Kritiek op Erik Gerritsen en BJAA - 2

http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/jeugdzorg-zonder-dwang-4-wij-de-samenleving.9040675.lynkx 

Dit is een interessante zin:  'Als de situatie ernstig is, zijn jeugdzorgprofessionals beschikbaar om handelend op te treden. Maar veel onnodige ellende kan voorkomen worden als de samenleving ook haar verantwoordelijkheid neemt.'

Met de 'kwaliteit' van jeugdzorg zoals we die nu kennen, is het niet geheel duidelijk wat met die ellende bedoeld wordt. Het kinderleed of de jeugdzorgbemoeienis zelf? En welke van de twee is erger? Een gezin in crisis dat echt hulp nodig heeft, maar niet (op tijd) effectieve hulp krijgt (uitspinnen van een OTS is gewoon werkgelegenheid) zodat het fijn kan escaleren, of een gezin waar nauwelijks (of niets) aan de hand is, waar desondanks de beschuldigingen en insinuaties zich blijven opstapelen, tot de familiestructuur geheel vernield is. 

Staatssecretaris Van Rijn heeft op het symposium 'Er komt een ouder bij de dokter' (3 juni 2013) nu persoonlijk het boek  (aangereikt door Ranada van Kralingen) 'Ik zal nooit meer stout zijn' (van Ada Busman) in ontvangst genomen, over de terreur van de William Schrikker Jeugdbescherming in de zaak Jordy. Een zaak die model staat voor vele jeugdzorgmisstanden. Ik hoop dat hij zich lam schrikt en inzicht krijgt in de veel te grote machtspositie van de gezinsvoogd. En ook in de wassen neus die klachtenprocedure heet.

Het is zwak om op te roepen tot meer maatschappelijke betrokkenheid en saamhorigheid van de burgers, als jeugdzorg als organisatie gewoon niet professioneel genoeg is. Dat er in de samenleving dingen moeten veranderen, om de doorgeslagen individualisering tegen te gaan en meer op elkaar betrokken te zijn, is een open deur.  

Wat heeft dat te maken met de noodzaak tot waarheidsvinding, beëdigde zittingsvertegenwoordigers, makkelijker je complete dossier opvragen, radiologische rapporten achterhouden bij de rechter (Yunus), de datum van een indicatiebesluit vervalsen, of met je 'onderbuik' een gezin naar de verdommenis helpen?  http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-zaak-yunus-de-feiten.html

Wat heeft dat te maken met het terzijde schuiven van onafhankelijke rapporten die in de jeugdzorg-tunnelvisie niet van pas komen? Wat heeft dat van doen met de debilisering die je als (hoog opgeleide) ouder ten deel valt, als je wordt aangesproken door een meisje van 23 die (zonder kinderen of enige levenservaring) het allemaal beter weet, uit een boekje? Ligt het soms aan de samenleving, dat ouders die daarvoor de financiële middelen hebben, met hun kinderen naar het buitenland vluchten, weg van jeugdzorg? Of ligt dat aan de aard van de hulpverlening? 

Ongeacht de meer of minder aanwezig sociale cohesie, waar Gerritsen al het heil van verwacht in zijn ‘gebroken schepping’ zal een organisatie die beweert gezinnen te helpen, toch in staat moeten zijn om op zijn minst een beter imago te kweken, door een grote hoeveelheid goodwill te laten zien en niet zichzelf op alle mogelijke manieren in te dekken als het fout gaat. ‘Ja, wij hebben het fout gedaan, en nee, u krijgt uw kind niet terug. We hebben het dan wel verkeerd gedaan, maar wij zijn machtiger dan u en we hebben de rechter in onze zak.’ 

Dromen van een betere jeugdzorg, of dromen van een samenleving die het de huidige jeugdzorg met al haar gebreken een beetje makkelijker maakt. Wij moeten eigenlijk met z’n allen jeugdzorg helpen…Want jeugdzorg heeft het ook niet makkelijk. ‘Zijn we niet allemaal een beetje jeugdbeschermer’, vraagt hij aan het einde van zijn betoog. En stiekem denkt hij er achteraan, ‘zijn we niet allemaal een beetje mishandeld en beschadigd’?

 

Sven Snijer