vrijdag 7 juni 2013

Over tien jaar....

Geachte ouder(s),
 

Via uw verloskundige ontvingen we het geboortebericht van uw eerste kind. Met deze brief lichten we u in over de werkwijze van ons veiligheidssysteem dat direct bij de geboorte in werking treedt. U en uw kindje worden de komende 18 jaar 24 uur per dag, 7 dagen per week gevolgd. De verloskundige zal drie dagen na de geboorte een elektronische enkelband bevestigen bij uw kind. Later deze week zal onze technisch medewerker enkele camera's installeren in uw huis.  

De komende achttien jaar zult u wekelijks bezoek ontvangen van een jeugdzorgmedewerker. Op deze manier is het voor ons mogelijk om te allen tijde uw gangen na te gaan. Wij zijn wettelijk verplicht u altijd en overal in de gaten te houden. Mocht u zich misgaan, dan zijn we gedwongen onmiddellijk in te grijpen. 

Het veiligheidssysteem in de jeugdzorg bestaat nu een kleine tien jaar, sinds 2013. Tot die tijd bood de jeugdzorg jeugdhulpverlening. Wij hadden dat graag zo gehouden. Ouders en kinderen konden bij ons terecht voor tal van hulpvragen op het gebied van jeugd en opvoeding.  

Wij boden hulp en ondersteuning, waar nodig met enige drang. In het uiterste geval stonden ons kinderbeschermingsmaatregelen ter beschikking om de veiligheid van het kind te waarborgen.  

Onze sector maakte echter twee keerpunten mee. Het eerste was twintig jaar geleden, in 2003. De dood van de peuter Savannah, die onder toezicht stond van Bureau Jeugdzorg, raakte onze sector hard. Jeugdzorg had gefaald. Een intensieve verbeterslag volgde, terecht.  

Tien jaar later, in 2013, schokte de dood van twee broertjes heel Nederland. De situatie was bekend bij jeugdzorg. Al snel buitelde het hele land over ons heen. Nederland zocht een zondebok en vond die in de jeugdzorg. 

De jeugdzorg zou graag andere veranderingen hebben gezien. Graag zouden we meer hebben geïnvesteerd in preventieve opvoedingsondersteuning, in het voorkomen van echtscheiding, in het signaleren van huiselijk geweld, in het versterken van het (traditionele) gezin. De politiek besloot echter anders, onder massale druk vanuit de samenleving. Het was voor ons een behoorlijke omslag.  

Hulpverlening is nooit in staat om voor 100 procent alle risico's uit te sluiten, hoe graag we dat ook wilden. Nederland eiste dat echter wel. Internationaal gezien sloot het Noord-Koreaanse samenlevingsmodel het beste aan bij deze wens. Sindsdien heeft jeugdzorg de opdracht om alle minderjarigen altijd en overal te volgen.  
 
Bijscholing van onze medewerkers vindt plaats in Noord-Korea. 

Ondanks deze maatregelen wensen we u een vreugdevolle opvoeding toe.

Namens Bureau Jeugdzorg, B. E. Zorgd
 

 

Bron: Reformatorisch Dagblad, 5 juni 2013 woensdag

Erik-Jan Verbruggen, Blz. 2
 

1 opmerking:

  1. De polemiek rond het functioneren van de jeugdzorg en de gevolgen daarvan heeft al langer kenmerken van de situatie in totalitaire natiestaten, waar het verzet tegen het evidente onrecht door medestanders wordt benoemd als 'vrijheidsstrijders' en door de heersende macht als 'terroristen'.

    Op vergelijkbare manier worden ouders in NB Nederland, van wie (verdrags-)rechten stelselmatig worden geschonden, aangeduid met 'onmachtig', 'ongeschikt', 'onwillig' en 'op strijd gericht', en als dan na jaren van tegenwerking, negeren en schenden van rechten (vooral van vaders), een ouder bv stenen door de ruiten gooit bij Bureau jeugdzorg, of erger, wordt die vader aangeduid als 'agressief', 'gestoord' en/of 'gewelddadig'. Geen woord over de nalatige overheid en/of de rol van de jeugdzorg en anderen, die feitelijk het ene na het andere toepasselijke voorschrift schenden.

    De rol van de jeugdzorg in dit soort zaken is echter van groot belang, ook om te onderzoeken. In (valide) onderzoek is gebleken dat een individu, ook al is een aanleg aanwezig om over te gaan tot het gebruik van geweld, dat toch niet altijd zal doen. Omgevingsfactoren spelen daarbij een belangrijke rol, blijkt. In de bedoelde gevallen behoort de jeugdzorg (evenals de kinderrechter en diens 'oordeel' en houding!) natuurlijk óók tot de omgevings­factoren, wat tot heden al dan niet opzettelijk, maar volstrekt ten onrechte, wordt genegeerd.

    Het is hoog tijd om na te gaan in hoeveel dossiers en op welke wijze de rol die de jeugdzorg (of de kinderrechter) heeft gespeeld, heeft geleid tot het vergroten van problemen, of tot het activeren van een aanleg bij een ouder.

    BeantwoordenVerwijderen