Turkije stelt geld beschikbaar voor Turkse organisaties

http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2013/06/vechten-voor-een-miljoen-euro-van.html

Toen premier Erdogan op 21 maart 2013 een bezoek bracht aan Nederland, wist de Turkse Stichting Umut Yildizi een meeting met de premier te regelen. Ze wilde in een goed blaadje komen bij Erdogan, want er valt namelijk 1 miljoen te verdelen. Wat je daarvoor nodig hebt is 100 Turkse jeugdzorgouders en een goed plan.

Deze stichting zocht in april contact met een teamlid van Jeugdzorg Dark horse Plus (Turkse dame). Zij kent veel Turkse ouders die problemen ondervinden met jeugdzorg. Dhr. H. vroeg haar om zoveel mogelijk namen en datagegevens van Turkse jeugdzorg slachtoffers.

Omdat ons teamlid al van te voren gewaarschuwd was, heeft zij maar twee namen van Turkse ouders gegeven. Na een aantal weken belde zij H. en vroeg of de zij al contact hadden gelegd met deze Turkse families. Het antwoord: “ja, we zijn bij ze langs geweest, en het jeugdzorgdossier is nu gesloten”. Hierop belde ons teamlid de ouders. Zij waren stomverbaasd, er was nooit iemand bij ze langs geweest!!!

Een paar weken geleden na de bijeenkomst van 7 mei door Diversiteitsland (Salih Türker, PvdA-lid, stadsdeelraad Oost) had de directeur en organisator Salih Türker een afspraak met Pieter Hilhorst (wethouder jeugdzaken en ook PvdA’er). Ik vroeg mij toen al af, waarom die twee elkaar gingen ontmoeten. Nu valt het kwartje: Salih Türker dingt waarschijnlijk ook mee voor een gedeelte van de 1 miljoen van Erdogan en Pieter is mede PvdA’er en ook nog eens wethouder jeugdzorgzaken. Die kan zo 100 Turkse jeugdzorg gezinnen leveren. Kazim Akdemir en Salih Türker kennen elkaar ook. Kassa! Inmiddels zijn de bronnen rond Erdogan geïnformeerd over deze duistere gang van zaken. We wensen de Turkse ouders veel wijsheid toe!

RC (teamlid Jeugdzorg Dark horse Plus)

http://rt.com/news/turkey-children-foster-families-culture-502/

Under a massive new campaign to preserve Turkey's cultural identity, children of Turkish immigrants in Europe placed with non-Turk families by social services may be retrieved to be “raised in an environment similar to their native culture.”

Ankara has launched a comprehensive drive and is mobilizing diplomatic efforts to retrieve Turkish children placed in foster care in a number of European countries, Bekir Bozdag, the Turkish Deputy Prime Minister, recently announced.

The move comes after a court in the Netherlands refused to return Yunus, a nine year-old Turkish boy, to his biological Turkish family because his mother did not speak Dutch.

Yunus was fostered by a Dutch lesbian couple.  Turkey's expatriate authority, the YTB, said in a statement that Yunus referred to both parents as "mother" “out of confusion for the family institution,” and was frequently taken to church.

Authorities in Turkey disapprove of placing Turkish kids with same-sex couples, and fear that children in Christian homes will forget their Muslim roots.

“Turkish families just do not want to give their kids to gay or lesbian couples. It is important for kids to be raised in an environment similar to their home culture,” Bozdag told reporters following last week’s decision.

Turkish authorities are stepping up efforts to guide the family through legal proceedings to help repatriate Yunus or get him placed with foster parents of whom his biological family would approve.

More than 5,000 Turkish children living in Europe have been taken away from their families by social services, either because of poverty, the death of parents or parental negligence, according to Turkey’s parliamentary Human Rights Commission.

As a result many of them grow up without learning about Turkish culture and traditions, the commission claims, and sometimes they lose contact with their families.

Ayhan Sefer Ustun, a lawmaker in Turkey’s ruling party, said that while to date there have been no formal requests to retrieve Turkish children, international conventions do give Turkey the right to do so. 

“We might exercise that right if protective measures continue to pose a problem,” he told AFP.

But European fostering bodies have said they try their best to find the best possible caregiver for a child and always try to raise kids in consideration to their native culture.

“We try really hard to find the best possible match for the child in a foster home. That’s why we always first look into the network: are there family members who can take care of a child?” said Hilije Wolfson, a spokeswoman for a Dutch foster organization.

Part of the problem is that very few Turkish families put themselves forward for fostering. 

Aygul Özkan, Germany’s first female minister of Turkish origin, said that the number of Turkish families willing to adopt, particularly in Germany, should increase.

“There are no Turkish foster families in Germany, and therefore the children of poor Turkish families who cannot afford to raise their children are adopted by families of other nationalities. There should be Turkish foster families instead of German ones,” Özkan, who has been the minister for social affairs in the state of Lower Saxony since 2010, told the Turkish English language newspaper Today’s Zaman on Tuesday.

But there are signs that things are beginning to change. Star of Hope (Umut Yildizi) is an NGO established in Germany to help Turkish families foster.

“Throughout these 50 years we lived in Europe, we have established mosques, tea shops, restaurants, but apparently we never thought of our posterity. There were virtually no Turkish foster families before this campaign,” said Kamil Altay, the head of Umut Yildiz.

Kazim Akdemir, the head of Umut Yildizi’s Dutch branch, explained that they submit to courts a list of Turkish families they know and trust who have put themselves forward for fostering. 

“I think [children] are way happier if they are placed in Turkish families, who speak their language, cook meals like their mother does,” said Nejla Buran, who in 2007 became a foster mother for two brothers and who also has two children of her own.

Hoe zit het met die 1 miljoen?

Het zit zo: In het kader van het project Bureaus Jeugdzorgen in de verschillende landen (zoals Oostenrijk, Nederland, Duitsland, België) versus ouders van UHP kinderen, van de Turkse regering, heeft de minister van Buitenlandse zaken van Turkije een potje gemaakt met gelden. 

De Turkse commissies die in de diverse landen met dit Turkse regeringsproject te maken hebben, mogen bepalen waar dit geld in het betreffende land voor gebruikt wordt teneinde een oplossing te bewerkstelligen van de problemen. 

Deze commissie kijkt naar de betreffende aanvragende organisatie, of die adequaat is opgericht. Per project kan een organisatie die zich hiermee bezighoudt een beroep doen op een bedrag wat daarvoor nodig is.  

Het kan een klein bedrag zijn, het kan een groter bedrag zijn. Het kan gaan om bijeenkomsten die georganiseerd worden, maaltijden daarbij, administratie, materiaalkosten zoals drukwerk, materialen voor kinderopvang. 

Deze subsidie is eenmalig en de uitgave ervan wordt gecontroleerd aan het einde van het jaar aan de hand van bonnetjes en bankoverschrijvingen. Ook wordt dan geëvalueerd hoe de processen zijn verlopen.

Dit is op beide bijeenkomsten niet verteld aan de (Turkse) ouders.