Na het publiceren van dit artikel zal ik ongetwijfeld vele vijanden er bij krijgen en misschien ook wat meer waardering. De vijanden wegens het feit dat ik een vergelijking ga trekken met een zeer zwarte bladzijde uit de Duitse en Nederlandse geschiedenis en de waardering zal komen van de ouders van de ca. 12.000 jaarlijks uit huis geplaatste kinderen en de ouders van de kinderen die de komende jaren uit huis geplaatst gaan worden, dank zij de protocollen van de 'wet meldcode' en zijn impact. Ik zal proberen dit artikel eerlijk, juist en politiek correct te schrijven!
In de 30-ger jaren is er in Duitsland iets gebeurd
waarvan de mensheid zou willen dat het nimmer gebeurd zou zijn: de opkomst van
een regime dat voor moord, doodslag en vervolging van bepaalde bevolkingsgroepen,
voornamelijk de Joden heeft gezorgd. Hierbij is de leider hiervan op
democratische wijze en volgens de toenmalige wetgeving, geheel 'politiek
correct' aan de macht gekomen. Sven Snijer schreef een stukje over het verband
'ieder
een beetje jeugdbeschermer' met de
Weimar-republiek. Een citaat uit dit
artikel: "Net als in de republiek van Weimar in de jaren dertig, waar het
volk niet in de gaten had wat er stond te gebeuren, verliezen ook de
hedendaagse verdwaasde en afgestompte burgers van deze schijndemocratie
langzaam één voor één hun rechten, en ze staan er schaapachtig bij te lachen."
In de 40-ger jaren werkten de ambtenaren in
Nederland zeer 'politiek correct' mee aan het registreren van Joden en
zigeuners. Het effect daarvan hebben die
mensen gemerkt: de administratie was geweldig voor het efficiënt verwijderen van deze bevolkingsgroepen uit onze
samenleving. Zo werkte ook de politie (opsporing en aanhouding) en de NS (transport naar Westerbork en later naar Duitsland)
loyaal mee…Allemaal zeer 'politiek correct'.
De
vergelijking met 'jeugdzorg'.
Ik schreef eerder een artikel met 'De
Transitie: een lesje geschiedenis'. Ik ga dit niet geheel herhalen, maar
beperk mij tot essenties:
- Kinderbescherming was de taak van de
rijksoverheid. De 'Voogdijraden' werden
ingesteld tot bescherming van kinderen.
- De 'Voogdijraden' kregen een slechte naam, ze
stonden namelijk bekend als kinderrovers en andere negatieve typeringen. Men
veranderde de naam in 'Raad voor de Kinderbescherming'. Deze raden werden het officiële adviesorgaan voor
kinderrechters.
- Gezinsvoogdij werd in handen gegeven van
Stichtingen. Zo onder andere het JAC en stichtingen met namen als 'jeugd en
Gezin'. Zij kregen gelden van de Staat
bij uitvoering van 'Onder Toezicht Stelling' of 'Uit Huis Plaatsing' van kinderen.
Ouders konden bij bezwaren / klachten deze indienen
bij de klachtencommissies van de instellingen zelf en, zonder advocaat, een rechtstreeks beroep doen op de
kinderrechter: de kinderrechter hield immers rechtstreeks toezicht op de
uitvoering van de gezinsvoogdij.
- Op 1-11-1995 kwam, dank zij een wetswijziging, de
rechtstreekse controle door de kinderrechter te vervallen. Er zou slechts 1x
per jaar een zitting komen, waarbij de kinderrechter de ouders zou horen en
zoals dat heet 'marginaal zou toetsen' over de uitvoering van OTS / UHP
maatregelen.
- Rondom het einde van de vorige eeuw verenigden de
stichtingen zich tot de 'MO-groep jeugdzorg' hetgeen stond voor
'Maatschappelijke Ondernemers'. Die MO-groep jeugdzorg' heet sinds kort
'Jeugdzorg Nederland'. Eveneens werden in die tijd alle stichtingen van naam
veranderd in 'BJZ' en er kwam per provincie één Stichting BJZ die meerdere BJZ
bestuurden in die provincie + 3 st. BJZ voor de 'groot-stedelijke gebieden'
(Amsterdam, Den Haag en Rotterdam). Tevens zijn er de landelijk werkende LdH
J&R, de SGJ en WSG.
- De financiering van die BJZ ging volgens de 'Normbedragen
Jeugdzorg'.
U ziet alleen al wat een OTS oplevert (7623 €/ kind/ jaar in 1e
jaar) en een 'Jeugdzorg Interventie' (1730 €/ kind/ maand).
Jeugdzorg- indicaties worden opgesteld door
datzelfde BJZ dat de gelden ontvangt bij verlengingen OTS en UHP. Ieder jaar
moet men daarvoor een toestemming krijgen van de kinderrechter, die toetst of
het allemaal wel zo noodzakelijk is. Om een OTS te verkrijgen moeten zeker de
woorden 'ernstige bedreiging van de minderjarige' er in voorkomen en de zin:
'Hulp in het vrijwillig kader bleek niet mogelijk'. Het woord 'ernstige' hoeft
sinds kort ook niet meer en dat zinnetje is vaak gewoonweg onwaar, maar als
ouders protesteren wordt er vaak niet geluisterd.
- De Raad voor de Kinderbescherming komt op de
achtergrond: zij controleert officieel BJZ, maar ze zal geen onderzoek overdoen.
Bij thuisplaatsing van een UHP-kind dient de Raad toestemming te geven. De Raad
heeft nog wel een duidelijke taak met strafrechtelijke interventies.
- In 2011 komt de SP, Nine Kooiman (ex-gezinsvoogdes),
op het idee om ook maar de indicatiebesluiten af te schaffen en publiceert zij
het zogenaamde 'onderzoeksrapport' genaamd '18
kinderen: 72 rapporten'. Afschaffen van alle administratieve ballast….
- In 2011 komen A. van Montfort en J.D. Sprokkereef
(toen voorzitter MO-groep Jz) op het
idee om de gehele Raad voor de Kinderbescherming ook maar af te schaffen.
Het effect hiervan zou duidelijk geweest zijn: alle
kinderen OTS/ UHP in handen van een commerciële organisatie die er zelf
gigantisch financieel belang bij heeft om zo veel mogelijk kinderen met OTS of
UHP in hun greep te houden.
- In 2012 komt de nieuwe 'Jeugdwet' in beeld: de
macht van jeugdzorg in handen van 'gecertificeerde instellingen' en de 'zorg'
van drang naar dwang in een geruisloos overgaand traject, op 'indicatie' van
'teams', 'O&K-adviseurs' dan wel de 'gecertificeerde instellingen'. Een
rechter schijnt er niet meer aan te pas te hoeven komen. Weigert u toegang van
uw huis voor de O&K-adviseur? Dan
weigert u hulp en dan komt de DWANG……
- Bij de nieuwe Jeugdwet komt de 'wet meldcode':
het is de bedoeling middels allerlei protocollen, om zo veel mogelijk 'signalen
kindermishandeling' te melden aan wat nu AMK/BJZ heet…
De bedoeling is
zogenaamd 'vroeg signalering en hulp' . De 'hulp' kennen de ouders die een OTS
hebben voor hun kinderen: officieel is de OTS 'Hulp en ondersteuning bij de
opvoeding.'!… Die hulp kan van alle kanten komen, maar gezien de nieuwe
jeugdwet NIET van de huisarts of de hulpverlener die ouders kiezen, want daar
gaan de gemeenten 'afspraken met de jeugdzorg-aanbieders' voor maken! (Onder
andere het reserveren van pleegzorgplaatsen, 'in-huisplaatsingen' *) en
instellingsplaatsen om uw kinderen in onder te brengen!)
*) Het nieuwe eufemisme voor uit-huis plaatsingen,
met dat verschil dat de 'pleegouders' veelal ex-Jz-medewerkers zijn met 4 'in huis geplaatste kinderen' (+eigen en evt.
pleegkinderen) , maar met dat verschil dat ze in plaats van ca. 7200 (voor een pleegkind)
36.000 € per kind per jaar ontvangen!
De
uit- of toekomst?
U kan op grond van 'meldingen' uw gezin kwijt raken
(zie bij voorbeeld 'praktijk
van jeugdzorg 3' / 'praktijk
van jeugdzorg 8'), een rechter schijnt er niet meer aan te pas te hoeven
komen en als het aan de sector zelf ligt, ook geen controle meer door een
instantie als Raad voor de Kinderbescherming: jeugdzorg heeft immers zijn eigen
klachtencommissies en 'Inspectie Jeugdzorg' die geen individuele zaken
behandelt…. 
Alle wetgeving is 'politiek correct' tot stand
gekomen…
Waarheen?….
Gaat u straks ook 'politiek correct ' melden over de
zorgen van de buurkinderen , uw leerlingen of uw patiënten enz. enz?
U staat er bij en kijkt er naar: lacht u nog?
Ceterum
censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
Nico Mul
