen. Maar letten alleen maar op mooie praatjes en zoals iedereen weet: dat kan Gerritsen wel. (understatement)
Misleidend verhaal
Dan over de samenwerkingen met de genoemde instanties. Spirit doet het helemaal niet heel goed met pleegzorg, het gaat om veelal om commerciële peperdure pleeggezinnen die nu sterk in opkomst zijn. Dus ook dat is een misleidend verhaal want het gaat helemaal niet om echte pleegouders zoals de lezer denkt.
De samenwerkingen met Accare en Molendrift betreffen kartelvorming. Gemeenten lijken nog niet door te hebben dat een gezin een plan daarop neer komt. Immers de samenwerking bestaat uit organisaties die met elkaar om tafel gaan zitten en de cliënt zo veel mogelijk hulp verkopen (want elke organisatie wil omzet.)
Doordat ze daar nu samen afspraken over maken en elke organisatie zo aan zijn trekken komt, is er samenwerking mogelijk. Met andere woorden: als geen van die organisaties maar klanten verliest wil men samenwerken maar anders niet.
Een gezin een plan maakt de jeugdzorg dus uiteraard duurder, dat zal elke econoom bevestigen. Zet aanbieders met elkaar om tafel, laat hen ongelimiteerd hulp mogen verkopen en daar zelf over beslissen (immers als de cliënt niet mee doet met de vrijwillige hulp komt er een OTS of UHP)
Natuurlijk stijgen de kosten daardoor explosief. Heel vreemd dat dit aspect van 'een gezin een plan' nog geen aandacht heeft gekregen bij de transitie. Zit iedereen te slapen?
Dan over de samenwerkingen met de genoemde instanties. Spirit doet het helemaal niet heel goed met pleegzorg, het gaat om veelal om commerciële peperdure pleeggezinnen die nu sterk in opkomst zijn. Dus ook dat is een misleidend verhaal want het gaat helemaal niet om echte pleegouders zoals de lezer denkt.
De samenwerkingen met Accare en Molendrift betreffen kartelvorming. Gemeenten lijken nog niet door te hebben dat een gezin een plan daarop neer komt. Immers de samenwerking bestaat uit organisaties die met elkaar om tafel gaan zitten en de cliënt zo veel mogelijk hulp verkopen (want elke organisatie wil omzet.)
Doordat ze daar nu samen afspraken over maken en elke organisatie zo aan zijn trekken komt, is er samenwerking mogelijk. Met andere woorden: als geen van die organisaties maar klanten verliest wil men samenwerken maar anders niet.
Een gezin een plan maakt de jeugdzorg dus uiteraard duurder, dat zal elke econoom bevestigen. Zet aanbieders met elkaar om tafel, laat hen ongelimiteerd hulp mogen verkopen en daar zelf over beslissen (immers als de cliënt niet mee doet met de vrijwillige hulp komt er een OTS of UHP)
Natuurlijk stijgen de kosten daardoor explosief. Heel vreemd dat dit aspect van 'een gezin een plan' nog geen aandacht heeft gekregen bij de transitie. Zit iedereen te slapen?
Door Joost Langezwaal op
Deze column toont opnieuw de gebreken in het gebabbel van Gerritsen.
Er zou sprake zijn van een andere manier van werken door Bureau Jeugdzorg. In werkelijkheid betreft dit het anders organiseren van het bestaande aanbod: de voormalige gezinsvoogd wordt straks ingezet als ouder- en kindadviseur, maar nu zonder rechterlijke machtiging, en deze zal zich uitermate vrijpostig en bemoeiziek gaan opstellen gezien de voorliggende beleidsdocumenten zoals het Koersbesluit Om het kind. Vooral meer zorgmijders zijn zo logischerwijs te verwachten.
Er zal volgens Gerritsen een eenduidige regierol voor gemeenten komen, waar echter in werkelijkheid de gemeenten vooral de provincies gaan vervangen als doorgeefluik voor de miljarden die vanuit s Rijkskas naar de jeugdzorgindustrie vloeien.
Er zou sprake zijn van een andere manier van werken door Bureau Jeugdzorg. In werkelijkheid betreft dit het anders organiseren van het bestaande aanbod: de voormalige gezinsvoogd wordt straks ingezet als ouder- en kindadviseur, maar nu zonder rechterlijke machtiging, en deze zal zich uitermate vrijpostig en bemoeiziek gaan opstellen gezien de voorliggende beleidsdocumenten zoals het Koersbesluit Om het kind. Vooral meer zorgmijders zijn zo logischerwijs te verwachten.
Er zal volgens Gerritsen een eenduidige regierol voor gemeenten komen, waar echter in werkelijkheid de gemeenten vooral de provincies gaan vervangen als doorgeefluik voor de miljarden die vanuit s Rijkskas naar de jeugdzorgindustrie vloeien.
Onbeholpen poging van Gerritsen
De gemeenten hebben vooralsnog de handen vol aan het bevatten van de schijn die al zo lang wordt opgehouden, laat staan dat de gemeenten al inzicht beginnen te krijgen in de werkelijke gang van zaken en de gebreken eraan. Gerritsen noemt wel een aantal kritiekpunten, maar het lijkt vooral te gaan om een onbeholpen poging om de critici het gras voor de voeten weg te maaien:
- Het is namelijk zo dat de wijze waarop het huidige jeugdzorgaanbod is georganiseerd voor een deel haar eigen dwangproblematiek oproept.
- Niet passend jeugdzorgaanbod leidt in essentie tot onnodige faalervaringen en kan jeugdzorgproblematiek onnodig verergeren.
- Dat leidt vervolgens weer tot verlies van zelfvertrouwen, frustratie en weerstand tegen instanties.
- Zorgmijdend gedrag zit dan niet in eerste instantie in de cliënten zelf, maar wordt geproduceerd door het disfunctionele systeem waarin kwetsbare gezinnen terecht komen.
- Versnipperd zorgaanbod stuurt gezinnen van het kastje naar de muur en zadelt kwetsbare gezinnen met problemen op verschillende domeinen met nog een extra probleem op.
- Onvoldoende diepgaande diagnostiek in vroegtijdig stadium (vanwege het feit dat de jeugdpsychiatrie vanwege de DBC-financieringsystematiek alleen participeert als ze zeker weten dat ze de cliënt vervolgens ook mogen/moeten behandelen) leidt tot het te laat inzetten van passende behandeling.
Jarenlang geterroriseerd door Jeugdzorg
Gerritsen suggereert de essentie van wat er werkelijk aan schort te begrijpen, maar hij verzuimt te vermelden dat vele duizenden gezinnen ten onrechte worden ontwricht op basis van onjuiste vermoedens en valse beschuldigingen, waardoor kinderen en ouders waar niets op aan te merken is, behalve de gebruikelijke frictie die elke gezinssituatie met opgroeiende kinderen kent, en waar jeugdzorg niets te zoeken heeft, jarenlang worden geterroriseerd door onvoldoende opgeleide maatschappelijk werkers.
En passant krijgt de DBC-systematiek van Gerritsen de schuld van het niet tijdig inzetten van valide diagnostiek, terwijl jeugdzorg NB zelf bevoegd is om een indicatiebesluit op te stellen waarmee die diagnostiek kan worden verkregen (art. 3 lid 3 Wjz). Mijn oma zaliger zei altijd: Goed liegen is het moeilijkste wat er is. Gerritsen demonstreert aldus dat mijn oma een wijze vrouw was.
De gemeenten hebben vooralsnog de handen vol aan het bevatten van de schijn die al zo lang wordt opgehouden, laat staan dat de gemeenten al inzicht beginnen te krijgen in de werkelijke gang van zaken en de gebreken eraan. Gerritsen noemt wel een aantal kritiekpunten, maar het lijkt vooral te gaan om een onbeholpen poging om de critici het gras voor de voeten weg te maaien:
- Het is namelijk zo dat de wijze waarop het huidige jeugdzorgaanbod is georganiseerd voor een deel haar eigen dwangproblematiek oproept.
- Niet passend jeugdzorgaanbod leidt in essentie tot onnodige faalervaringen en kan jeugdzorgproblematiek onnodig verergeren.
- Dat leidt vervolgens weer tot verlies van zelfvertrouwen, frustratie en weerstand tegen instanties.
- Zorgmijdend gedrag zit dan niet in eerste instantie in de cliënten zelf, maar wordt geproduceerd door het disfunctionele systeem waarin kwetsbare gezinnen terecht komen.
- Versnipperd zorgaanbod stuurt gezinnen van het kastje naar de muur en zadelt kwetsbare gezinnen met problemen op verschillende domeinen met nog een extra probleem op.
- Onvoldoende diepgaande diagnostiek in vroegtijdig stadium (vanwege het feit dat de jeugdpsychiatrie vanwege de DBC-financieringsystematiek alleen participeert als ze zeker weten dat ze de cliënt vervolgens ook mogen/moeten behandelen) leidt tot het te laat inzetten van passende behandeling.
Jarenlang geterroriseerd door Jeugdzorg
Gerritsen suggereert de essentie van wat er werkelijk aan schort te begrijpen, maar hij verzuimt te vermelden dat vele duizenden gezinnen ten onrechte worden ontwricht op basis van onjuiste vermoedens en valse beschuldigingen, waardoor kinderen en ouders waar niets op aan te merken is, behalve de gebruikelijke frictie die elke gezinssituatie met opgroeiende kinderen kent, en waar jeugdzorg niets te zoeken heeft, jarenlang worden geterroriseerd door onvoldoende opgeleide maatschappelijk werkers.
En passant krijgt de DBC-systematiek van Gerritsen de schuld van het niet tijdig inzetten van valide diagnostiek, terwijl jeugdzorg NB zelf bevoegd is om een indicatiebesluit op te stellen waarmee die diagnostiek kan worden verkregen (art. 3 lid 3 Wjz). Mijn oma zaliger zei altijd: Goed liegen is het moeilijkste wat er is. Gerritsen demonstreert aldus dat mijn oma een wijze vrouw was.
LVB-problematiek
Volgens Gerritsen begint men pas met intake en behandelen als de situatie is geëscaleerd in een crisis, en veel te laat signaleren van LVB-problematiek sorteert gezinnen voor op mislukte trajecten als gevolg van het stellen van onrealistische eisen.
Gerritsen vergeet hier te melden dat veelal jeugdzorg zelf situaties in een crisis laat ontaarden, zoals onlangs helaas weer eens is gebleken. Het zogenaamd te laat signaleren van LVB-problematiek suggereert dat er - meestal - sprake zou zijn van LVB-problematiek, terwijl niet zelden ouders een hoger niveau hebben dan de gezinsvoogden van jeugdzorg.
Volgens Gerritsen begint men pas met intake en behandelen als de situatie is geëscaleerd in een crisis, en veel te laat signaleren van LVB-problematiek sorteert gezinnen voor op mislukte trajecten als gevolg van het stellen van onrealistische eisen.
Gerritsen vergeet hier te melden dat veelal jeugdzorg zelf situaties in een crisis laat ontaarden, zoals onlangs helaas weer eens is gebleken. Het zogenaamd te laat signaleren van LVB-problematiek suggereert dat er - meestal - sprake zou zijn van LVB-problematiek, terwijl niet zelden ouders een hoger niveau hebben dan de gezinsvoogden van jeugdzorg.
Planet of the Apes
Feitelijk hebben veel ten onrechte beschuldigde ouders blijkbaar te dealen met LVB-problematiek bij gezinsvoogden, (jeugdzorg-)bestuurders en politici. De gevolgen van de onderwijsideologen van de jaren 90 lijken een rol te spelen: aandacht voor feiten, taalbeheersing, logisch redeneren en analyseren is vervangen door samenwerken, communiceren en als je het maar probeert is het goed.
Gebrekkig optreden van de overheid
Gezien de voorliggende regelgeving en jurisprudentie is de situatie bij wetgevingsjuristen en jeugdrechters al niet veel beter. Gezien het uiterst gebrekkige optreden van de overheid moet er ongemerkt nog heel wat beschaving onder burgers bestaan, anders zouden er m.i. heel wat meer geweldsincidenten zijn in en rond de Nederlandse zogenaamde jeugdzorg.
Voorts zou er een tekort aan pleeggezinnen zijn. Bij BJAA zelf en in Zeeland is in 2012 gebleken dat het aantal UHP met tenminste 20 - 50% naar beneden kan als er echte hulp wordt geboden in de thuissituatie, en als er beter wordt gekeken of er überhaupt wel bemoeienis van jeugdzorg nodig is, zodat de herinvoering van het NBV (normaal boeren verstand) wel eens zou kunnen betekenen dat er een groot overschot aan pleeggezinnen bestaat.
Voorts zou er een tekort aan pleeggezinnen zijn. Bij BJAA zelf en in Zeeland is in 2012 gebleken dat het aantal UHP met tenminste 20 - 50% naar beneden kan als er echte hulp wordt geboden in de thuissituatie, en als er beter wordt gekeken of er überhaupt wel bemoeienis van jeugdzorg nodig is, zodat de herinvoering van het NBV (normaal boeren verstand) wel eens zou kunnen betekenen dat er een groot overschot aan pleeggezinnen bestaat.
Misselijkmakende stemmingmakerij
Gerritsen: ''Ik heb het vaker gezegd en geschreven: het huidige jeugdzorgsysteem is een ziek systeem dat goedwillende jeugdzorgprofessionals, jeugdzorginstellingen en onmachtige jeugdzorgcliënten in een verlammende houdgreep houdt''.
Gerritsen: ''Ik heb het vaker gezegd en geschreven: het huidige jeugdzorgsysteem is een ziek systeem dat goedwillende jeugdzorgprofessionals, jeugdzorginstellingen en onmachtige jeugdzorgcliënten in een verlammende houdgreep houdt''.
Natuurlijk suggereert Gerritsen en passant weer even dat alle ouders waar jeugdzorg de aandacht op richt onmachtig zijn, waarmee in feite sprake is van misselijkmakende stemmingmakerij ten koste van veelal welwillende ouders die gewoon het beste willen voor hun kinderen, maar die geen jeugdzorgterreur willen in plaats van echte hulp.
Gerritsen breekt ook nog even een lans voor de toekomstige werkgelegenheid van zijn medewerkers: ''Ook de beweging richting meer particuliere pleeggezinnen/gezinshuizen biedt perspectief op vergroting van het aanbod. Het huis hoeft niet meer gebouwd te worden en de pleegouders zijn veelal voormalig jeugdzorgmedewerkers met veel ervaring''.
Yunus
Doelt Gerritsen hier o.m. op de pleegmoeders van Yunus, die net als vele anderen nog steeds in strijd met de wet en mensenrechtenverdragen wordt gevangen gehouden in het pleeggezin, van welke pleegmoeders er naar verluidt een bij jeugdzorg Haaglanden werkzaam is of was? http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/05/jeugdzorg-neemt-wantrouwen-niet-weg.html
Gerritsen levert in elk geval met zijn schijnbewegingen een belangrijke bijdrage aan het in stand houden van het probleem. Simpelweg, omdat gezinnen niet snel en in één keer goed worden geholpen en daardoor steeds weer zullen neigen naar het aangaan van de strijd en het mijden van zorg.
Door Groep Hop (lijsttrekker Groep Hop) op
Heeft meneer Gerritsen soms aandelen in de club Spirit?
Al sinds jaar en dag geeft Groep Hop aan het Comden model onmiddellijk in te voeren, omdat dit de uithuisplaatsingen en OTS en in Nederland tot nihil kunnen laten reduceren waarbij recidive nihil is en de gezinnen de juiste hulp krijgen aangeboden.
Al sinds jaar en dag geeft Groep Hop aan het Comden model onmiddellijk in te voeren, omdat dit de uithuisplaatsingen en OTS en in Nederland tot nihil kunnen laten reduceren waarbij recidive nihil is en de gezinnen de juiste hulp krijgen aangeboden.
Leuk al deze regionale initiatieven, maar dat werkt ook niet. Landelijk invoeren en per omgaande omdat je dan alle misstanden voor zowel jeugdzorg als de ouders als het kind in een keer aanpakt.
Verbeter de jeugdzorg begin bij de jeugdzorg. Nu dit verrotte systeem door blijft etteren, zal het nimmer dat brengen wat men wil bereiken.
Groep Hop pleit voor de bezem en een werkend systeem ipv het Hollandse Roomser als de Paus beleid, waar ondeskundigen het je gaan vertellen op straffe van het niet meer zien van je kind.
Verbeter de jeugdzorg begin bij de jeugdzorg. Nu dit verrotte systeem door blijft etteren, zal het nimmer dat brengen wat men wil bereiken.
Groep Hop pleit voor de bezem en een werkend systeem ipv het Hollandse Roomser als de Paus beleid, waar ondeskundigen het je gaan vertellen op straffe van het niet meer zien van je kind.
Niet meewerken, dan je kind het huis uit om jou te dwingen mee te werken. (Spirit, WSG, SBJG, Bjz etc)
Door Ada Busman (auteur "Ik zal nooit meer stout zijn") op
Hr. Gerritsen, wilt u, na al uw mooie praatjes, eindelijk eens echt weten hoe (groot)ouders, jeugdzorg/wsg ervaren en hoe onbekwaam de gezinsvoogden te werk gaan, kijk u dan eens bij http://www.uitgeverijeigenboek.nl/index.php?acti … naar ware verhalen over machtsmisbruik en disfunctionering.
Door DM (Ouder) op
Vrijwillige hulpverlening?
Als ik goed begrijp is de "vrijwillige" hulpverlening van Gerritsen geen vrijwillige hulpverlening. Want als je je contract opzegt met de hulpverlening (en daar kunnen hele goede redenen voor zijn), komt direct de drang om de hoek kijken.
Gedwongen winkelnering noemen ze dat. Dus wat er is dan nog vrijwillig? Overigens zou ik iedere ouder adviseren om dat drang-traject maar meteen over te slaan en direct te gaan voor dwang. In de praktijk zal drang of dwang weinig uitmaken, maar bij dwang heb je nog een kans op enige rechtsbescherming. Kinderrechters staan er om bekend dat ze uit de hand van jeugdzorg eten, maar gelukkig zie ik met enige regelmaat ook nog enigszins verstandige uitspraken langskomen.
OuderKind-adviseur
Evenals deel 1 ademt deze column de natte droom van elke jeugdzorgbestuurder:
Jeugdzorg binnen bij elke ouder, school, zorgaanbieder en wat al niet. Zonder hinderlijke zaken als normen, toezicht, rechtsbescherming of zelfs toestemming (!) van kinderen en ouders. Het Koersbesluit Om het Kind meldt niet voor niets een caseload van 300 kinderen op 450 ouder- en kindadviseur (bij 143.000 0 – 18 jarigen in Amsterdam).
Overleg met school, gemeente en raad om steun te vergaren voor allerlei zorgen en om de 'hulpvraag' te 'analyseren' zonder deugdelijke onderbouwing (want MW'ers) en initieel zonder dat ouders op de hoogte zijn.
Jeugdzorg binnen bij elke ouder, school, zorgaanbieder en wat al niet. Zonder hinderlijke zaken als normen, toezicht, rechtsbescherming of zelfs toestemming (!) van kinderen en ouders. Het Koersbesluit Om het Kind meldt niet voor niets een caseload van 300 kinderen op 450 ouder- en kindadviseur (bij 143.000 0 – 18 jarigen in Amsterdam).
Overleg met school, gemeente en raad om steun te vergaren voor allerlei zorgen en om de 'hulpvraag' te 'analyseren' zonder deugdelijke onderbouwing (want MW'ers) en initieel zonder dat ouders op de hoogte zijn.
En dat zonder rechterlijke machtiging, maar onder de dreiging van en met formele dwang. Een gezonde basis voor een succesvolle samenwerking is dat niet, en het is niet te verenigen met het deugdelijk garanderen van de vereiste 'informed consent' zoals de wetgever die ooit heeft bedoeld. Je bent (straks) al aangemeld voordat je je dat realiseert.
Het feit dat er kennelijk 'poeftuinen' en 'experimenten' nodig worden geacht geeft al aan dat de beleidsmakers en (zelfverklaarde) 'professionals' zelf ook niet weten hoe zij hun werk deugdelijk moeten uitvoeren (Onderzoek: nog geen 5% van de methoden is nu evidence based).
Proeftuinen
Voor het doen van proeven met dieren is een speciale vergunning nodig, maar kinderen en ouders mag je kennelijk zomaar opsporen, bezoeken, volgen, be- en veroordelen, oproepen, 'bijeendrijven' en verplichten om mee te werken aan onduidelijke 'proeftuinen' en 'experimenten'.
Henry Otgaar
De onderliggende strategie lijkt wel duidelijk: de bestaande jeugdzorg dreigt te worden ontwricht (eindelijk) door bezuinigingen en echte deskundigen die steeds hardere kritiek spuien en die impertinentiën bedrijven door NB met feiten aan te komen (bv Dr Henry Otgaar).
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/02/forensisch-psycholoog-henry-otgaar-over.html
Kennelijk wordt daarom nu ingezet op het onderbrengen bij de gemeenten van alle ongeschikte en overbodige horden maatschappelijk werkers die nu werken als gezinsvoogden en teamleiders. Het betreft dan de functie van buurtregisseur, ouder- en kindadviseur, school- en/of thuisbegeleider/bezoeker enz.
Valide diagnostiek is daarbij nog altijd niet te verwachten (Koersbesluit Om het Kind, 2.4.2):
“Diagnostiek en behandeling”
De ouder- en kindteams hebben zelf de expertise in huis om basisdiagnostiek en kortdurende (geprotocolleerde) behandelingen op het brede terrein van jeugdhulp uit te voeren. De ouder- en kindadviseurs en vooral ook de jeugdpsychologen van het ouder- en kindteam zullen hierin een belangrijke rol vervullen.
Het aantal jeugdpsychologen in het ouder- en kindteam is echter beperkt, en gespecialiseerde psychologen – zoals de psychotherapeut of klinisch psycholoog zullen er (in de regel) niet te vinden zijn. De vrijgevestigde hulpverleners (psychologen, psychotherapeuten en psychiaters) en kleine en grotere instellingen kunnen deze hulp bieden vanuit het flexibele aanbod.”
'Basis'-diagnostiek? De inschatting van de Maatschappelijk Werkers op basis van het bekende onderbuikgevoel? En kortdurende (geprotocolleerde) behandelingen? Als de woorden 'jeugdzorg' en 'protocol' in hetzelfde document voorkomen gaan mijn nekharen al overeind staan.
Bovendien, Amsterdam maakt een misleidend onderscheid tussen de NIP-specialist 'kinder- en jeugdpsycholoog, en de 'jeugdpsycholoog', die volgens het Koersbesluit Om het Kind een 'gewone' basispsycholoog kan zijn die zich richt op jeugdproblematiek (Koersbesluit p. 37, incl. voetnoot 16).
Onvoldoende toegerust
En volgens het Koersbesluit zal de specialist in de regel in het O en K-team niet te vinden zijn! Daarmee is Amsterdam straks terug bij af: de ouder- en kindadviseur is de voormalige gezinsvoogd alias maatschappelijk werker, tekortschietend m.b.t. opleidingsniveau en werk- en denkniveau, en de jeugdpsycholoog is veelal onvoldoende toegerust aldus de NIP (met dank aan Nico Mul):
“Het NIP is van mening dat iedere psycholoog ongeacht het werkveld minstens moet beschikken over een postacademische opleiding/traject van minimaal twee jaar als hij/zij geheel zelfstandig werkt met cliënten(systemen). Met het terugbrengen van de universitaire opleiding tot 4 jaar (BAMA-structuur) is de psycholoog nog onvoldoende toegerust.”
Gekleurd en onvolledig verhaal
Het zal in het ouder- en kindteam net zo toegaan als in het huidige MDO: op basis van een gekleurd en onvolledig verhaal van een maatschappelijk werker (de 'brede generalist' ?! Koersbesluit p. 39, 3e alinea) geeft de psycholoog of jeugdarts zijn fiat voor allerlei beslissingen zonder kind of ouders ooit te hebben gezien, als gevolg van al dan niet terecht gevoelde collegiale (sociale/emotionele) druk binnen het team.
Het zal in het ouder- en kindteam net zo toegaan als in het huidige MDO: op basis van een gekleurd en onvolledig verhaal van een maatschappelijk werker (de 'brede generalist' ?! Koersbesluit p. 39, 3e alinea) geeft de psycholoog of jeugdarts zijn fiat voor allerlei beslissingen zonder kind of ouders ooit te hebben gezien, als gevolg van al dan niet terecht gevoelde collegiale (sociale/emotionele) druk binnen het team.
De kinderdief
En uw eerste aanmelding? Die komt straks automatisch vanuit de gemeentelijke basisadministratie binnen bij de ouder- en kindteams.
Ouder hoedt u, als altijd verliest de vos wel zijn haren, maar niet zijn streken, en de voormalige 'kinderdief' gaat vanaf 1 januari 2015 met man en macht op pad ter acquisitie.
En uw eerste aanmelding? Die komt straks automatisch vanuit de gemeentelijke basisadministratie binnen bij de ouder- en kindteams.
Ouder hoedt u, als altijd verliest de vos wel zijn haren, maar niet zijn streken, en de voormalige 'kinderdief' gaat vanaf 1 januari 2015 met man en macht op pad ter acquisitie.
Door Joost Langezwaal op
Gerritsen geeft kennelijk voor de bühne een zoetgevooisde weergave van de papieren theorie (uitsluitend voor de bühne c.q. de financiers; het Rijk en gemeenten) van het Bjz-bestuur.
Daarnaast bevat ook deze column enkele zeer zorgwekkende onderdelen:
“De eerste ervaringen wijzen er ook op dat in die situaties waarin het toch niet lukt om gezinnen/ouders te motiveren, sprake is van een zo ernstige problematiek, dat uithuisplaatsing de enige veilige oplossing voor het kwetsbare kind is. De verwachting is dan ook dat de OTS “thuis” zal verdwijnen, wellicht met een enkele uitzondering voor gezinnen die een laatste zetje van een kinderrechter nodig hebben om in beweging te komen.”
Ten onrechte suggereert Gerritsen dat als het niet lukt om gezinnen/ouders te motiveren, er sprake is van ernstige problematiek. In veel gevallen is er echter sprake van inzicht en realiteitsbesef, waardoor gezinnen/ouders de bestaande jeugdzorg afwijzen wegens gedemonstreerde incompetentie en ongeschiktheid.
Als ik lees wat er staat is het blijkbaar zo dat door BJAA in (vrijwel) alle gevallen dat gezinnen/ouders niet te motiveren zijn voor de kwakzalverij van jeugdzorg zal worden aangestuurd op uithuisplaatsing.
Daarnaast bevat ook deze column enkele zeer zorgwekkende onderdelen:
“De eerste ervaringen wijzen er ook op dat in die situaties waarin het toch niet lukt om gezinnen/ouders te motiveren, sprake is van een zo ernstige problematiek, dat uithuisplaatsing de enige veilige oplossing voor het kwetsbare kind is. De verwachting is dan ook dat de OTS “thuis” zal verdwijnen, wellicht met een enkele uitzondering voor gezinnen die een laatste zetje van een kinderrechter nodig hebben om in beweging te komen.”
Ten onrechte suggereert Gerritsen dat als het niet lukt om gezinnen/ouders te motiveren, er sprake is van ernstige problematiek. In veel gevallen is er echter sprake van inzicht en realiteitsbesef, waardoor gezinnen/ouders de bestaande jeugdzorg afwijzen wegens gedemonstreerde incompetentie en ongeschiktheid.
Als ik lees wat er staat is het blijkbaar zo dat door BJAA in (vrijwel) alle gevallen dat gezinnen/ouders niet te motiveren zijn voor de kwakzalverij van jeugdzorg zal worden aangestuurd op uithuisplaatsing.
Dat zou betekenen dat gezinnen in de agglomeratie Amsterdam te maken gaan krijgen met een systeem dat verder gaat dan in de voormalige DDR onder kameraad Honnecker. Daar werden weliswaar op grote schaal dossiers aangelegd en bijgehouden m.b.t. het 'zien en volgen' van burgers, maar in de praktijk bleef het daar veelal bij. Bij gebrek aan materiële toetsing, zoals door Sven Snijer (http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com) terecht wordt benadrukt, zal in het Nederlandse jeugd'recht' blijkbaar de overheidsterreur en het gebrek aan rechtsbescherming en rechtszekerheid gezinnen nóg vaker en nóg ernstiger gaan bedreigen dan nu al het geval is.
“Vanuit onmachtige ouders geredeneerd is de andere kant van de medaille van het wenkend perspectief zoals dat hiervoor is geschetst, dat wanneer helder is dat desondanks geen veilige opvoedsituatie kan worden gerealiseerd (bijvoorbeeld wanneer als gevolg van verslaving, zware psychiatrie of LVB ouders echt niet te motiveren zijn te handelen in het belang van hun kinderen) ook doortastender moet worden doorgepakt naar verderstrekkende gedwongen maatregelen zoals ontheffing uit het ouderlijk gezag of perspectiefbiedende pleegzorg.”
Waar Gerritsen ten onrechte aan voorbij gaat is dat in de uitvoeringspraktijk door MW'ers het onderbuikgevoel wordt geraadpleegd om 'vast te stellen' of er sprake is van een onveilige situatie.
Het betreft daarbij andere criteria dan die de wetgever voor ogen had bij de 'veiligheid' van kinderen.
'Criteria' die door jeugdzorg worden gehanteerd zijn b.v. het wel of niet in gesprek gaan met jeugdzorg, of het wel of niet binnenlaten van jeugdzorg. Verder zijn er vele voorbeelden uit de praktijk van zogenaamde 'onveiligheid' en 'zorgwekkende' 'feiten' waaronder het stellen van vragen aan de gezinsvoogd (!), het spreken van een andere taal, allerlei culturele verschillen en gebruiken en het gebruik willen maken van allerlei normale bevoegdheden die onderdeel zijn van het ouderlijk gezag of het zelfbeschikkingsrecht van betrokkenen.
Objectief beschouwd is het juist een teken van veiligheid voor kinderen als ouders weigeren om met incompetente imbecielen in gesprek te gaan, of als ouders weigeren om dergelijke figuren binnen te laten. De rust en stabiliteit van het gezinsleven EIST zulks gezien de schadelijke effecten van de 'hulp' van jeugdzorg.
Als ik het goed begrijp moeten wij gewone stervelingen intussen respect hebben voor het 'moeilijke en belangrijke' werk dat jeugdzorg doet.
Gezien alle rapportages en commentaren van echte deskundigen die inmiddels ruim beschikbaar zijn is de enige logische conclusie dat jeugdzorg nog altijd stuitend incompetent is, en onprofessioneel, ondanks dat er (beweerdelijk) al vele jaren wordt gewerkt aan 'professionalisering' en 'kwaliteitsverbetering'.
Het verklaart wel waarom betrokkenen er steeds weer op wijzen dat hun werk als 'moeilijk' wordt ervaren: nu betrokkenen van rechtswege taken en bevoegdheden hebben gekregen waarvoor de vereiste kennis en vaardigheden, en objectief toetsbare normen en vakbekwaamheidseisen ontbreken, zal de uitvoering van de bijbehorende werkzaamheden logischerwijs als 'moeilijk' worden ervaren.
Alles wat iemand (eigenlijk) niet kan is immers voor de persoon in kwestie per definitie 'moeilijk'?
Zo gezien zou het wel eens een goed idee kunnen zijn om betrokkenen te verlossen uit hun 'moeilijke' positie door jeugdzorg op te heffen, en door betrokkenen om te scholen tot professionals waar de maatschappij iets aan heeft.
Tot nu toe toont de wetgever zich bij dit alles ten onrechte handelingsverlegen, aangezien kinderen en ouders rechten hebben op basis van de wet en direct werkende verdragsbepalingen als artikel 6 en 8 EVRM, en artikel 9 lis 3 en artikel 16 van het IVRK.
Het is al eerder nodig geweest om wetgeving te ontwerpen om burgers extra mogelijkheden te geven NB om organen van de overheid te dwingen wettelijke bepalingen na te leven (Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen). Het is op zichzelf al een gotspe dat dat nodig is, en helaas blijkbaar tekenend voor de tijdgeest en voor het 'normbesef' bij (medewerkers van) organen van de overheid.
Tegelijk rust op de overheid een zorgplicht ten aanzien van rechtszekerheid, rechtshandhaving en rechtsbescherming voor burgers, waartoe, ja echt, zelfs kinderen en ouders behoren!
“Vanuit onmachtige ouders geredeneerd is de andere kant van de medaille van het wenkend perspectief zoals dat hiervoor is geschetst, dat wanneer helder is dat desondanks geen veilige opvoedsituatie kan worden gerealiseerd (bijvoorbeeld wanneer als gevolg van verslaving, zware psychiatrie of LVB ouders echt niet te motiveren zijn te handelen in het belang van hun kinderen) ook doortastender moet worden doorgepakt naar verderstrekkende gedwongen maatregelen zoals ontheffing uit het ouderlijk gezag of perspectiefbiedende pleegzorg.”
Waar Gerritsen ten onrechte aan voorbij gaat is dat in de uitvoeringspraktijk door MW'ers het onderbuikgevoel wordt geraadpleegd om 'vast te stellen' of er sprake is van een onveilige situatie.
Het betreft daarbij andere criteria dan die de wetgever voor ogen had bij de 'veiligheid' van kinderen.
'Criteria' die door jeugdzorg worden gehanteerd zijn b.v. het wel of niet in gesprek gaan met jeugdzorg, of het wel of niet binnenlaten van jeugdzorg. Verder zijn er vele voorbeelden uit de praktijk van zogenaamde 'onveiligheid' en 'zorgwekkende' 'feiten' waaronder het stellen van vragen aan de gezinsvoogd (!), het spreken van een andere taal, allerlei culturele verschillen en gebruiken en het gebruik willen maken van allerlei normale bevoegdheden die onderdeel zijn van het ouderlijk gezag of het zelfbeschikkingsrecht van betrokkenen.
Objectief beschouwd is het juist een teken van veiligheid voor kinderen als ouders weigeren om met incompetente imbecielen in gesprek te gaan, of als ouders weigeren om dergelijke figuren binnen te laten. De rust en stabiliteit van het gezinsleven EIST zulks gezien de schadelijke effecten van de 'hulp' van jeugdzorg.
Als ik het goed begrijp moeten wij gewone stervelingen intussen respect hebben voor het 'moeilijke en belangrijke' werk dat jeugdzorg doet.
Gezien alle rapportages en commentaren van echte deskundigen die inmiddels ruim beschikbaar zijn is de enige logische conclusie dat jeugdzorg nog altijd stuitend incompetent is, en onprofessioneel, ondanks dat er (beweerdelijk) al vele jaren wordt gewerkt aan 'professionalisering' en 'kwaliteitsverbetering'.
Het verklaart wel waarom betrokkenen er steeds weer op wijzen dat hun werk als 'moeilijk' wordt ervaren: nu betrokkenen van rechtswege taken en bevoegdheden hebben gekregen waarvoor de vereiste kennis en vaardigheden, en objectief toetsbare normen en vakbekwaamheidseisen ontbreken, zal de uitvoering van de bijbehorende werkzaamheden logischerwijs als 'moeilijk' worden ervaren.
Alles wat iemand (eigenlijk) niet kan is immers voor de persoon in kwestie per definitie 'moeilijk'?
Zo gezien zou het wel eens een goed idee kunnen zijn om betrokkenen te verlossen uit hun 'moeilijke' positie door jeugdzorg op te heffen, en door betrokkenen om te scholen tot professionals waar de maatschappij iets aan heeft.
Tot nu toe toont de wetgever zich bij dit alles ten onrechte handelingsverlegen, aangezien kinderen en ouders rechten hebben op basis van de wet en direct werkende verdragsbepalingen als artikel 6 en 8 EVRM, en artikel 9 lis 3 en artikel 16 van het IVRK.
Het is al eerder nodig geweest om wetgeving te ontwerpen om burgers extra mogelijkheden te geven NB om organen van de overheid te dwingen wettelijke bepalingen na te leven (Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen). Het is op zichzelf al een gotspe dat dat nodig is, en helaas blijkbaar tekenend voor de tijdgeest en voor het 'normbesef' bij (medewerkers van) organen van de overheid.
Tegelijk rust op de overheid een zorgplicht ten aanzien van rechtszekerheid, rechtshandhaving en rechtsbescherming voor burgers, waartoe, ja echt, zelfs kinderen en ouders behoren!
Nog een onwaarheid in dit stuk: er wordt gedaan alsof ouders zo tevreden zijn. Die zouden nu zomaar toestemming geven aan BJAA om informatie te vragen op scholen etc.
Niets is echter minder waar! De Telegraaf heeft zaterdag geschreven hoe achttien samenwerkende ouderorganisaties persé niet willen dat er ouder kind adviseurs de scholen inkomen zoals nu het plan is. Omdat ze BJAA niet vertrouwen.
Wethouder Pieter Hilhorst
Niets is echter minder waar! De Telegraaf heeft zaterdag geschreven hoe achttien samenwerkende ouderorganisaties persé niet willen dat er ouder kind adviseurs de scholen inkomen zoals nu het plan is. Omdat ze BJAA niet vertrouwen.
Wethouder Pieter Hilhorst
Ook is er afgelopen week een bijeenkomst geweest over hoe Turkse EN Nederlandse ouders BJAA juist mijden en totaal niet meer vertrouwen. Dat komt onder meer ook door de opstelling van wethouder Hilhorst die alle zorgen van deze ouders ontkent en zelfs heeft gesteld dat Jeudzorg met Yunus zorgvuldig heeft gehandeld. http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/05/jeugdzorg-neemt-wantrouwen-niet-weg.html
Tot slot geeft dus ook de inspectie aan dat BJAA juist veel te onzorgvuldig met informatie van scholen en andere informatie die zij opvragen omgaan.
Hoeveel onwaarheden mag een columnist zich permitteren van Binnenlands Bestuur? Is column nr. 101 van deze auteur hierna nog wel een optie?
Die Gerritsen doet me denken aan die Sovjet leiders die ook tot op het laatst bleven volhouden dat er niets mis was met het systeem. We weten hoe dat afgelopen is.
BeantwoordenVerwijderenDM
"En als het straks allemaal gelukt is jeugdzorg, dan niet vergeten om ook de rotzooi op te ruimen die achter jullie ligt. De spanningsboog van het heden, wordt tenslotte gevormd door een duidelijke visie voor de toekomst en een volledige erkenning (en herstel) van wat er gebeurd is in het verleden."
BeantwoordenVerwijderenBetekent: uhp kinderen naar huis, hulp om kinderen en ouders om het trauma van uhp te helpen verwerken!
Laat de politiek zich schamen dat ze dit zo lang hebben laten gebeuren. Schamen en boete doen!
Zolang hij zijn zakken kan blijven vullen met behulp van de regering, zal hij uit zijn nek blijven kletsen en er zelf in geloven.
BeantwoordenVerwijderenHoe ver gaan hij en zijn handlangers zich nog verlagen? Schaamte en spijt betuigen vanwege de rechtenschendingen die zij veroorzaakt hebben zit er voorlopig niet in.
FY
Wel eens gekeken naar het profiel van deze man?
BeantwoordenVerwijderenPast niet bij de baan. Men had iemand nodig, die wat in de melk te brokkelen heeft - en dat heeft hij-, om de enorme rotzooi bij BJAA op orde te brengen.
Power heeft hij genoeg. Zelfs rechters doen wat hij zegt.
Dat het hem, ondanks al zijn mogelijkheden,ook niet gelukt is om van BJAA
een menswaardig instituut te maken, is nu wel duidelijk.